Geplaatst: 30 maart 2019

Herken jij de twee subtypes van de Narcistische Persoonlijkheidsstoornis?

De diagnostische kenmerken van de Narcistische Persoonlijkheidsstoornis zijn enigszins arbitrair. Ze zijn niet zo eenduidig als hardere medische diagnostische labels zoals een gebroken been of een longontsteking. Deze aandoeningen zijn gemakkelijker te diagnosticeren, te documenteren en te bestuderen. Met de diagnose van de Narcistische Persoonlijkheidsstoornis ligt het een stuk ingewikkelder.

Iets wat de diagnose nog eens extra kan bemoeilijken, is dat niet alle narcisten hetzelfde zijn. Heb je ooit gehoord van een verlegen narcist? Deze term lijkt tegenstrijdig, maar is in de psychologie in opkomst. Een van de theorieën suggereert namelijk dat er binnen de narcistische persoonlijkheidsstoornis twee subtypes zijn.

Openlijke narcist

De meeste lijsten met definities en kenmerken van narcisme omschrijven de openlijke narcist. Toch voldoen niet alle narcisten aan het stereotype van het flamboyante, opschepperige en zelfverheerlijkende individu. Onthoud dat er net zoveel verschillen tussen narcisten zijn als tussen mensen in het algemeen. De meeste kenmerken in de lijsten van de verschillende subtypes komen wel overeen, maar het kan helpen concrete voorbeelden te hebben om deze twee verschillende types te onderscheiden.

Het eerste type narcist is al op veel verschillende manieren omschreven en benoemd met namen zoals de extravagante, onbewuste, assertieve of ‘overt’ narcist. Deze narcist wordt ook wel de ‘openlijke narcist’ genoemd en is heel opvallend in zijn gedrag.

Verborgen narcist

Het tweede type is juist zeer onopvallend in het openbaar. Hij staat bekend als de zogenaamde verborgen, verlegen, terughoudende, sensitieve, geremde, kwetsbare of ‘covert’ narcist. Beiden zijn buitengewoon egocentrisch, maar op heel verschillende manieren.

De verborgen narcist is, zoals gezegd, moeilijk te herkennen en zal zijn narcistische trekken veel minder snel aan de buitenwereld tonen. Hij is bijna onzichtbaar en richt zijn aandacht veel meer op anderen dan op zichzelf. Hij houdt er dan ook niet van om in het centrum van de aandacht te staan.
Dit in tegenstelling tot de openlijke narcist, die er juist op uit is om steeds het middelpunt te zijn.

Overeenkomsten

Wat de twee types narcisten gemeen hebben, is dat ze grote problemen hebben met zelfwaardering, maar beide gaan hier anders mee om. De openlijke narcist is een en al arrogantie en toont zijn minachting voor anderen. Hij is ervan overtuigd dat hij uitsluitend zou moeten omgaan met andere speciale mensen zoals hijzelf. Terwijl de openlijke narcist probeert anderen te imponeren, is de verborgen soort meer onbewust van zichzelf. Deze narcist is vaak iemand die snel gekwetst is en zich snel schaamt. Hij vertoont nog steeds de typische kenmerken die verband houden met de stoornis, maar het ontbreekt hem meestal aan vitaliteit. Hij heeft een gebrek aan initiatief en kampt vaak met vage gevoelens van depressie.

De verborgen narcist lijkt hypergevoelig, timide, onzeker, enzovoorts, maar in het persoonlijk contact zul je toch zijn grootheidswaanzin terugvinden.

De omschrijving van de subtypen kan de indruk wekken dat het om twee totaal verschillende soorten narcisten gaat. Het is echter belangrijk om te begrijpen dat iemand zich soms kan gedragen als een ‘openlijke’ en soms een als een ‘verborgen’ narcist.

Tags: narcisme, narcist, narcistisch, verborgen narcist. Mjon

Geplaatst: 28 maart 2019

De balans tussen vasthouden en loslaten

Moeite hebben met loslaten is voor veel mensen een thema. Het kan over van alles gaan: loslaten van gedachten, situaties, gevoelens, mensen etc.

Leren loslaten is een wens. Men loopt er mee vast en wil het beter kunnen. Maar waarom zou je iets of iemand dan willen loslaten als het zoveel moeite kost?

Te vaak voelt niet los kunnen laten als onvrij. Het is beklemmend en het zit gewoon niet lekker. Soms lijd je ronduit aan dat wat je niet los kunt laten.

Toch is loslaten best goed te doen als je weet hoe het in jouw situatie zit met vasthouden. Ik heb al eens eerder een blog geschreven over energetisch loslaten waarin het met name gaat over een ander mens loslaten.

Vertrouwen om los te laten

Loslaten staat voor mij gelijk aan vertrouwen. Afhankelijk van het onderwerp kan het vertrouwen zijn in jezelf, in een ander, in het grotere geheel, in de goede afloop, vul maar aan. Wat zegt het over mijn gebrek aan vertrouwen als ik moeilijk los kan laten?

Niet los kunnen (of willen) laten is een vorm van vasthouden die gelijk staat aan controle willen houden en in wezen betekent dit dat je angstig bent. Voor wat eigenlijk? Voor verlies is vaak het antwoord en de onzekerheid voor wat daarna volgt.

Onzekerheidsvermijding

Dit is niet zo gek als je beseft dat we in een maatschappij leven die in grote mate uit is op het vermijden van onzekerheid. Ons leven is georganiseerd, gepland, geregeld en procedureel vastgelegd. We grijpen naar houvast, we stellen ons gerust met verzekeringen, contracten, regels en afspraken.

Deze onzekerheidsvermijding werkt ook door in ons emotionele leven. Met onzekerheid leven, voelt onaangenaam en vreemd. We kunnen dat slecht verduren. We voelen spanning voor het onbekende, zijn bang en durven niet. We willen graag weten wat er komt en hoe het komt.

Het helpt om de situatie om te draaien naar jezelf: als je iets of iemand wilt vasthouden (wat gelijk staat aan niet willen loslaten), wat wil je dan in wezen houden? Wat is de essentie van wat je wilt en kun je dan de vorm waarin het moet komen, loslaten en ruimte maken voor waar het echt over gaat?

Bijvoorbeeld: als je het moeilijk vindt om een ander mens te vertrouwen (omdat dat vertrouwen misschien geschonden is) en het daarom lastig vindt om de ander niet te controleren. Dan gaat het in wezen over angst. Misschien angst voor verlies. Waar gaat die angst voor verlies dan over? Misschien wel verlies van liefde, van verbinding, veiligheid of van waardigheid. Wat is dan je onderliggende verlangen? Waar gaat het dan nu werkelijk om? Misschien juist om meer zelfvertrouwen te krijgen, om waardigheid te (her)vinden, om liefde voor jezelf te voelen waarvoor je je door niet los te kunnen laten, juist afhankelijk hebt gemaakt van de ander. Hoe onvrij voelt dat?!

De weg naar zelfvertrouwen

Je kunt hierin echt een keuze maken voor jezelf, door te zorgen dat je zelf aan je wezenlijke behoeften voldoet. Dat vraagt een bepaalde mate van emotionele volwassenheid. Als je herkent, erkent en zorgt voor waar het werkelijk over gaat, dan kun je dichter bij jezelf blijven en de ander of de situatie beter loslaten. Je voelt beter wat je wilt en kunt en neemt verantwoordelijkheid daarvoor. Dat gaat vaak niet van het ene op het andere moment, het is ook goed om hierover te sparren met vrienden of met een coach.

“Het leven is een balans tussen vasthouden en loslaten” -zegt Rumi

Een ding staat vast, de weg naar binnen, naar (zelf)vertrouwen is echt de moeite waard!

Hartelijke groet,

Patricia Akkermans

Ontdek je innerlijke wijsheid met je ziel

Wat hoort bij jou en wat niet? Wat mag je omarmen en wat mag je loslaten? Met dit online werkboek ga je terugkijken op de afgelopen periode en door te luisteren naar de stem van je ziel kun je een heldere visie creëren voor het nieuwe wat komt.

Neem de tijd om het oude af te sluiten in dankbaarheid, en ontdek je de zaadjes die in je ziel zijn geplant voor het nieuwe. Bestel de cursus en ga gelijk aan de slag!

Tags: innerlijke kracht, loslaten, onzekerheid, vertrouwen

Geplaatst: 25 maart 2019

Een relationele burn-out: gelijkaardige patronen

‘Ik heb een relationele burn-out!’ Het inzicht trof me afgelopen zomer als een mokerslag. Plots vielen alle puzzelstukjes in elkaar. Waarom ik mij sinds een paar weken zo lusteloos, futloos en neerslachtig voelde, waarom ik de relatiebreuk niet verwerkt kreeg (terwijl ik wist dat het beter was zo), waarom ik zo’n knagende leegte in mezelf ervoer.

Daarop volgde een ‘damn I did it again’ gevoel, want als ervaringsdeskundige burn-out had ik toch beter moeten weten. Blijkbaar had ik de les nog niet helemaal geleerd. De les betekende in mijn geval vervulling en heelheid binnen mezelf vinden. In plaats van het uit een job of relatie te halen. Mijn oefenterrein had zich gewoon verschoven.

Gelijkaardige patronen

Toen ik mij bewust werd van de relationele burn-out, besefte ik welke patronen hierin een bepalende rol speelden. Patronen gelijkaardig aan welke mij destijds in een werkgerelateerde burn-out deden belanden. Ook in mijn netwerk zie ik veel mensen die momenteel met relationele problemen kampen. En velen onder hen kregen in het verleden te maken met een burn-out. Of dit nu toeval is of niet, hoog tijd om de gemeenschappelijke kenmerken in kaart te brengen.

1. Grenzen

Eerst en vooral komt het natuurlijk allemaal neer op grenzen. Net zoals bij een ‘gewone’ burn-out heb je bij een relationele burn-out je eigen grens meermaals verlegd en overschreden. Dit gebeurt grotendeels onbewust, meestal omdat je – door een gebrek aan eigenliefde of zelfwaardebesef – niet goed in contact staat met je eigen grenzen.

Wanneer je dan eindelijk toch je grens aangeeft, is het kwaad al geschied. De emmer is op dat moment niet gewoon vol, maar al geruime tijd aan het overstromen. Zo was het ook op mijn werk, op het moment dat ik aan de alarmbel trok, zat ik al gevaarlijk diep in het rood.

2. Snakken naar erkenning

Daarnaast word je in eerste instantie juist geprezen omwille van je geweldige aanpassingsvermogen door je werkgever of partner. “Bedankt om in te vallen voor die zieke collega en daardoor de afdeling recht te houden”, mocht ik meermaals horen. Dankbaar voor de erkenning die ik kreeg, ging ik voorbij aan het feit dat ik meermaals 7 dagen op rij werkte en maandenlang de taken van 3 mensen op mij nam.

Ook mijn ex-partner prees mij omwille van mijn vlotte aanpassingsvermogen. Toen hij bijvoorbeeld met de feestdagen weer niet bij mij ging kunnen zijn omwille van een onverwachte opportuniteit op werkgebied. Wat een fantastische partner was ik toch dat ik daar zoveel begrip voor had. Ik gunde het hem ook ‘uit liefde’, je wilt immers dat je partner gelukkig is. En als daar wat opofferingen van jouw kant bij horen, dan is dat maar zo, toch?! Intussen werd onze ‘langeafstandsrelatie-regel’, die luidde maximum 8 weken apart, waar ik veel belang aan hechtte, maar weer eens verbroken.

‘Als je water bij de wijn blijft doen, dan is het op een gegeven moment geen wijn meer.’

3. Toewijding

Mensen die vatbaar zijn voor een burn-out worden aanschouwd als toegewijd. Toegewijde werknemers zijn vergelijkbaar met toegewijde partners, beiden zijn heel loyaal aan de relatie (met de werkgever of de partner).

Bij een relationele burn-out gaat de loyaliteit naar de partner zo ver dat zijn/haar behoeften boven die van jezelf worden geplaatst of zelfs samen komen te vallen. Ik benoemde meermaals een burn-out als een identiteitscrisis, omdat je identiteit kwam samen te vallen met je beroep of status. Bij een relationele burn-out is dat eigenlijk niet anders.

4. Streng voor jezelf

In plaats van te zeggen ‘ik heb alles gedaan wat ik kon om deze relatie te doen slagen’, wanneer het dan onvermijdelijk toch misloopt, zeggen mensen met een relationele burn-out ‘ik had nog harder mijn best moeten doen, nog meer geduld moeten hebben, het nog langer moeten volhouden, het niet zomaar mogen opgeven…’. De opluchting, die wel heel even wordt gevoeld, maakt al snel plaats voor een gevoel van falen en schuld. Je wijt het mislopen van de relatie volledig aan jezelf waardoor het aanvaardingsproces moeilijk verloopt. Ook al voel je je compleet leeg, je zou nog meer geven als de relatie daardoor zou worden zoals ze eens was of zoals je hoopte dat ze in de toekomst zou zijn.

5. De voeling kwijt met de realiteit

Iedereen leek mijn relatiebreuk te zien aankomen, behalve ikzelf. Ook al wist ik reeds geruime tijd dat onze relatie nergens naartoe aan het gaan was. Of, zoals een vriendin het heel helder wist te omschrijven ‘dat de relatie niet geaard was’. Toch bleef ik maar trekken en trekken, daarbij een hoop dood gewicht meesleurend. Net zoals ik destijds deed op de afdeling waar mijn burn-out ontstond. In je hoofd zit namelijk zo een idealistisch beeld, waar je koste wat het kost aan wilt blijven vasthouden.

Tot je wel moet loslaten…

Herstel van een relationele burn-out

Vreemd genoeg gaf het besef dat ik een relationele burn-out had, mij een gevoel van rust en zelfs dankbaarheid. De periode daarvoor was ik namelijk enorm aan het vechten geweest tegen mezelf en probeerde ik mijn helingsproces te forceren. Wat averechts werkt natuurlijk en waardoor ik helemaal kwam vast te zitten.

Zodra ik wist dat het om een relationele burn-out ging, wist ik ook wat ik nodig had om te herstellen. De twee bepalende factoren die mij ook door mijn werkgerelateerde burn-out hebben geholpen.

1. Aanvaarding

Het aanvaarden van mijn burn-out was de eerste en belangrijkste stap in mijn herstelproces. Aanvaarding betekent ergens niet langer tegen vechten, maar het accepteren zoals het is waardoor er onmiddellijk energie vrijkomt.

In het geval van een relationele burn-out betekent dat de relatiebreuk aanvaarden. Net zoals mijn werkgerelateerde burn-out nodig bleek te zijn om mijn ontwakingsproces in gang te zetten. Zo was ook deze relatiebreuk nodig om de weg naar heelheid binnen mezelf te bewandelen. En niet langer vervulling te zoeken in dingen buiten mezelf zoals een baan, partnerrelatie, hobby, woonplaats, materie of financiën.

Ik zie nu ook dat dit inzicht verkrijgen juist de hele bedoeling was van deze relatie. Dat dit de afspraak was die mijn ex-partner en ik allicht vooraf met elkaar maakten op zielsniveau. Ik had nog duizend keer op mijn hoofd mogen gaan staan om de relatie te proberen redden, it was just not meant to be. Mijn ziel dient nu eenmaal verder te groeien.

2. Je eigen behoeften op nummer één zetten

Ik heb nog nooit zoveel aan mezelf gegeven en zo liefdevol in mezelf geïnvesteerd als tijdens de periode dat ik thuis zat met mijn burn-out. Tijd en aandacht op de eerste plaats. De juiste therapieën, boeken, cursussen en coaches als tweede. Maar ik gaf mezelf ook andere dingen zoals een verhuizing naar een andere omgeving en woonvorm, een reisje naar Marokko en een pelgrimstocht naar Santiago de Compostela. Dingen die ik nooit zou gedaan hebben was het niet omwille van de burn-out, maar die zo voedend en verrijkend waren voor mijn ziel.

Toen ik mezelf tijdens het herstel van mijn relationele burn-out, op een ochtend dat ik voor de zoveelste keer wenend wakker werd, de vraag stelde ‘wat kan ik mezelf nu geven?’. Was het antwoord: ‘er een paar dagen tussenuit naar een plaats waar je nog nooit bent geweest’. En zo stapte ik twee dagen later in de auto en doorkruiste 800km doorheen het land. Voor een avontuurlijke mini-vakantie op mezelf in Valencia. Waar ik toen deze blog heb geschreven vanonder een boom in het Turia park.

Net zoals bij een werkgerelateerde burn-out, begint ook bij een relationele burn-out het echte werk pas na je herstel. Het ontwikkelingsproces, dat dient om steeds dichter bij je ware zelf te komen en met heel wat uitdagingen gepaard gaat, vraagt om heel wat zelfdiscipline, moed, daadkracht en vertrouwen. In mijn online cursus ‘De reis naar je ware zelf’ deel ik met jou elke stap, elk inzicht, elke keuze, elk hulpmiddel dat mij heeft gebracht tot waar ik nu sta! Ik gids jou als reisgids liefdevol door al de obstakels en lessen heen zodat ook jij meer vanuit je ware zelf durft te gaan leven, in vertrouwen je innerlijke roep volgend.

Lees ook deze artikelen van Mieke:

• Waarom een burn-out vaak samengaat met depressieve gevoelens

• 10 tekenen dat je vastloopt in je leven (die leiden tot een burn-out)

• Je burn-out aanvaarden, hoe doe je dat?

Tags: burn-out, herstellen, relationele burn-out, voor jezelf kiezen

Geplaatst:

Transformeren van slachtoffer naar overlever van narcistisch misbruik

Wanneer je een slachtoffer bent van een narcist, denk je in het begin misschien dat je hier nooit meer van kunt herstellen. Je denkt dat dit onmogelijk is en zit met gedachten als: ‘Ik zal hier nooit meer overheen komen of ‘Ik kom nooit meer van deze narcist af’. Niets is echter minder waar. Iedereen, en dus ook jij, kan transformeren van slachtoffer naar overlever van narcistisch misbruik.

Soepeler door je herstelproces met positiviteit

Om te herstellen van narcistisch misbruik, is het ten eerste belangrijk dat je onthoudt dat geen mens iets kan zeggen over jouw persoonlijke vermogens tot herstel. Bedenk ook dat jij niet degene bent die een probleem heeft. Iedere keer wanneer je denkt dat er meer te genezen valt dan het misbruik, ondermijn je je zelfrespect en zelfvertrouwen. Probeer op een positieve manier gerichte acties te ondernemen. Je zult merken dat je kracht toeneemt en dat je soepeler door je herstelproces heen zult gaan.

Staat van zijn: een methode om direct te beginnen met herstellen

Door jezelf in een staat van zijn te brengen die ervan uitgaat dat je al hersteld bent, kun je jezelf genezen en bevrijden van eventuele opvattingen over je gebreken of trauma’s uit het verleden. Probeer te visualiseren hoe goed het voelt om overlever te zijn en nu al vrij te zijn van je verleden. Door dit te doen en dit te vertellen aan je onderbewustzijn, wen je aan de gedachte dat er niets mis is met jou. Wanneer je toegang hebt tot deze staat van zijn, kun je jezelf direct helpen herstellen.

Je vasthouden aan de pijn van het verleden door een identiteitscrisis

Denk je nog steeds dat je het niet kan en blijf je je vasthouden aan de pijn van het verleden? Dan heb je waarschijnlijk problemen met loslaten. Dit probleem komt voor bij heel veel mensen die te maken hebben gehad met narcistisch misbruik. Vaak zijn zij namelijk zo sterk geïdentificeerd met hun wonden uit het verleden dat ze ontzettend veel moeite hebben om verder te gaan. Dit komt voort uit een angst voor een soort leegte en een identiteitscrisis. Wanneer je jezelf hebt gedefinieerd als een slachtoffer van narcistisch misbruik, kan deze staat van zijn namelijk een ego-identiteit worden. Bedenk je echter dat dit niet een staat van zijn is waarin je altijd wilt verblijven. Hij kan namelijk je herstel en je leven volledig blokkeren.

De eerste stap

Heb vertrouwen dat je kunt herstellen van narcistisch misbruik. Dit is de eerste stap op weg naar herstel. Dit vertrouwen zorgt er namelijk voor dat je in de volledige veronderstelling leeft dat je al de persoon bent die je wilt zijn. Als je je energie, gedachten, overtuigingen en acties in overeenstemming brengt met en afstemt op je herstel, gebeurt de transformatie van slachtoffer naar overlever vanzelf. Alleen op deze manier zul je echt voelen dat de transformatie er op dit moment al is.

Tags: narcisme, narcist

Geplaatst: 20 maart 2019

Er kan er maar één de leukste zijn: narcistische moeders

‘’Spiegeltje, spiegeltje aan de wand, wie is de mooiste van het land?’’ Het sprookje van Sneeuwwitje heeft een personage dat veel overeenkomsten vertoont met de narcistische moeder: de boosaardige koningin. In het sprookje is het de stiefmoeder van Sneeuwwitje, die het niet kan verdragen als iemand mooier of beter is dan zij. Zonder scrupules als ze is, doet ze er alles aan om het meisje uit de weg te ruimen.

Narcistische moeders

Nu is het sprookje natuurlijk wat kort door de bocht, zoals de meeste sprookjes: de meeste narcistische moeders vermoorden hun kinderen niet letterlijk. Psychologisch echter zijn er veel overeenkomsten. Want narcistische moeders willen boven alles de mooiste, leukste, interessantste, of zelfs de zieligste zijn – ten koste van hun eigen kinderen. Als alles maar om hen draait.

Ware gezicht

In de praktijk merk ik dat het voor volwassenen kinderen van narcistische moeders vaak enorm moeilijk is de waarheid van hun jeugd onder ogen te zien. Het kan jaren duren voordat alle schellen van de ogen gevallen zijn en alle kwartjes zijn gevallen. Hier zijn verschillende redenen voor.

Overleven

Allereerst is het voor kinderen zeer bedreigend te moeten erkennen dat hun moeder (hun bron van voeding, veiligheid, en liefde) hun feitelijk niet goed gezind is. Sommige narcistische moeders kunnen, als er niemand kijkt, ontzettend lelijk doen. Sommigen voelen af en toe zelfs zo’n haat voor hun kinderen dat het voor het kind bijna tastbaar is. Dat is voor een kind doodeng.

Geweld

Helaas zijn sommigen niet te beroerd het kind daadwerkelijk psychologisch of fysiek te mishandelen – knijpen, stiekem slaan, hun haar verknippen, aandacht onthouden, expres lelijke kleding voor hen kopen, hobby’s en vriendschappen saboteren, in de kast opsluiten, ’s avonds op straat zetten in de kou, dreigen met het kindertehuis, voedsel onthouden en ernstiger vormen van mishandeling.

Verdringing

Het kind verdringt deze ervaringen vaak om vooral de leuke moeder te blijven zien: dat is veilig. Die nare moeder, die wordt snel weggestopt. Als de nare moeder de overhand heeft, sluit het kind zich vaak af en vlucht hij of zij in de fantasie om het niet te hoeven voelen: dat is de enige vluchtroute. De ervaringen worden vervolgens vergeten – vooralsnog.

Prijs

Maar het kind betaalt hiervoor een hoge prijs – om de narcistische moeder als goed te kunnen blijven zien, moeten ze zichzelf als slecht waarnemen. Er kan immers maar één de leukste zijn. Als moeder de mooie, goede en heilige is, heeft ze gelijk en is het kind de lelijke, minderwaardige, slechte, egoïstische – het kind raakt hierdoor een deel van haar zelfgevoel, identiteit en eigenwaarde kwijt.

Charisma

Narcistische moeders hebben, zoals veel narcisten, soms verbijsterend veel charisma. Ze kunnen als ze willen zeer charmant doen en zijn soms zeer aantrekkelijk. Daardoor is het nog moeilijker te geloven dat onder dat mooie masker een uiterst manipulatieve dame zit zonder enige empathie en zonder mededogen. Een dame die haar kinderen nog liever psychologisch kapot maakt dan dat ze ze ziet slagen, ze boven zich uit ziet stijgen – of uit ziet vliegen.

Infuus, afvalbak en pronkstuk

De kinderen van échte narcistische moeders hebben voor haar maar één echte functie: als bron van bewondering, aandacht en energie, als afvalbak om hun eigen en diep verborgen minderwaardigheidsgevoelens in te dumpen, als boksbal om hun woede op af te reageren en als het zo uitkomt als pronkstuk. Deze tegenstrijdige motieven kunnen zich op één dag achter elkaar afwisselen.

Verwarring

Dat is voor een kind ongelofelijk verwarrend. ‘’Wees mijn bron van voeding, bewonder mij, heb aandacht voor mij.’’ ‘’Je kan ook niks. Met dat kapsel lijk je nog dikker.’’ En: ‘’Doe eens leuk, vertoon je kunstje (oftewel: laat eens zien wat een geslaagde moeder ik ben).’’ De waarheid is dat alles in dienst staat van de moeder – waarbij de waarheid net zo makkelijk wordt verbogen, of juist als wapen wordt gebruikt. Gekmakend? Inderdaad.

Openlijk versus verborgen narcistische moeders

Er is een flink verschil tussen extraverte, openlijk narcistische moeders en introverte, verborgen narcistische moeders. De eersten zijn herkenbaarder omdat ze veel openlijker zijn in hun uitingen van: ‘’Ik ben de leukste,’’ ‘’Kijk naar mij,’’ ‘’Hoe waag je het succesvol te zijn, denk maar niet dat jij iets voorstelt.’’

Verborgen narcistische moeders

Verborgen narcistische moeders zijn moeilijker te herkennen. Hun narcisme uit zich veel vaker in slachtoffergedrag. Ze zijn er meesters in hun zieligheid te gebruiken om te manipuleren en hun kinderen hun leven lang op ongezonde manier aan zich te binden. Niet door liefde en aandacht te geven en te ontvangen, maar door de ander zich schuldig te laten voelen en ze voor hun karretje te spannen.

Schuldgevoel kweken

Verborgen narcistische moeders weigeren simpelweg de verantwoordelijkheid op zich te nemen voor hun eigen welzijn, geluk, gezondheid, zelfs amusement – dat moet de ander doen. Ook al zijn ze tachtig, ze gedragen zich nog steeds als zielige maar veeleisende kinderen. Hun favoriete middel is manipulatie, insinuatie (‘’Je belt ook nooit, ik ben zeker niet belangrijk genoeg voor je.’’) en regeren door de ander een schuldgevoel te bezorgen. Maar als ze niet krijgen wat ze willen, kunnen ze net als de openlijk narcistische moeders in venijnige en onredelijke woede of zelfs razernij ontsteken.

Omgaan met narcistische moeders

Het is van het grootste belang om, als je aan het genezen bent van een jeugd die beheerst werd door een narcistische ouder, hele duidelijke grenzen te stellen en je daar ook aan te houden. Sommige narcistische ouders zijn zo destructief dat hun volwassenen kinderen er voor kiezen ze helemaal uit hun leven te bannen. Soms is het mogelijk een mate van contact te houden, maar met duidelijke voorwaarden en grenzen.

Gevolgen van narcistisch misbruik

Genezen van narcistisch misbruik door een vader of moeder is vaak een lange weg: we zijn onze hele jeugd, pubertijd en zelfs in onze volwassenheid geconditioneerd, gemanipuleerd, en psychologisch bewerkt. We voelen ons angstig of schuldig als we succesvol dreigen te zijn, gelukkig te zijn of te stralen. We hebben de neiging ons op te offeren en narcistische partners en vrienden aan te blijven trekken.

Genezen van narcistisch misbruik

Gelukkig is het, als we zelf geen ernstige stoornis hebben ontwikkeld, mogelijk onszelf van narcistisch misbruik te genezen. Ons innerlijke kind is verbazingwekkend veerkrachtig. Het deel van ons dat authentiek en zonder vrees zichzelf is en vol vreugde is, is soms diep weggestopt maar altijd op te graven. De gekwetste, verwarde en gewonde kinddelen zijn te helpen met verschillende therapievormen, zelfzorg en zelfontwikkeling.

Ware zelf

Het belangrijkste daarbij is om de waarheid van onze jeugd onder ogen te durven zien. De moeder, en daarmee onszelf, te durven zien zoals we werkelijk zijn. Onze gevoelens, angst, pijn en ons lichaam vertellen daarbij het ware verhaal. We zijn misschien in de war gebracht door de tegenstrijdige verhalen van de boze koningin, maar diep van binnen, onder de wonden die geslagen zijn, hebben we een stralend juweel. Dat is onze waarheid en ons ware zelf. Soms moeten we diep graven om haar op te halen, maar ze is er altijd.

Tags: genezing, innerlijk kind, moeders, narcisme, narcistisch misbruik, narcistische moeders

Geplaatst: 18 maart 2019

Hoe jij je eigen weg kunt gaan

Volg jij de weg vanuit je hart? Het pad dat je blij maakt? Of bewandel jij nog de ingesleten weg van herkomst? Waardoor je steeds verder verwijderd raakt van jezelf. Een andere weg inslaan vergt soms heel wat moed, zeker wanneer je bang bent de ander te verliezen als je je eigen weg gaat. Dit is het tweede deel van een drieluik over ingesleten paden en je eigen weg gaan. Lees hier het eerste deel: Je hart volgen, doe jij nog wat jij zelf graag wilt?

In dit deel kun je lezen hoe je echt van spoor kunt wisselen, ook al voel je angst.

Het gebaande pad, je weg van herkomst

Stel je eens voor. Zo’n mooi landweggetje ergens in de natuur, met bossen en heuvels op de achtergrond. Het weggetje heeft een diep ingesleten karrespoor van dagelijks dezelfde route rijden. Jij bent de kar, met inzittenden. Je gezin van herkomst, je eigen gezin, mensen om je heen. Het spoor is jouw leven. De weg die jij, waar je elke dag overheen rijdt, al vanaf toen je klein was. De weg die jou gewezen is. En waarop je al veel hebt meegemaakt. De kar heeft je al ver gebracht.

Als je een andere kant op wilt

Maar dan wil jij eens een keer een andere richting proberen. Je probeert een eigen richting uit. De kar gaat wankelen, de wielen kraken. Jij schrikt, iedereen schrikt. Je stuurt gauw weer bij, voegt weer in het spoor. Je bent zelf ook geschrokken, van het bijna vallen, de heftige reacties van de inzittenden…

Toch gaat het dan weer wringen. Waarom weet je niet precies, want het ging toch een tijdje goed? Het was gezellig, jullie hebben fijne momenten met elkaar beleefd. In mijn vorige artikel ‘Doe jij nog wat je zelf graag wilt?’ schreef ik hoe het komt dat je in hetzelfde spoor blijft, ook al wringt het al heel lang. Ook besprak ik waarom het zo moeilijk is om eruit te stappen en je eigen weg te gaan volgen.

In dit artikel leg ik je uit hoe jij je eigen weg kunt gaan en de moed kunt verzamelen die je daarvoor nodig hebt.

Afstand

Je eigen weg gaan, vraagt om afstand durven te nemen. Dat kan gaan om een lange partnerrelatie die niet meer goed loopt, een broer-zus relatie, de relatie met je ouders of vriendschappen. In de meeste gevallen in mijn praktijk gaat het om afstand durven nemen van je ouders. Dat kan om vele redenen zijn. De reden die ik het meeste hoor is: ‘Ik voel me niet gezien en gehoord door mijn ouders’ en ‘ik wil dingen anders, op mijn eigen manier, maar ik ben zo bang dat ik ze verdriet doe, dat ze boos worden’.

De bovenstaande redenen maken beide dat (ook oudere) kinderen hard hun best gaan en blijven doen om wél erkend te worden. Je wilt gewoon niets liever dan erkend worden door je ouders, al ben je 63. Je wilt ze geen verdriet doen. Al van kleins af aan nemen kinderen de taak op zich: ’Als papa en mama maar gelukkig zijn!’ Dit zou even zo goed kunnen gelden voor een partnerrelatie, waarbij je de ander ook geen verdriet wilt aandoen, in de steek wilt laten en je verantwoordelijk voelt voor het geluk van de ander.

Van daaruit blijf je dus in contact met je ouders om de goede vrede te bewaren (of blijf je bij je partner). Je doet je best om het gezellig te maken en denkt te bereiken dat het in ieder geval niet aan jou zal liggen als het mis gaat. Denk je. Want uiteindelijk gaat het toch weer mis.

Verkapte boosheid

Wat je niet altijd goed ziet als je jezelf enigszins gevangen voelt in een contact, is wat je zelf doet wanneer je in de situatie blijft die wringt voor je. Je ziet bijvoorbeeld niet hoe jij op je ouders of partner reageert. Je ziet niet hoe jij zonder dat je het weet dubbele boodschappen uitzendt: ‘Ik ben er wel en doe gewoon mee met alles zoals van me wordt verwacht, want ik wil geen ruzie, maar ik vind dit zo moeilijk, ben zo boos…’

Die dubbele boodschap – het er zijn maar eigenlijk niet willen, de lieve vrede bewaren – is een vorm van passieve agressie. Omdat het op een verkapte wijze gaat, wordt hij niet altijd herkend als boosheid. En daarmee doe je niet alleen jezelf ‘geweld’ aan, maar zeker ook de ander. De gebeurtenissen van het verleden en het moment zelf zijn vaak zo onuitgesproken en nog steeds niet bespreekbaar. Ze gaan een eigen leven leiden. En voor je het weet, heb je te maken met situaties waarin iedereen boos is op elkaar en waarin verdriet is, maar niemand precies weet waardoor. Situaties waar je zo moeilijk uitkomt met elkaar en waarin de machteloosheid en het verdriet groot zijn.

En als mensen het moeilijk hebben, dan doen ze wat ze altijd deden. Daar zijn nou juíst de overlevingsstrategieën voor ontwikkeld. En zo blijft dat spoor, wat je eigenlijk niet meer wilt, toch bestaan.

Hoe jij je eigen weg kunt gaan

Als het zo gemakkelijk was geweest om de stap te zetten je eigen weg te gaan, dan had je dat al wel gedaan. Ik geef je hier 3 tips om de stap te zetten:

1. Durf je de stap niet te zetten, omdat je je anders zo alleen voelt? Dat is een oude pijn die je ongetwijfeld van vroeger kent. Dat los je niet zomaar op (in het 3^e artikel vertel ik je er meer over), maar de Innerchild oefening helpt je wel de pijn wat te verzachten. Hoe minder bang jij bent om alleen te zijn, hoe makkelijker je de stap durft te zetten. Uiteindelijk zal het dan op een manier gaan die niet voor strijd zorgt.

Deze oefening kun je doen als je geraakt bent door iets of iemand. En vooral nu, wanneer je geraakt bent door wat je leest in dit artikel. Ga op een rustige plek zitten, zet je voeten naast elkaar op de grond. Zorg dat je niet gestoord wordt, dat je echt even de tijd voor jezelf hebt.

Laat een beeld komen van jezelf toen je klein was dat hoort bij de pijn, het verdriet of de boosheid die je op het moment dat je geraakt werd, of nu nog, voelt. Het kan een foto zijn, een herinnering die je nu voor je ziet. Maakt contact met hem of haar. Kijk naar hem en voel hoe hij zich voelde. Blijf daar even een tijdje bij stilstaan, voel het echt. En houd je tranen maar niet tegen als ze komen. Tranen zijn er om gehuild te worden en waarschijnlijk hebben deze tranen al heel lang vastgezeten.

Wanneer je eraan toe bent, dan vraag je jouw innerlijke kind of er iets is wat je voor hem of haar kunt doen, wat hij nodig heeft van jou als volwassen man of vrouw. Je krijgt antwoord, daar kun je op vertrouwen. En wanneer je het antwoord gekregen hebt, dan geef jij je innerlijke kind waar het om vroeg. Voel maar dat je het kunt geven.

Neem hier de tijd voor die je nodig hebt. En voel hoe het voelt om dit aan jouw kind te geven en voel ook hoe het voelt om dit van jou te krijgen.

Na een tijdje, wanneer jullie dit allebei lang genoeg en diep genoeg hebben kunnen voelen (laat het kind mee beslissen), dan neem je je innerlijke kind mee naar een plek ergens in jouw lijf of buiten jouw lijf, een plek waar het veilig is en waarvan het kind weet dat hij daar net zolang kan blijven totdat jij weer een keertje langskomt. Wanneer je daar samen bent aangekomen, neem dan weer de tijd om te voelen hoe het is om daar samen te zijn. Voel maar dat het er veilig is.

Pas wanneer je dit lang genoeg en diep genoeg gevoeld hebt, laat het kind weer meebeslissen, dan bedank je je innerlijke kind dat het je geholpen heeft.

Neem hier de tijd voor en voel voor jezelf wanneer je zover bent om weer terug te keren naar het hier en nu. Voel even na wat de oefening met je gedaan heeft. Je voelt waarschijnlijk dat het de pijn wat verzacht heeft.

2. Krijg zicht op je eigen gedrag: wat doe je nu werkelijk als je niet je eigen weg volgt en in het contact bent met de ander? Dit inzicht maakt dat je verantwoordelijkheid kunt nemen voor jouw aandeel. Je bent dan niet meer afhankelijk van de ander, maar staat meer in je eigen kracht. En dat is nodig om de stap te kunnen zetten.
3. Wat jou echt tegenhoudt om je eigen weg te gaan volgen, zit heel diep opgeslagen in jouw lijf en dat los je alleen op door lichaamswerk. Oude pijn loslaten dus, die je kent van toen je klein was. Voor nu is het helpend en helend om te onderzoeken wat jou zo raakt wanneer je weer voelt dat je je eigen weg niet durft te gaan. Wat heb je ervaren als klein kind?

Wil jij niet alleen van spoor wisselen, maar dat ook zo behouden, dan is er meer nodig. Dan vraagt het, zoals ik al bij de derde tip aangeef, om je oude pijn op te ruimen die ten grondslag ligt aan jouw overlevingsstrategieën. Dat leg ik verder uit in het derde en laatste deel van dit drieluik.

Het gaat om jou, niet om de ander

Even terug naar hoe je uit dat spoor kunt komen. Er is nog iets dat je je mag beseffen: Het is niet die ander/ het zijn niet jouw ouders die jou in dat spoor houden. Het gaat om jou.

Jij bent het die daar niet uit durft te stappen.

Een kat in het nauw maakt gekke sprongen en het zijn nou net die gekke sprongen die het zo moeilijk maken. Hoe eerder je je eigen gekke sprongen doorziet (datgene wat je doet wat je altijd doet), hoe eerder jij je eigen spoor kunt gaan volgen. Want het doorzien van je eigen sprongen maakt dat je de aandacht verlegt van de ander naar jezelf. Dat er compassie ontstaat voor jezelf en de ander. Je beseft dat je met jouw ‘niet durven’ en de daarbij horende ‘gekke sprongen’ de ander ook wat hebt aangedaan, de ander écht pijn kunt doen. En ja, dat is erg moeilijk om te durven zien en voelen, maar als dat er mag zijn, dan kan er zachtheid gaan ontstaan in de relatie.

Daarbij is het belangrijk te beseffen dat het niet de strijd is die je voor je gevoel steeds met die ander of je ouders levert, maar dat het je eigen strijd is, met jezelf, die je strijdt via de ander. Het duurt vaak alleen even voordat je dat kunt inzien en voelen. Wanneer je dit inziet en je de strijd met jezelf ook echt erkent en toelaat, dan wordt het geen strijd meer tegen de ander. Je kunt dan de ander gaan zien als ‘nodig’, zodat jij kon groeien. Maar ook dat de ander via jou kan groeien. De ander kan dan ook gaan leren via jou, want die voelt zich niet meer aangevallen. Zachtheid en puurheid komt aan, boosheid verstart.

En wellicht gaat dit dan wel over vergeving. En kun je dankbaar zijn voor wat er op je pad kwam, waar het oude spoor je heeft gebracht. Hoe moeilijk en pijnlijk het ook was wat je daarop tegenkwam.

Spreek uit wat je wilt

Nog een ander inzicht dat ik je wil meegeven is: het gaat je erg helpen om uit te spreken wat je wilt, in plaats van wat je niet meer wilt. Iets niet willen gaat gepaard met je angsten. Met de boosheid die te lang heeft binnen gezeten en er dan vaak verwrongen uitkomt. Het zijn ook vaak onderliggende verwijten die je dan uitspreekt.

Uitspreken wat je wél wilt of hóe je graag iets wilt, gaat gepaard met je kwetsbaarheid, je verlangen en je verdriet. En nogmaals, die drie samen zijn voor de ander zoveel beter te horen dan de boosheid en het verwijt. Handelen vanuit kwetsbaarheid maakt dat je gezien wordt. Wanneer jij je gezien en gehoord voelt, krijg je wellicht de erkenning die je nodig hebt, waar je naar verlangt.

Zonder dat je het dan in de gaten hebt, ben je al bezig om úit het spoor te stappen wat zo wrong en ben je bezig met het leggen van je eigen spoor.

Om daar helemaal te komen, dat jouw eigen spoor net zo ingesleten zal raken als het oude spoor, is er nog iets heel belangrijks.

Nee durven zeggen

‘Nee’ in de grote zin van het woord. Tegen het voegen, echt stoppen met voegen, de vrede bewaren, de ander geen pijn meer willen doen.

Pas als je volledig nee durft te zeggen tegen iets, de ander, een contact, pas wanneer je écht los durft te laten, zonder het plaatje van de toekomst steeds te vullen met hoe het contact eruit zou zien, dan pas kun je ook volledig ja zeggen.

Waartegen?

Tegen jezelf, jouw eigen spoor. Jouw hart, wie jij bent. Maar ook tegen de ander, hoe die is. En van daaruit zal er een andere toekomst ontstaan. Welke, met welke mensen om je heen? Dat weet je niet. Maar een ding weet je wel zeker: je volgt je eigen spoor. Je bent trouw aan jezelf. Je hebt ervaren dat kwetsbaarheid en zachtheid je verder op je eigen spoor brengen.

Ik wens je veel wijsheid toe wanneer je in dit proces zit. Dat is niet gemakkelijk. Vaak is het fijn om dergelijke processen samen met een coach of therapeut te doen omdat er zoveel verdriet, pijn en angst bij kan komen. Heb je vragen of wil je je eigen situatie eens bespreken? Vraag dan een gratis kennismakingsgesprek aan.

Tags: authentiek leven, doen wat je graag wilt, grenzen, innerchild, je eigen weg gaan, leven vanuit je hart, loslaten, patronen doorbreken

Geplaatst: 13 maart 2019

Oefeningen voor hooggevoelige kinderen: de aura herkennen

Iedereen heeft een onzichtbaar energie veld om zich heen: een aura. Sommige kinderen beweren dat ze bij anderen de kleuren van deze aura of de trilling kunnen zien, of zelfs merken of iemand gezond of ziek is. Maar hoe werkt een aura eigenlijk en hoe kunnen overgevoelige kinderen leren deze te herkennen?

De aura: een beschermende zeepbel

De belangrijke functie van de aura is ons beschermen tegen invloeden van buitenaf. Je kunt het vergelijken met een zeepbel met prachtige kleuren waar je helemaal door omgeven bent. De aura is flexibel en werkt als een magneet die energie opneemt en kan samensmelten met de energie van een ander. Hoe energiek we ons voelen en hoe we overkomen op anderen wordt in sterke mate bepaald door de omvang en stevigheid van de aura. De volgende twee oefeningen kunnen helpen bij het herkennen, aanvoelen en ervaren van een aura.

Oefening 1: aura voelen tussen de handen

Deze oefening is geschikt vanaf een leeftijd van 6 jaar. Het doel ervan is het voelen van het energieveld tussen de handen.
1. Breng je handen met de handpalmen naar elkaar toegekeerd tot ongeveer tien centimeter van elkaar.
2. Sluit je ogen en focus je op de ruimte tussen je handen.
3. Begin de handpalmen naar elkaar toe te bewegen en weer van elkaar af. Blijf ondertussen met de aandacht tussen je handpalmen.
4. Herhaal de vorige stappen een aantal keer achter elkaar.

Sommige mensen nemen tussen de handen een zekere weerstand waar. Dit geeft een kriebelend gevoel aan de handen. Anderen voelen een energitisch veld, alsof twee magneten elkaar aantrekken of afstoten. Wat je tussen je handpalmen voelt is de opbouw van de energie die we uitstralen via de aura naar onze omgeving.

Oefening 2: auraveld voelen in contact met een ander

Het doel van deze oefening is het voelen van ons auraveld als we met de rug naar iemand staan toegekeerd en ervaren hoe het ons kan beïnvloeden. Hij is geschikt voor kinderen van 8 jaar en ouder.
1. Ga met je rug tegen de rug van je partner staan.
2. Breng je aandacht naar de plek tussen jouw rug en die van je partner.
3. Voel elk deel van jouw rug die de rug van je partner raakt.
4. Stap beiden één pas vooruit, maar blijf met je aandacht bij de ruimte tussen jullie ruggen.
5. Blijf even staan en ga vervolgens weer een pas vooruit. Zet hierbij al innerlijke zintuigen open om zo de gewaarwording te voelen van de ruimte tussen jouw rug en die van je partner.
6. Draai je om en kijk hoever je van je partner verwijderd bent.
7. Wissel jullie ervaringen van deze oefening uit.

Lees verder over de wondere wereld van de aura:

• De spirituele betekenis van de Wants: bescherm je aura, doe wat je ‘want’ en vind magie

• Je aura zuiveren en verkwikken door middel van aarde- en kosmische ademhalingen

• De emotionele, mentale en fysieke laag van je aura: zo kun jij je aura voelen

Tags: aura, kinderen, overgevoelige kinderen

Geplaatst:

Wat is de psychologische betekenis van de kleur paars?

Paars, de meest geestverruimende kleur, de dope onder de kleuren

Ik ben paars of noem me lila, purple, rood of blauwviolet een lichte of donkere variant het is mij om het even. Ik laat me toch niet vangen en geef mijn geest de ruimte om te inspireren, fantaseren en volledig mezelf te zijn. Ik heb zo mijn eigen wijze en originele manier van doen. Ik ben geestverruimend, heb een waanzinnig voorstellingsvermogen ben als het ware de dope onder de kleuren. Ik neem je mee op verre innerlijke reizen, een ticket of paspoort is niet nodig.

Paars, kleur van verder zien dan je kunt kijken

Ik ben een visionair. Ik kan veel verder zien dan de meeste van ons kunnen kijken. Ik heb mijn idealen en ben een gevoelig en vredelievend type. Ik weet iets heel moois van de wereld te maken en ik vind het dan ook heel fijn er toe te doen. Ik ben een mens met een missie en wil me graag in dienst stellen van de mensheid. Ik vind mensen prachtig en draag ze een warm hart toe liefst open en zonder oordeel. Zelfs als ik dat eigenlijk niet zou moeten doen blijf ik vertrouwen. En mijn vertrouwen heb je, sowieso! Al die wijsheid, mooie gedachten en originaliteit brengen me weleens van de wijs.

Het is niet de meest makkelijke weg en superlastig als mensen soms kijken alsof je van een andere planeet komt. Maar hey, Thats me en ik ben toch niet gek zeker? Wel anders, begaafd en origineel dat dan weer wel. Of noem het gewoon een vooruitziende blik maar niet gek. Soms ben ik een beetje te veel paars, hoor. Dan zit ik overal bovenop in het bijzonder met mijn mening en mijn perfectionisme en dan blaas ik zoals een echte blaaskaak, dat betaamt huizenhoog van de toren.

Meer kleur in je leven? Geef jezelf vandaag een mooi cadeau en check in bij kleurrijk leven, aanmelden doe HIER.

Boekentip van de redactie: Het geheime leven van kleuren

Het geheime leven van kleuren is een levendige geschiedenis van kleuren en de onvergetelijke verhalen die erachter schuilgaan. Het geeft een geheel nieuwe blik op onze geschiedenis en cultuur; na het lezen van dit boek zal kijken naar kleur nooit meer hetzelfde zijn.

Bestel jouw exemplaar bij onze webshop Boekenwereld.com.

 

 

---

Lees ook: Wat is jouw lievelingskleur en wat zegt dit over jou?

Paars, kleur van geloof, hoop en veel liefde

Lees hier meer over de psychologische betekenis van de kleur: oranje, rood, magenta, groen, geel, turkoois, roze, blauw, wit, indigo.

Tags: geloof, kleur, kleurbetekenis, kleurcursus, kleuropleiding, kleursymboliek, paars, persoonlijke groei, symboliek, vertrouwen, visie, visionair

Geplaatst: 12 maart 2019

Chakra’s: wat doen ze en wat kun je ermee?

Wiel of rad, dat betekent ‘chakra’ in het Sanskriet. Wiel of rad van energie. Ook wel energiecirkels of energiecentra genoemd. In je lijf huizen in ieder geval zeven chakra’s. En wat doen die dan? Hoe werken ze? En wat kun je ermee?

Heel simpel: Chakra’s zijn dus energiegebieden in je lichaam. Stroomt de energie goed door in een gebied, dan voelt het warm en doorstromend en voelen de kenmerken op dat gebied gezond en stevig aan. Is dat niet het geval, dan kan de energie in die gebieden blokkeren en koel aanvoelen. Belangrijk genoeg om te onderzoeken. Een hele heldere en aardse manier is om naar de chakra’s te kijken zoals je kijkt naar de regering, deze energiecentra regeren immers ons lijf.

Het Ministerie van Aardse Zaken

Zo is er het eerste chakra, laten we zeggen het Ministerie van Aardse Zaken. Hier gaat het over jouw basis. Op dit departement regel je onze behoeften op het gebied wonen, werken en financiën. Hier voel je je gezond en veilig. De kleur die hier over het algemeen huist is rood. De kleur van energiek de mouwen opstropen en de boel regelen. Rood is de regelneef onder de kleuren.

Het Ministerie van Emotionele en Sociale Zaken

Het tweede chakra is het Ministerie van Emotionele en Sociale Zaken en zit net onder je navel. Op dit departement staan jouw gevoelens centraal. Het gaat over jouw verlangens, begeertes en over jouw allerdiepste gevoelens. Gevoelens van jou maar ook die van een ander. De plek van levenslust, enthousiasme en seksualiteit. Oranje is de kleur en is het gezelligheidsdier onder de kleuren.

Het Ministerie van Innerlijke Kracht

Het derde chakra is het Ministerie van Innerlijke Kracht, het ik en zit onder je middenrif. Op deze afdeling gaat het over jou en dan ook alleen over jou. Hoe is het met je gesteld? Ben je bewust van je mogelijkheden, durf je te kiezen en je richting te bepalen? Durf jij je podium te nemen? Geel is de kleur van je zonnevlechtchakra, je krachtcentrale of centrum van positieve energie.

Het Ministerie van de Liefde

Het vierde chakra is het Ministerie van de Liefde en is gevestigd in je hartgebied. De functie van deze staatsman/-vrouw is zeer geliefd en prachtig, want wie wil nu niet minister van de liefde zijn? Dit is het gebied van liefde voor jezelf en de ander, van groei en ontwikkeling en van je hart achterna. Van respect, geven en nemen en van evenwichtig zijn. Voelen wat je wilt en daar vorm aan geven. Groen is de kleur van dit duurzame ministerie.

Het Ministerie van Kunst & Communicatie

Het vijfde chakra is het Ministerie van Kunst en Communicatie. Niet gevestigd in Den Haag maar in het keelgebied. De plek waar het gaat over je vrij kunnen uiten, spreken, schilderen of welke vorm van zelfexpressie je dan ook gebruikt om je binnenste buiten te brengen. Het gaat bij het keelchakra om het beschikbaar stellen van jouw informatie. Tevens is het de plek waar jij de informatie weer opvangt en verwerkt naar jouw waarheid. Jouw stem. Blauw is de kleur van deze plek van vrijheid van meningsuiting.

Het Ministerie van Serieuze Zaken

Het zesde chakra is het Ministerie van Serieuze Zaken en zit tussen onze wenkbrauwen en dan een beetje naar boven. Op deze plek maken we onze eigen beleidsstukken. Denken we na, maken we uitvoerbare plannen nadat we te rade zijn gegaan bij de wijze mannen en ons hebben teruggetrokken voor zelfreflectie in het torenkamertje. Het ministerie van inzicht en intuïtie in de volksmond genoemd. Indigo, de kleur van de nacht, is de kleur die extra steun geeft bij belangrijke zaken en zich niet laat leiden door emoties.

Het Ministerie van Buitenaardse Zaken

Het zevende chakra is het Ministerie van Buitenaardse Zaken en zit op je kruin. Vanaf hier kijken we naar het grote geheel, hier gaat het over visie, fantasie en veel verder zien dan je kunt kijken. Zingeving, er toe doen, levensdoelen en downloaden van je lijntje naar boven. Violet is de kleur van visionair, artistiek zijn en weten wat je missie is.

Tags: Chakra, chakra's, energiecentra

Geplaatst: 11 maart 2019

Je hart volgen: doe jij nog wat jij zelf graag wilt?

Volg jij de weg vanuit je hart? Het pad dat je blij maakt? Of bewandel jij nog de ingesleten weg van herkomst? Waardoor je steeds verder verwijderd raakt van jezelf. Een andere weg inslaan vergt soms heel wat moed, zeker wanneer je bang bent de ander te verliezen als je je eigen weg gaat. Dit 3 luik gaat over ingesleten paden die gaan wringen en hoe jij je eigen weg kunt gaan.

Het gebaande pad, je weg van herkomst

Stel je eens voor. Zo’n mooi landweggetje ergens in de natuur, met bossen en heuvels op de achtergrond. Je ziet in het weggetje zo’n karrespoor. Diep gesleten van de wagen die daar dagelijks rijdt. Een verhard spoor, de wielen passen precies. Jij bent de kar, met inzittenden. Je gezin van herkomst, je eigen gezin, mensen om je heen. Het spoor is jouw leven. De weg die jij bewandelt. De weg waar je elke dag overheen rijdt, al vanaf toen je klein was. De weg die jou gewezen is. En waarop je al veel hebt meegemaakt. De kar heeft je al ver gebracht.

Die weg is misschien niet altijd prettig, je komt hobbels tegen. Zo gaat het leven. Je leert, ervaart en groeit, bij elke afslag en elke tegenslag. Maar dan, veel later, komt er een moment dat het wat gaat wringen. De wielen gaan niet meer zo soepel door het spoor of je wilt gewoon eens een andere kant op, iets anders zien of doen dan het begaande pad.

Als je een andere kant op wilt

Je probeert een eigen richting uit. De kar gaat wankelen, de wielen kraken. Je schrikt. Ga je vallen? De inzittenden schrikken en roepen uit: ’Wat doe je nu?! Blijf eens op het pad, anders gaat het mis!’ Je stuurt gauw bij, voegt weer in het spoor. Zelf ook geschrokken, van het bijna vallen, de heftige reacties van de inzittenden… Pff, gelukkig. Iedereen kan weer ademhalen, iedereen weer gerustgesteld. En samen ga je verder. Je doet weer de dingen in je leven, je werk, je gezin. Je bent samen met familie en je geniet. Voor zolang het duurt.

Toch gaat het dan weer wringen. Waarom weet je niet precies, want het ging toch een tijdje goed? Het was gezellig, jullie hebben fijne momenten met elkaar beleefd. Maar het spoor wordt benauwder, de behoefte aan je eigen weg groter. Je weet alleen niet wat jouw weg is en hoe je dat kan doen. Gaat de kar weer wankelen? Verder afbuigen naar een andere kant is geen optie, want dan valt de kar om. Je wilt niet alles stuk maken. De mensen om je heen geen pijn doen. Daarvoor houd je teveel van ze. Je wilt ze niet verliezen. Ben je bang om alleen te zijn?

Als jezelf zijn een strijd wordt

Je voegt en slikt, buigt en zegt maar niks. Je wordt moe. Raakt verder verwijderd van jezelf, je hart. En het leven kan gaan aanvoelen als een strijd. Een strijd die je eigenlijk niet durft te leveren. Een strijd waar je bang voor bent, omdat je niet weet hoe de toekomst eruit komt te zien als je je eigen weg gaat. En dan is ‘het bekende spoor blijven volgen’, hoe moeilijk soms ook, minder pijnlijk dan je eigen spoor gaan volgen. Je telt je winst uit. Herken je dit?

Een ander spoor durven kiezen vraagt lef

Voeg jij je ook (al heel lang) naar het spoor van een ander? Wil jij graag je eigen weg gaan volgen, maar durf je niet? Omdat je van de mensen om je heen houdt? Omdat je zelf ook een sterk verlangen voelt om bij die ander te blijven? Omdat een wringend of knellend spoor vaak draaglijker is dan de angst de ander pijn te doen of de angst om alleen te staan?

Hoe raak je nu uit zo’n diep gesleten spoor en de angsten wanneer je een eigen spoor wilt gaan volgen?

Van spoor kunnen en durven veranderen – met andere woorden: durven doen wat jij wilt, gaan staan voor jezelf, je eigen keuzes maken – is iets waar je mee begint van kleins af aan, wanneer je daar de ruimte voor krijgt.

Je lost een probleem nooit op, op het niveau waarop het zich manifesteert, maar altijd op het niveau daaronder. Het is dus belangrijk om eerst naar dat niveau te gaan. En dat is het niveau van je kindertijd, daar waar jij al voelde dat je niet de ruimte kreeg die je nodig had. Stel jezelf nu de vraag waarom het voor jou zo lastig is om van spoor te veranderen, je eigen weg te gaan. Van daaruit kun je verder, weet je wat jou te doen staan en vooral: hoe.

Waarom je eigen weg gaan zo ingewikkeld is

In het leven maak je dingen mee, je ervaart, leert, valt en staat op. Soms zijn de dingen te groot en voor een kind zijn de dingen nogal gauw te groot. Wanneer de dingen te groot zijn om mee te maken, te voelen, dan neem je als kind, zo klein als je bent, een beslissing hoe je daar het beste mee om kunt gaan. Dat zijn de zogeheten overlevingsstrategieën. En die overlevingsstrategie zet je overal in, wanneer jouw lijf ‘gevaar ruikt’.

Als jij als kind hebt ervaren dat het moeilijk was om op te komen voor jezelf, dat je niet geleerd hebt om voor jezelf te kiezen (omdat er een gezinsovertuiging was: ’de ander is belangrijker!’) dan wordt het lastig om als volwassene voor jezelf te kiezen.

Als je moeder ziek was en jij ging je verantwoordelijk voelen voor het gezin, je moeder, broertje, dan wordt het heel moeilijk om voor jezelf te kiezen, je eigen weg te gaan. Zo’n overlevingsstrategie (ik noem dat ook wel ‘je oude besluit’) zit heel diep opgeslagen in jouw lijf. Omdat dit zo diep in je lijf zit, kun je het niet met je denken anders doen.

Je hebt vast al vaak geprobeerd om anders te reageren, wel op te komen voor jezelf, wel te kiezen voor jezelf, maar elke keer reageerde je toch weer op die oude manier, als het erop aan kwam. Met als gevolg frustratie en boosheid op jezelf, de ander. Dat los je niet op met je denken, maar op het niveau van je lijf, daar waar de oude pijn ligt opgeslagen, die momenten waarop jij besloot dat het beter was om het spoor van de ander te volgen, waar je voelde dat het nodig was om te zorgen voor de ander, dat je niet alleen wilde zijn, dat je beter de ander geen pijn moest doen.

Hoe zou je leven eruitzien wanneer jij je eigen richting bepaalt?

Hoe zou het zijn als jij je eigen spoor gaat volgen? Gaat doen wat je hart je ingeeft? Hoe zou je leven eruitzien wanneer jij je eigen richting bepaalt? Hoe zou je je voelen? Kun je je dat voorstellen? Ongetwijfeld dat je nu voelt ‘dan voel ik me vrij!’ of ‘dan gaat het weer stromen’, ‘dan ben ik weer wie ik ben’. Dan neem je jezelf weer serieus. Dan doe jij er weer toe. En tegelijkertijd voel je misschien ook de angst. En denk je: ‘Ja, maar wat als……’

In het volgende deel, kun je lezen hoe je nu echt van spoor kunt wisselen, ook al voel je die angst.

Ontdek je innerlijke wijsheid en visualiseer 2023 samen met je ziel

Welk pad ga je bewandelen? Met dit online werkboek ga je terugkijken op de afgelopen periode en door te luisteren naar de stem van je ziel kun je een heldere visie creëren voor de nieuwe tijd.

Neem de tijd om het oude af te sluiten in dankbaarheid, en ontdek je de zaadjes die in je ziel zijn geplant voor het nieuwe. Bestel de cursus en ga gelijk aan de slag!

 

Tags: je hart volgen, oude pijn, overlevingsmechanismen, overlevingsstrategie