Heb je last van depressie, vermoeidheid, onzekerheid of gewichtsproblemen? Jouw beperkende overtuigingen, gevoelens en angsten zijn er vaak de oorzaak van. Marlon den Drijver, Body Mind Release therapeut, laat zien hoe deze zware ballast ontstaat én hoe je jezelf ervan bevrijdt. “Als je klachten hebt, wordt het tijd om je werkelijkheid te veranderen: door je ballast los te laten en te vervangen door positieve gevoelens.”
Door een ingrijpende gebeurtenis die je als traumatisch ervaart, doe je gevoelens, overtuigingen en angsten op: jouw ballast.
Als je mandje (te) zwaar beladen is…
Vergelijk jezelf eens met een luchtballon. De ballon is gevuld met positieve gevoelens en het mandje is nog vrijwel leeg. Tijdens je leven gebeuren er soms dingen waardoor jouw mandje zich met ballast vult en er positieve gevoelens uit je ballon verdwijnen. Dit zorgt ervoor dat je steeds verder daalt, soms zelfs zo diep dat je de grond raakt en omvalt. Uiteraard beïnvloedt dit je psychische welzijn, maar indirect ook je fysieke welzijn.
De kracht van beperkende overtuigingen
Een voorbeeld: de vriend van een goede vriendin beëindigde van het ene op het andere moment de relatie, stopte al zijn spullen in een busje en verdween uit haar leven. Zonder verklaring. Mijn vriendin bleef achter met veel vraagtekens. Ze was verdrietig en vooral heel boos. Maar deze gebeurtenis riep ook allerlei beperkende overtuigingen op als ‘Ik ben niet goed genoeg’, ‘Ik ben niet leuk genoeg’, ‘Ik ben niet knap of aantrekkelijk genoeg’ en ‘Ik begin nooit meer aan een relatie, want straks word ik weer gekwetst’. Je kunt je voorstellen dat deze overtuigingen haar in de toekomst afremmen en beperken bij het aangaan van nieuwe relaties.
Ingrijpende gebeurtenissen (je ontkomt er niet aan!)
Allemaal maken we dit soort situaties in ons leven mee. Je rijdt graag auto, maar krijgt een ongeluk. Je hebt ontzettend hard gewerkt aan een project voor school of voor je baas, maar het wordt snoeihard afgekeurd. Je zus kreeg altijd alles wat ze wilde, maar jij moest er hard voor werken. Je was ooit gelukkig, maar bent ongelukkig geworden. Je was succesvol en bent onderuitgegaan. En ga zo maar door… Door een gebeurtenis die je als traumatisch ervaart, doe je gevoelens, overtuigingen en angsten op: jouw ballast. Je kunt ballast overigens ook copy-paste overnemen uit je omgeving, dus zónder de gebeurtenis zelf te hebben meegemaakt. Dit gebeurt vooral, maar niet alleen, bij jonge kinderen.
Hoe ballast je leven flink beïnvloedt
Onze ballast regeert ons leven: fysiek, mentaal en sociaal-emotioneel. Ook heeft het effect op ons zelfbewustzijn. Onze ballast beïnvloedt: • hoe we ons voelen, wat we denken, hoe we reageren en hoe we handelen; • de mate van stress en spanning die we ervaren als gevolg van een gebeurtenis; • of we bij stress meer of minder eten; • onze gezondheid en of bepaalde ziektes zich wel of niet ontwikkelen; • de keuzes die we maken; • of iets wel of niet lukt.
Depressie, angsten en onzekerheid
Je ballast is geen probleem zolang je er geen last van hebt. Toch lijden veel mensen onder hun ballast; ze ervaren minder positieve gevoelens. Daardoor kunnen allerlei klachten ontstaan zoals depressie, vermoeidheid, stress en spanningen, het gevoel dat je vastzit, onzekerheid en gebrek aan zelfvertrouwen, angsten (specifiek of onbestemd), gewichtsschommelingen, emotioneel afhankelijk zijn, trauma en PTSS (posttraumatische stressstoornis). Als je dergelijke klachten hebt, wordt het tijd om je werkelijkheid te veranderen: door je ballast los te laten en te vervangen door positieve gevoelens.
Een positievere kijk op de wereld
Jouw ballast kleurt de bril waardoor je naar jezelf, anderen en het leven kijkt. Je ziet, ervaart en voelt alleen datgene wat met jou resoneert. Dus wanneer jij je beperkende gevoelens, overtuigingen en angsten loslaat en vervangt door positieve gevoelens, gaat jouw werkelijkheid er heel anders uitzien. En deze werkelijkheid is veel positiever!
Als tien mensen naar één persoon kijken, zien ze allemaal iets anders. De een ziet een hardwerkende man, de ander een dominante man, weer een ander een afstandelijke man. De ballast die jij in je mandje verzameld hebt, bepaalt mede hoe je de wereld en de mensen om je heen ziet.
De ander houdt jou een spiegel voor
Als jou iets opvalt bij een ander en het raakt je op een negatieve manier, dan zegt dat niets over de ander, maar veel over jou. Als jij een persoon bijvoorbeeld dominant vindt en je hebt daar last van, dan mag je dominantie loslaten. Wanneer je dat doet, zal de dominantie van de ander jou niet meer zo raken en zelfs minder opvallen.
Wanneer een ander jou in positieve zin raakt, komt dat doordat jij dat positieve gevoel mist. Je bent het gaandeweg verloren. Daarom heb je graag mensen om je heen die dat gevoel wél hebben. Jij voelt je daardoor sterker, maar het maakt je ook afhankelijk. Stel: je hebt niet veel zelfvertrouwen, dan omring jij je graag met mensen die zelfverzekerd zijn. Dat wat jou positief opvalt bij anderen, mag je terughalen, waardoor je minder afhankelijk wordt van de positieve gevoelens van je omgeving.
Wat triggert jou?
Gebruik je omgeving als spiegel. Sta er eens bij stil welke mensen jou triggeren. Ze mogen ook uit je verleden komen en kunnen overleden zijn. Wat in hen triggert jou? Zet alles wat je in positieve én negatieve zin opvalt op een rijtje. Kijk daarna of je een rode draad of bepaalde patronen ontdekt. Alles wat jou op een positieve manier opvalt, mag je terughalen. En alles wat je op een negatieve manier opvalt, mag je loslaten.
Zo kun je ontspannen: alternerend kloppen
Loslaten lukt alleen als je relaxed bent. ‘Alternerend kloppen’ helpt je hierbij: je hypothalamus ontspant en geeft via de hypofyse een signaaltje aan je bijnieren om minder cortisol te produceren. Cortisol stimuleert vecht- en vluchtreacties, waardoor je spieren zich extra aanspannen en jij beperkende gevoelens en overtuigingen stevig vasthoudt. Maar als de productie van dit stresshormoon afneemt, kun je dus ontspannen.
Ervaar nu zelf wat alternerend kloppen met je doet. Ga prettig zitten, leg je handen op je bovenbenen en tik links, rechts, links, rechts en zo maar door. Je klopt in het tempo dat voor je gevoel resoneert met jouw stressniveau. Als je veel stress hebt, klop je dus snel. Adem vervolgens diep in via je neus en adem uit via je mond, alsof je een ventiel uit een band trekt: pffff. Tijdens de uitademing ga je steeds kalmer kloppen. Klop langzaam uit: tik..tik…tik…..tik……tik…….tik…………tik………………tik……………….tik.
Daarna begin je weer opnieuw met kloppen. Je begint steeds iets rustiger, omdat je stressniveau daalt. Adem na een tijdje weer diep in via je neus en adem uit via je mond (pfff). En begin weer van voren af aan. Je herhaalt dit een aantal keer, tot jij je ontspannen voelt en je voeten zwaar aanvoelen. Deze oefening is ontwikkeld door Hans de Waard.
In dit boek laat Saskia de Bruin zien dat pijn vaak een verborgen agenda heeft. Ze ontdekte dat ons lichaam pijn en andere klachten kan gebruiken om ons te beschermen tegen emoties die we als bedreigend, onacceptabel of overweldigend ervaren. Bewustwording over hoe dit beschermingspatroon werkt is dan ook dé sleutel om je pijn en klachten te verlichten.
Je zielsmissie leven – het is makkelijker gezegd dan gedaan. Hoe weet je nu wat je hier op aarde te doen hebt? Wat is jouw unieke bijdrage? Holistisch therapeut Daniëlla van de Zande neemt je bij de hand. Ze laat zien hoe jij in 5 stappen je zielsmissie vindt. “Wat jij te geven hebt, wil ontvangen worden door het Universum. Want alleen jij hebt dat te geven. Het is jouw gift!”
Zaken komen ineens in een stroomversnelling, ontmoetingen met gelijkgestemden vinden plaats op het juiste moment en jij bent precies daar waar je hoort te zijn.
Saboterende stemmen
Jouw zielsmissie is een uniek pad dat alleen jij kunt bewandelen. Het is volledig in overeenstemming met je verlangen en je ziel communiceert met jou via dit verlangen. Ze weet exact wat het beste voor jou is en welke stappen je mag zetten om dit verlangen te volgen. Maar hoe weet je nu wat jouw zielsmissie is?
Het voelt in eerste instantie wat onwennig om je verlangen te volgen. Twijfels en onzekerheden brengen je uit balans en saboterende stemmetjes kunnen je aardig van slag brengen. Oude overlevingsmechanismen en allerlei beperkende gedachten steken de kop op. Wanneer jij je hierdoor laat ontmoedigen, kun je een gevoel van zinloosheid ervaren. Het zoeken naar jouw doel in dit leven houdt je af van het werkelijke vinden. Als je reageert op de impulsen van het ego, raak je alleen maar verder verwijderd van jezelf. En het brengt een gevoel van afgescheidenheid met zich mee.
In de flow komen
Maar wanneer je eenmaal weet dat het volgen van je verlangen de enige weg naar het vervullen van je zielsmissie is, wil je moedig doorstappen. Weet dat wanneer je jouw verlangen volgt, je de weg van moeiteloosheid ontdekt. Dan kom je in de flow. Flow is niets anders dan het resultaat van meebewegen met het leven. Zaken komen ineens in een stroomversnelling, ontmoetingen met gelijkgestemden vinden plaats op het juiste moment, jij bent precies daar waar je hoort te zijn en je creëert meer van datgene wat je wilt. Bovendien ervaar je dat alles meezit. Het leven overkomt je namelijk niet – jij bent de creator.
Vind je zielsmissie in 5 stappen
1. Neem afscheid van overlevingspatronen
Kijk naar de rode draad in jouw leven. Heb je in je vroege jeugd ervaren dat je aan je lot bent overgelaten, dat je er helemaal alleen voor stond en diende je al vroeg voor jezelf te zorgen? Een kind kan deze enorme verantwoording nog niet dragen en toch is dat exact wat je hebt gedaan. Je overlevingsmechanismen hielpen jou telkens overleven in een dreigende situatie, wat het trauma ook was. Kijk eens hoe goed je dat hebt gedaan!
Wees je overlevingsmechanismen dankbaar: ze hebben jou helpen overleven. En zeg nu dat ze mogen gaan, omdat je ze niet meer nodig hebt. Je hebt allang bewezen dat je het helemaal zelf kunt. Ga ook nu voor jezelf staan. Hier ligt jouw kracht. Daar hoef je niet naar op zoek, het zit al in jou!
2. Ontdek jouw geschenk aan de wereld
Stop met je af te vragen wat de wereld jou te brengen heeft. Vraag je daarentegen af wat jij de wereld te geven hebt. Waar word je nu écht blij van? Waar gaat je hart van open? Je hoeft geen goeroe te worden om anderen te kunnen inspireren. Daarvoor hoef je enkel maar te zijn. Wees wie je wil zijn en handel daarnaar, elk moment opnieuw.
Kijk eens goed naar wat er volgens jou ontbreekt in je leven en in de wereld. Mis je verbinding, zie je liefdeloosheid, ontbreekt het je aan vertrouwen? Maak die verbinding, geef al je liefde en weet dat het Universum al het vertrouwen in jou heeft dat jij nodig hebt om je zielsmissie te leven. Wat jij te geven hebt, wil ontvangen worden. Want alleen jij hebt dat te geven. Dat specifieke talent dat je bezit, dat vermogen tot onvoorwaardelijk liefhebben, daar is behoefte aan. Dat is jouw gift!
3. Kies je gedachten bewust
Alles is mogelijk zolang jij erin gelooft. Gedachten zelf hebben géén kracht – jij geeft er waarde aan. Ondermijnende gedachten weerhouden je van het ontdekken en benutten van je ware potentie. Alles wat je doet en laat wat niet in dienst staat van jouw verlangen, zorgt voor innerlijke conflicten. Het voelt niet goed, alles werkt tegen en kost moeite. Het is het niet geloven in jezelf dat je verhindert om je zielsmissie te leven. Nu is het tijd voor een nieuwe waarheid over jou!
4. Doe waar je zo bang voor bent
En dan hebben we het niet over bungeejumpen of de Mount Everest beklimmen… Het gaat om irreële angsten die jou ervan weerhouden dát te doen wat je het liefst doet. Angsten die gaan over afwijzing, tekort, niet gezien of gehoord worden.
Angst vertelt je een oud verhaal. Een verhaal dat je ooit bent gaan geloven, omdat het jou zo vaak verteld is. Of omdat je het als kind zo ervaren hebt. Voor een kind is het bijna ondraaglijk om geen basisveiligheid te kennen of om op te groeien bij emotioneel afwezige ouders en niet geliefd te zijn. Als volwassene heb je dit niet meer nodig. Oude onvervulde behoeften steken de kop op en angst wil je laten geloven dat je het nog steeds nodig hebt. Niets is minder waar!
Vraag jezelf af: wat is het ergste dat er nu kan gebeuren? En stel je voor dat dit ook gebeurt. Onmiddellijk zal de oude film aan je geestesoog voorbijtrekken en je in contact brengen met de oude pijn, die hunkert naar heling. Angsten willen alleen maar gezien worden. Durf ze onder ogen te komen en zie ze voor wat ze zijn.
5. Doe geen concessies
Vanaf nu geen smoesjes meer! Wanneer je eenmaal hebt besloten om gehoor te geven aan je verlangen, dien je keuzes te maken. Keuzes die in dienst staan van je verlangen. Wees hiertoe dan ook volledig bereid. Je merkt vast dat jouw verlangen niet altijd even comfortabel aanvoelt. Bovendien word je uitgedaagd om beslissingen te nemen die je lang voor je hebt uitgeschoven. Soms dien je afscheid te nemen van relaties en vriendschappen. Wees trouw aan jezelf, zeg wat je doet en doe wat je zegt. Weet dat jij gewoonweg niet kan mislukken!
Wil je ontdekken wat jouw zielsgaven zijn en wat jouw zielsmissie is?
Start dan vandaag nog met de online cursus Zelfinzicht in je ziel van Rebecca Campbell. Ga met het interactieve werkboek aan de slag om steeds meer tijd met jouw ziel door te brengen en zo jouw hoogste potentie te behalen.
Bestel nu HIER de cursus en ontdek de blauwdruk van je ziel.
We halen het ergste in elkaar naar boven. Ze zeggen weleens dat de weg naar de hel geplaveid is met goede bedoelingen. Voor deze fase van de reis door onze relaties bestaat er geen toepasselijkere uitspraak dan deze. Toch maken we graag verwijten en wijzen we graag met een beschuldigend vingertje naar onze partner, en wekken we de indruk dat het zijn schuld is dat onze relatie is stukgelopen, in plaats van dat we beseffen dat er niet alleen twee mensen nodig zijn om een relatie te laten werken, maar ook om een relatie stuk te laten lopen.
We gaan de relatie met onze karmische partner aan zonder te beseffen dat we de eigenschappen op hem projecteren waarvan we denken dat we ze zelf willen hebben: een ongetemd karakter, vrijheid, een dynamisch leven, wat het ook is dat ons in eerste instantie tot hem heeft aangetrokken.
We proberen ons bewust te zijn van verschillen, we proberen andere keuzes te maken en meer aanwezig te zijn, meer onze verantwoordelijkheid te nemen en liefdevoller te zijn dan we voorheen waren. Dat doen we omdat we verwachten dat als wij ons maar in voldoende mate anders gaan gedragen binnen een relatie, dit tot betere resultaten zal leiden. Wat we echter niet beseffen is dat het er niet om gaat dat we iets buiten onszelf op een andere manier doen, maar dat we vanbinnen veranderen. Dat heeft het grootste effect op onze relaties.
Dit stadium van onze karmische liefde behoort tot de pijnlijkste momenten op onze reis naar het vinden van echte en blijvende liefde, want we beseffen dat we toch nog niet zover zijn gekomen als we hadden gehoopt. We zien hoe verwond we nog steeds zijn en hoeveel we nog moeten groeien, niet alleen in onze intieme relaties, maar ook qua persoonlijke ontwikkeling. Om onze lessen echt te kunnen leren en eerlijk naar onszelf en onze drijfveren te kunnen kijken, moeten we als het ware opengebroken worden.
Angsten en oude patronen komen naar boven
In de realiteitsfase van de karmische relatie doen we elkaar pijn, onze angsten komen naar boven, onze oude patronen komen weer in het spel, en de kans is groot dat we zelfs gaan geloven dat we bij onze soulmate hadden moeten blijven. De liefde met onze soulmate was weliswaar niet zo intens, maar in die relatie werden we ook nooit zo hevig en op een voor onze ziel zo ontredderende manier gekwetst.
We richten onze aandacht minder op onszelf en op wat we fout hebben gedaan, en we raken meer geobsedeerd door de vele manieren waarop anderen ons iets hebben aangedaan, of door alle dingen die we kunnen gebruiken om onze eigen daden te rechtvaardigen.
De rol van schuldgevoel
Hoewel we na het verlaten van onze soulmate zelfbewuster hadden kunnen worden, is de kans groter dat onze bewustwording in deze fase stagneert, doordat we een sterk schuldgevoel hebben. Dit schuldgevoel hebben we omdat we opnieuw niet in staat zijn om een relatie te laten werken of onszelf van onze beste kant te laten zien. We vallen terug naar de persoon die we voorheen waren, we maken de ander verwijten, we gebruiken de ander om de situatie niet onder ogen te hoeven zien. In dit proces worden we niet de beste versie van onszelf. Bovendien worden we heel goed in het naar boven halen van het slechtste in elkaar.
Dit komt doordat we in dat verslavende patronen van pijn en liefdesbommen vastzitten, waarbij we onszelf niet redden, maar elke keer ons volgende shot uit de relatie halen.
Onze karmische liefde is bedoeld om ons uit te dagen, om ons zo diepgaand te kwetsen dat we ons wel moeten openstellen en naar de troep moeten kijken waarvoor we al zo lang wegvluchten. Het maakt niet uit wie we zijn of hoeveel we aan onszelf hebben ‘gewerkt’. Op het moment dat we de liefdesbommen van onze karmische partner niet meer voelen en de realiteit duidelijk wordt, worden we automatisch getriggerd.
‘There’s a crack in everything, that’s how the light gets in’
Onze karmische liefde breekt iets in ons, waardoor we ons voldoende openstellen om aan onszelf te werken en onze derde liefde toe te laten. Ook al hadden we alleszins de intentie om het deze keer beter te doen, om trouw te blijven, om kwetsbaar te zijn, of zelfs om eerlijk te zijn, de realiteit is dat we dat niet voor de ander konden doen, omdat we in deze fase nog niet hadden geleerd om het volledig voor onszelf te doen.
We kunnen alleen maar iets aan een ander geven wat we eerst aan onszelf hebben leren geven. Als we het nog steeds moeilijk vinden om onszelf te accepteren of respecteren, zijn we niet echt in staat om een ander te accepteren of respecteren. Onze handen en ons hart zijn dan leeg.
We houden van anderen zoals we van onszelf houden.
Dit is een fragment uit De drie grote liefdes in je leven. Worstel je met vragen over vorige relaties, over tweelingzielen, soulmates en karmische partners? In dit boek laat Kate Rose je liefdevol zien dat je worsteling onderdeel is van je groeiproces en hoe je steeds meer je authentieke zelf mag leren kennen.
We hebben allemaal een pijnlichaam. Een pijnlichaam bevat trauma’s, negatieve ervaringen en allerlei andere herinneringen uit je leven. Het pijnlichaam voedt zich met negativiteit en bezorgt je veel stress, angst en nare gevoelens. Wist je dat het pijnlichaam zich ook voedt met bepaalde films en media? Spiritueel leraar Eckhart Tolle legt je in dit artikel uit hoe.
Pijnlichamen creëren en produceren deze films, pijnlichamen betalen om ernaar te kijken.
Een bijzondere hobby
Stel dat je niet vertrouwd was met de hedendaagse beschaving, maar uit een ander tijdperk of van een andere planeet hier naartoe was gekomen. Een van de dingen die je dan zouden verbazen was dat miljoenen mensen graag, zelfs tegen betaling, toekijken hoe mensen elkaar doden en pijn doen en dat amusement noemen.
Er is een hele industrie voor, waarvan een groot deel de verslaving van mensen aan ongelukkig-zijn onderhoudt. Blijkbaar kijken mensen naar die films omdat ze zich rot willen voelen. Wat is dat toch in mensen, die drive zich ellendig te willen voelen en dat goed noemen? Dat is natuurlijk het pijnlichaam. Een groot deel van de amusementsindustrie zorgt daarvoor. Behalve door reactiviteit, negatief denken en persoonlijk drama vernieuwt het pijnlichaam zich dus ook indirect via het bioscoop- en televisiescherm.
Pijnlichamen creëren en produceren deze films, pijnlichamen betalen om ernaar te kijken.
Geweld in films en het pijnlichaam
Is het altijd ‘verkeerd’ om in de bioscoop geweld te vertonen en er op de televisie naar te kijken? Is al dat geweld voedsel voor het pijnlichaam?
In het huidige stadium van de evolutie van de mensheid is geweld niet alleen alomtegenwoordig, het neemt ook nog steeds toe; net zoals het egoïsche bewustzijn, versterkt door het collectieve pijnlichaam, nog intenser wordt voor zijn onvermijdelijke versterving een feit wordt.
Als films geweld in zijn ruimere context laten zien, als ze de oorsprong en de gevolgen ervan belichten, als ze laten zien wat geweld met het slachtoffer en met de dader doet, de collectieve onbewustheid die van generatie op generatie wordt doorgegeven (de woede en haat die als het pijnlichaam in mensen leeft) tonen die erachter zit, kunnen die films een heel belangrijke functie vervullen bij het wakker schudden van de mensheid.
Ze kunnen als een spiegel dienen waarin de mensheid haar eigen waanzin kan zien. Datgene in je wat waanzin als waanzin kan herkennen (al is het je eigen waanzin) is gezond, is het opkomende bewustzijn, is het eind van de waanzin. Zulke films bestaan en ze voeden het pijnlichaam niet. Sommige van de beste anti-oorlogsfilms laten de werkelijkheid van oorlog zien in plaats van een geromantiseerde versie.
Het pijnlichaam kan zich alleen voeden met films waarin geweld wordt getoond als normaal of zelfs wenselijk menselijk gedrag, of films die geweld verheerlijken met als enig doel het losmaken van negatieve emoties bij de kijker om zo een shot te worden voor het aan lijden verslaafde pijnlichaam.
Negativiteit en angst verkoopt
De populaire sensatiepers verkoopt niet in de eerste plaats nieuws, maar negatieve emoties, voedsel voor het pijnlichaam. ‘Schande’, schreeuwt de zes centimeter vette kop, of: ‘Schoften’. De Engelse sensatiebladen zijn er het beste in. Zij weten dat je met negatieve emotie veel meer kranten verkoopt dan met nieuws. Er is een tendens in de media in het algemeen, ook bij de televisie, dat negatief nieuws goed voor ze is. Hoe erger iets wordt, hoe opgefokter de verslaggevers worden. Vaak wordt de negatieve opwinding door de media zelf opgewekt. Pijnlichamen zijn er gewoon gek op.
Hoe kun je bewust aanwezig zijn bij je eigen pijnlichaam en pijnlichamen van andere mensen? Je leert het in Een nieuwe aarde van Eckhart Tolle. Tolle: “Als we ons ego durven loslaten en collectief de sprong wagen naar een ander en zuiver bewustzijn, transformeren we naar een nieuwe samenleving waarin geluk de boventoon voert.”
Het klinkt voor sommigen misschien als een open deur: weten waar je eigen grenzen liggen. Toch is het voor veel mensen lastig om te bepalen wat hun grenzen precies zijn. Kom je er vaak pas laat achter dat je over je eigen grenzen bent gegaan? Dan is het goed om duidelijker naar jezelf te zijn over je grenzen, in dit artikel leer je hoe je dat kunt doen.
Velen van ons willen grenzen kunnen stellen en ‘Tot hier en niet verder!’ leren zeggen, maar in de eerste plaats weten we niet hoe, en in de tweede plaats weten we vaak niet waar onze grenzen liggen. Als je anderen erover hoort zou je haast denken dat grenzen stellen een spontane aangelegenheid is; iets wat je doet zoals het op dat moment in je hoofd opkomt. Maar grenzen die je willekeurig stelt zul je zelf niet in acht nemen en zullen niet lang standhouden.
Het doel van grenzen
Grenzen zijn geen doel op zich. Een grens is de buitenrand van een territorium. Ons territorium is van ons. We willen daar vrij en autonoom over beschikken. Het gaat bij het onderwerp ‘grenzen’ in eerste instantie niet eens om onze eigen grenzen als zodanig, maar om het territorium dat we te beschermen hebben. We willen het naar eigen inzicht vormgeven, er de verantwoordelijkheid voor dragen, ons daar autonoom ontwikkelen.
Niet te krap, niet te ruim: de grenspositie is geen toeval
Om grenzen te kunnen stellen moeten we duidelijkheid krijgen over de positie van onze eigen grenzen. Zijn ze te krap, dan verzwakken ze ons.
Als daarentegen onze grenzen te ruim zijn zullen we ook verzwakken, want dit veel te grote territorium vergt te veel kracht van ons. Misschien kunnen we onze grenzen niet eens overzien omdat ze te ver weg liggen.
Het ideale territorium komt bij voorkeur overeen met onze krachten en competenties, zodat we het kunnen ontwikkelen en bewerken, er verantwoordelijkheid voor kunnen dragen en het kunnen beschermen. Het exacte punt waar onze kracht en dus ons territorium eindigt, is de ideale grenspositie.
Als onze grenzen niet kloppen kan onze kracht weglekken en verloren gaan. De wereld van de onbegrensde mogelijkheden kan ons gemakkelijk overvragen. We voelen ons hulpeloos aan de wereld en al zijn mogelijkheden overgeleverd.
Grenzen stellen: een kwestie van waarneming
Problemen met begrenzing zijn vaak problemen met waarneming. We beseffen pas achteraf dat we over onze grenzen zijn gegaan en te veel van onszelf hebben gevergd. Als anderen onze grenzen hebben geschonden merken we dat vaak pas veel later, wanneer we al helemaal in het midden van ons territorium staan en het moment om in te grijpen allang voorbij is.
Meestal hebben we de overtreders tot die tijd passief laten begaan, simpelweg omdat we het niet waarnamen. We wisten niet eens dat onze grens daar lag. En nu is het te laat. Soms hebben we zelfs meegedaan, onheuse signalen afgegeven en geglimlacht, alsof we de ander wilden uitnodigen nog iets dichterbij te komen. We zijn zelf ook debet aan de grensoverschrijding. Daarom heeft het weinig zin de ander te beschuldigen. Zonder onze medewerking zou het meestal niet zover gekomen zijn. Daarom gaat de eerste stap tot het beschermen van onze grenzen niet over verdediging, maar over waarneming.
Bij veel mensen schort het daaraan. Als de grenspositie een spiegel van onze kracht is, kunnen we dat principe gebruiken om te onderscheiden of onze grenzen zijn overschreden of niet. Zolang onze grenzen niet zijn overschreden zullen we ons sterk voelen. Dat verandert wanneer de grenzen geschonden worden. Dan zullen we meestal een bepaalde druk ervaren. De spanning die is ontstaan kunnen we gebruiken om ons territorium te verdedigen.
We kunnen ons ook terugtrekken; dan voelen we ons krachteloos. Dit is dus een andere manier van waarnemen, met een andere gevoelswaardedan we bij dit woord gewend zijn. Het gaat hier niet om zien, horen, ruiken of proeven met ons lichaam, maar om waarnemen met ons lichaam. We moeten alert zijn op wat we fysiek ondervinden. Ben ik nog sterk of begint er al energie weg te lekken?
Hoe merk je dat je grenzen worden overschreden?
Denk eens terug aan een alledaagse situatie waarin iemand niet alleen letterlijk te dichtbij kwam, maar ook je figuurlijke grenzen geweld aandeed. De vriendin die maar door blijft gaan over haar probleemsituatie, hoewel je de hele geschiedenis kunt dromen. De al te nieuwsgierige buurvrouw, familieleden die jouw tijd volgepland hebben en je voor voldongen feiten stellen…
– Wat nam je in die situatie precies waar? – Hoe heeft je lichaam daarop gereageerd? – Wat heeft dat weer in jou losgemaakt? – De beslissende vraag: wanneer stelde je vast dat je grenzen werden geschonden? Merkte je het meteen of later? Hoeveel tijd ging er overheen voor het duidelijk werd? Was je nog in een positie er iets aan te doen? Heb je toen daadwerkelijk grenzen gesteld? Heeft die verlate ingreep de situatie verbeterd of alleen maar erger gemaakt?
Het is interessant om te reflecteren over het precieze tijdstip waarop de beklemmende gevoelens bij het overschrijden van de grenzen zich het sterkst manifesteren.
– Hoe voelt het als je geen grenzen stelt? – Hoe voelt het direct nadat je opmerkt dat je geen grenzen hebt gesteld? – Hoe voelt het later als je geen grenzen hebt gesteld? – Hoe voelt het als je wel grenzen hebt gesteld? – Hoe voelt het direct nadat je je grenzen hebt aangegeven? – Hoe voelt het later als je je grenzen hebt aangegeven?
Je hebt vaak de keus tussen een kort moment van onbehagen of een vrij lange tijd van onbehagen. Je moet misschien iets overwinnen om jezelf te begrenzen, maar daarna heb je er voor langere tijd profijt van.
Wil je verder werken aan het bouwen van sterke grenzen? Dan is Tot hier en niet verder jouw ultieme gids. Rolf Sellin legt in dit boek uit wat grenzen precies zijn, waar ze liggen, welke weerstand je kunt ervaren en hoe je ze mentaal, fysiek, communicatief en energetisch stelt. Grenzen stel je niet alleen voor anderen, maar ook (juist!) voor jezelf.
Een gezonde geest in een gezond lichaam betekent dat de verbinding ertussen goed moet zijn. Als we tijdens ons leven op aarde alleen maar het licht najagen en daardoor het contact met de alledaagse, ‘gewone’ menselijke dingen kwijtraken, verliezen we onze aarding; dat wil zeggen onze gezonde verbinding met de aarde en ons fysiek lichaam. Dan gaan we zweven; we verliezen letterlijk de aardse realiteit uit het oog. Daar worden we niet gelukkig van; we worden overgevoelig voor prikkels van buitenaf, doordat ons geestelijk lichaam ietwat los komt van ons fysiek lichaam.
Hoogsensitiviteit
De een is gevoeliger dan de andere. Het woord ‘gevoeligheid’ heeft meer dan één betekenis. Het kan betekenen dat je paranormaal begaafd bent. Maar ook dat je lange tenen hebt en snel beledigd bent. Of dat je over je grenzen bent gegaan en prikkelbaar bent geworden. Maar ‘gevoeligheid’ kan ook betekenen dat alle prikkels en indrukken uit de buitenwereld versterkt bij je binnenkomen, doordat je natuurlijke filter dunner is dan bij andere mensen. Daar kun je niets aan doen. Het is dikwijls een aangeboren eigenschap waarmee je zult moeten leren leven. Het is een neutrale eigenschap, waarvan je niet kunt zeggen of hij goed of slecht is. De gevoeligheid is er nu eenmaal en je mag je voordeel ermee doen. Maar je zult er ook rekening mee moeten leren houden in je leven.
Overgevoelige mensen moeten allereerst leren deze eigenschap van zichzelf te accepteren, er vrede mee zien te vinden. Dan geven ze zichzelf de ruimte die ze nodig hebben om een goed en gezond leven te kunnen leiden. Ze moeten zichzelf niet onnodig blootstellen aan al te heftige prikkels en hebben hun momenten van rust meer nodig dan anderen. Alleen door op die manier rekening te houden met zichzelf, kunnen ze van deze eigenschap ook een talent maken door hun gevoeligheid op een goede manier te gebruiken.
Bijvoorbeeld door in gesprekken met mensen hun invoelend vermogen op een positieve manier aan te wenden. Op die manier kan iets wat soms als ‘lastig’ of ‘vervelend’ wordt ervaren, hun en anderen tot zegen worden. Mensen die hoog sensitief zijn, moeten deze eigenschap niet kwijt willen raken, want dat lukt niet. Ware levenskunst wil zeggen dat we al onze eigenschappen op een goede manier leren gebruiken. Om de nadelen van hoog sensitiviteit zoveel mogelijk terug te dringen, is het belangrijk om bewust aandacht te besteden aan onze aarding.
Gebrek aan aarding
De overgevoeligheid die voortkomt uit een gebrek aan aarding, kan vermoeidheid en prikkelbaarheid veroorzaken, en tot verkleining van het zelfgenezend vermogen van het lichaam en het zelfvertrouwen leiden. We kunnen onszelf letterlijk niet meer ‘stevig neerzetten’ en worden daardoor ook gevoelig voor manipulatie. De oorzaak hiervan ligt nogal eens in het feit dat we te zeer gericht zijn op de ‘spiritualiteit van de hemel’, en de ‘spiritualiteit van de aarde’ verwaarlozen. Onze gezonde aarding kunnen we op verschillende manieren bevorderen:
1. Door met aardse dingen bezig te zijn (zonder ons door het aardse gevangen te laten nemen)
2. Door fysieke inspanning te leveren (lichamelijk werk, gezond bewegen en sport)
3. Door het verbeteren van de buikademhaling (als onze ademhaling te hoog zit, verliezen we onze aarding) en door bewust in het hier en nu aanwezig te blijven met onze aandacht.
4. Ook met behulp van visualisatie-oefeningen kunnen we onze aarding stimuleren. Dit zijn oefeningen waarbij je innerlijke beelden in jezelf oproept. Zo kun je bijvoorbeeld visualiseren dat er wortels vanuit je voeten naar het centrum van de aarde groeien. Het is belangrijk dat je de energie in je benen laat stromen door je bewustzijn met je benen te verbinden. Als je met je aandacht naar je voeten te gaat, kan de energie beter stromen. Ook kun je daarnaast bijvoorbeeld een cocon van gouden licht om jezelf heen visualiseren, waardoor je beter beschermd bent tegen invloeden van buitenaf. Deze invloeden kunnen prikkels zijn die afkomstig zijn van andere mensen, en paranormaal gevoelige mensen kunnen ook prikkels uit de geestelijke wereld opvangen.
5. Ook is het belangrijk je aandacht op je krachtcentrum, dat enkele centimeters onder je navel zit, te richten en daar met je ademhaling naar toe gaan. Verder moet je je ook goed kunnen focussen: bewust met je aandacht in het hier en nu aanwezig zijn en je richten op een bepaald punt of doel in je leven. Aarden betekent ook dat je vrede hebt met jezelf, met de lichte én de donkere kanten die elk mens nu eenmaal heeft. Wie fysiek stevig kan staan, zal ook merken dat dit psychisch een positieve uitwerking heeft. En andersom geldt ook: Wie innerlijk stevig in het leven staat, zal dit ook fysiek tot uitdrukking brengen. Altijd is er een wisselwerking tussen het fysieke en psychische in onszelf.
Weerbaarheidscoach en -docent Roelof Tichelaar laat in dit boek zien dat echte weerbaarheid met onze innerlijke kern verbonden moet zijn, wil het een wezenlijke kracht voor ons worden. Leer je eigen grenzen te respecteren en beschermen, ze gelden voor niemand anders zó dan voor jou.
Er zijn veel bekende redenen om de verwarming wat lager te zetten. Maar er is nog een reden die je waarschijnlijk nog niet wist: het af en toe koud hebben is goed voor je gezondheid en je gewicht…
We zijn gewend de kachel flink op te stoken zodra het fris wordt buiten. Heel behaaglijk allemaal, maar daardoor hoeft het lichaam niks te doen om warm te worden, terwijl het juist goed is om zelf die temperatuur te regelen. Uit onderzoek blijkt dat rond 1870 een temperatuur van 13 tot 15 graden als comfortabel werd ervaren. We kunnen onszelf dus blijkbaar goed warm houden, zelfs bij lage temperaturen.
Nu lijkt het systeem in het lichaam een beetje plat te liggen, maar de eigen warmteproductie is goed te activeren en heeft allerlei positieve effecten tot gevolg.
1. Je verbrandt meer calorieën
Als het koud is, trekken je spieren samen en ga je rillen (ook zonder dat je het duidelijk merkt). Je verbruikt daardoor net als bij sporten meer energie, je stofwisseling gaat in een hogere versnelling en daardoor krijg je het warmer.
2. Je maakt bruin vet aan
Niet alleen de spieren spelen een rol, we hebben om op te warmen ook bruin vet nodig. Dat is het gezonde vet dat zich rondom belangrijke plekken in het lichaam bevindt zoals het hart, de slagaders en het zenuwstelsel. Bruine vetcellen produceren 300 keer meer warmte dan andere lichaamsweefsels. Maar ja, als je het niet vaak koud hebt, wordt dat bruine vet niet aangesproken en raak je het kwijt.
Door je regelmatig bloot te stellen aan lagere temperaturen produceer je meer bruin vet, kun je jezelf beter warm houden en verbrand je meer calorieën.
3. Je krijgt een betere doorbloeding
Professor dr. Wouter van Marken Lichtenbelt, hoogleraar ecologische energetica en gezondheid aan de Universiteit van Maastricht, doet al jaren onderzoek naar hoe een warme of koude omgeving de stofwisseling beïnvloedt. Hij pleit voor lagere binnentemperaturen in de winter. Hij heeft door onderzoek laten zien dat een lagere temperatuur niet alleen het energieverbruik verhoogt, maar ook een positief effect heeft op de doorbloeding, de werking van hart- en bloedvaten en de suikerhuishouding verbetert.
Zijn advies is om ’s winters de temperatuur binnen te laten variëren tussen de 17 en 20 graden en je af en toe buitenshuis iets minder warm te kleden. Al bij 18 graden wordt meer bruin vet geproduceerd. In de zomer mag het gerust veel warmer zijn. Want ook dan moet het lichaam ook weer aan de bak.
Een beetje leuk ouder worden, wie wil dat nou niet? ’n Beetje Leuk Ouder Wordenis een toegankelijk boek vol praktische tips en tricks op het gebied van voeding, mind, hormonen, beweging, uiterlijk en meer. Alles vanuit het idee: kleine moeite, groot resultaat.
Bestel jouw exemplaar met gratis verzending bij Boekenwereld.com. Of bestel het e-book.
Het bovengedeelte van de psoas wordt gelinkt aan water (een van de vijf elementen uit de Chinese geneeskunde), de solar plexus en aan de blaas- en niermeridianen. Dit gedeelte van de psoas wordt vaak onbewust vastgezet wanneer we iets willen bereiken met als gevolg dat emoties, gevoelens en lichaamsdelen worden afgesloten. In dit artikel lees je hier meer over en vind je een simpele oefening om het bovengedeelte van de psoas te ontspannen.
De psoas is een ware holistische spier die lichaam, geest, emotie en ziel integreert.
De psoas
De psoas is een ware holistische spier die lichaam, geest, emotie en ziel integreert. Deze belangrijke spier verbindt je benen met je bovenlichaam en, zoals je kunt begrijpen, is het essentieel dat deze spier soepel en gezond is. De psoas kan uitgeput raken wanneer je te weinig rust neemt, te gehaast leeft en veel angst ervaart. Een uitgeputte psoas brengt vele gevolgen met zich mee. Het is ook mogelijk dat je één deel van de psoas uitgeput is. De psoas bestaat namelijk uit twee delen; het bovengedeelte en het ondergedeelte. Welk onderdeel uitgeput is, kan veel prijsgeven over jou als persoon en hoe je op dit moment in het leven staat.
Het element water en de psoas
De psoas loopt van de solar plexus naar de binnenkant van het bovenbeen.
Eigenzinnigheid, zelfrealisatie, moed, overleving en angst zijn allemaal kwaliteiten die geassocieerd worden met het element water. Het waterelement toont zich als nierenergie en wordt uitgedrukt in de solar plexus, waar de psoas en de nieren huizen. Het element water regeert over botten en bloed, en wordt geassocieerd met het hele primitieve leven en ons krachtigste verlangen tot zelfrealisatie.
Zo bezien is het begrijpelijk dat onze eigenzinnigheid tot uitdrukking kan komen in misbruik van het bovengedeelte van de psoas. Als we iets heel graag willen, kan het lijken of we dat alleen voor elkaar kunnen krijgen door het bovengedeelte van de psoas vast te zetten. Maar als een deel van het lichaam vastberaden wordt afgesloten, dan betalen andere delen de prijs. Het bovengedeelte van de psoas verankeren kan ongunstig zijn voor de gezondheid van onze bijnieren, omdat dat deel dicht tegen de nieren aan ligt. De psoas, die een rol speelt bij de vecht-, vlucht- of bevriesreactie, wordt geassocieerd met uitputting van de bijnieren, algehele uitputting en een verminderde immuunrespons.
Het voeden van de bijnieren helpt om een beschadigde of slecht werkende psoas te helen en omgekeerd laaft een soepele psoas de bijnieren met zijn masserende beweging.
De vitaliteit van de psoas beïnvloedt diepgaand elk aspect van onze gezondheid.
Een verankerde bovenste psoas beïnvloedt ook de ademhaling en de gevoelskwaliteit in de longen en het hart. Een strak bovengedeelte van de psoas blokkeert ons hart, waardoor het zich niet kan openen voor emoties en we onze liefde en kwetsbaarheid niet tot uitdrukking kunnen brengen.
Doordat het onze gevoelens onder controle houdt, kan een strakke bovenpsoas ons weerhouden van impulsieve sensaties die gevoeld worden in de buikkern. Greep krijgen op onze gevoelens gaat samen met spanning in de buik en de bovenpsoas. Met spierspanning worden de gevoelens in toom gehouden, omdat zo het bewegingsbereik van het middenrif geblokkeerd wordt en het zintuiglijk bewustzijn wordt beperkt. Deze spanning leidt uiteindelijk tot fragmentatie van het vloeiende geheel van de psoas. Het essentieel dat het boven- en onderdeel van de psoas zich uitdrukken als één compleet en geïntegreerd geheel.
Nier- en blaasmeridianen en het bovengedeelte van de psoas
De niermeridiaan verbindt energetisch het bovengedeelte van de psoas met de voeten. Vlak voor de voetboog bevindt zich een belangrijk nierpunt dat de levensbron of borrelende bron genoemd wordt. Onze niermeridiaan en de corresponderende blaasmeridiaan die langs de achterkant van het lichaam lopen worden geassocieerd met bescherming en verdediging.
Het waterelement, dat wordt uitgedrukt door de nier- en blaasmeridianen, wordt ook geassocieerd met de lichaamsopeningen zoals de genitaliën en de anus, en beïnvloedt dus de seksuele gezondheid en de gezondheid van de blaas, de menstruatie en het orgasme.
Als de psoas wordt ingezet als structurele steun, wordt er voortdurend een lichte mate van angst gesignaleerd. Wanneer je je gedraagt of je in een voortdurende overlevingsstand staat (oftewel gehaast leeft), wordt het sympathisch zenuwstelsel gewaarschuwd en dus zal de overbelasting de bijnieren en het immuunsysteem nog verder uitputten. Als je voortdurend een defensieve houding aanneemt en alert bent, houd je ter compensatie pantsering in stand.
Instabiliteit van het skelet zorgt ervoor dat er steeds meer inzet van de spieren wordt gevraagd. Zodra de psoas weer soepel is geworden en het bekken opnieuw is gecentreerd, wordt harmonie in de kern hersteld, waardoor de spieren aan de buitenzijde hun bewegingsvrijheid weer terugveroveren. Zoals een zaadje dat de buitenste huls niet langer nodig heeft als bescherming kan onze levenskracht doorbreken en tot bloei komen.
Oefening: bovengedeelte van de psoas ontspannen
Met deze oefening kun je het bovengedeelte van de psoasspier ontspannen. Hierdoor kun je een uitgeputte bovenpsoas laten ontspannen en werken aan de gevolgen hiervan.
Let op: als je ontdekt dat je maar een gedeeltelijk bewegingsbereik hebt zonder spiercompensatie in te zetten, ga dan niet verder met deze verkenning. Gebruik geen kracht. In plaats van door te gaan, raden we je aan om het boek Kernbewustzijn van Liz Koch aan waar oefeningen in staan om je bekkenstabiliteit te vergroten.
Wat heb je nodig: een plat opgevouwen deken en een yogamatje of een vloer met zachte ondergrond
Ga eerst liggen in de crh (zo doe je deze houding). In het kort: ga op je rug liggen, buig je knieën en zet je voeten op de grond.
Til je armen op, met je handpalmen naar elkaar toe gedraaid en je vingers gestrekt, wijzend naar het plafond. Focus je bewustzijn op je solar plexus terwijl je opmerkt dat je armen een relatie hebben met je ruggengraat en ribbenkast.*
Til één arm op naar het plafond, en overdrijf de sensatie van opgehangen zijn, spanning en verkleining van de borstkas. Laat de arm in zijn kom vallen (zonder in te zakken). Houd de arm gestrekt en de elleboog uit het slot. Doe deze verkenning meerdere keren: til de arm op, voel het gewicht en laat de arm dieper in de schouderkom vallen.
Wissel van arm en voel het verschil tussen je schouderkommen
voor je opnieuw begint. Herhaal nu deze oefening aan de andere kant.
Beweeg één arm tegelijkertijd in heel kleine cirkeltjes om proprioceptie wakker te maken. Laat je arm tot stilstand komen met de vingers wijzend naar het plafond en maak dan kleine cirkeltjes in de tegenovergestelde richting.
Pauzeer en merk op of je je adem inhoudt. Als dat zo is, verzacht dan en adem lang en diep uit.
Maak de solar plexus zachter als eerste impuls voor je beide armen achter en over je hoofd heen op de vloer laat glijden. Doe dit in een tempo dat prettig aanvoelt en gemakkelijk is. Als je armen over je hoofd naar de vloer bewegen zullen ze gewicht voelen, en de lengte en breedte van het bovengedeelte van de psoas zullen groter worden.
Laat je ogen en hoofd op de beweging antwoorden door je handen te volgen. Als je dat doet, zal de sternocleidomastoïdespier (scm) spier zich ontspannen en naar boven toe uitspreiden en langer worden en je keel zal zich openen.
Gebruik je voeten om te initiëren dat je armen weer terugkomen. Veranker het bovengedeelte van de psoas niet en span hem niet aan als je je armen terugbrengt naar het startpunt: integendeel, voel de tegenreactie door je solar plexus zacht te houden en lichtjes af te zetten met je voeten.
Sleutels voor het verruimen van het bewustzijn tijdens de oefening:
– Als je je kern en je armbewegingen verkent, merk dan op of je ribbenkast meebeweegt met je armen. Als je ribbenkast meebeweegt met je armen, dan wijst dat op spiercompensatie en een bekneld bovengedeelte van de psoas. Neem de tijd om de sensaties rondom de solar plexus te verkennen.
– Merk de sensaties op rond je solar plexus. Wat is de kwaliteit van wat je voelt? Hoe reageert je ruggengraat op je ademhaling?
– Om het bovengedeelte van de psoas te laten ontspannen en langer te laten worden moet de ruggengraat neutraal blijven en de kaak en de bekkenbodem moeten ontspannen blijven. Als je ruggengraat zich optrekt, pauzeer dan en breng je armen terug in de startpositie en begin opnieuw met meer bewustzijn.
– Door zachtjes je voeten tegen de grond aan te drukken, je mond te openen en je bekkenbodem te voelen kun je een gevoel van contact stimuleren dat belangrijk is om de botten neutraal te houden.
– Besteed aandacht aan je ogen en hoofd. Als je voelt dat je je hoofd op slot zet met je kin naar beneden, of als je je ogen fixeert (staren), verken dan hoe het is om je hoofd te laten reageren en volg de beweging van je armen.
Dit is een fragment uit Kernbewustzijn van Liz Koch.
In dit boek neemt Liz Koch je mee in nog meer variaties en oefeningen om je psoas gezond, soepel en vitaal te houden. Dit is het praktische antwoord op de verrassende bestseller Psoas, de spier van de ziel. Het boek is geschreven voor mensen die op zoek zijn naar authentieke beweging. Het is voor hen die beseffen hoe belangrijk het is om in harmonie te zijn met het ritme van Moeder Aarde.
Als je in een gewelddadige of narcistische relatie zit, kan er sprake zijn van ‘traumabinding’. Vaak heb je het niet door! Hierdoor wordt het steeds lastiger om uit de relatie te stappen. Psycholoog Margaret Rutherford, auteur van Een perfect verborgen depressie, weet er uit ervaring alles van. Ze staat in dit artikel stil bij de kenmerken. “De misbruiker deelt beloningen en straffen uit die je als slachtoffer het gevoel geven dat het jouw eigen schuld is.”
Ik weet hoe het is om de vrouw te zijn die haar mond houdt en anderen ervan probeert te overtuigen dat alles goed gaat.
Achtbaan van angst en verwarring
Elke keer dat iemand openlijk vertelt over zijn of haar ervaring met een gewelddadige relatie, of het nu een beroemdheid is die gaat scheiden of een vriendin die je toevertrouwt dat ze ernstige huwelijksproblemen heeft, vraag jij je misschien af waarom ze niet eerder uit die relatie stapten. Of waarom ze überhaupt bij die partner bleven. Als buitenstaander lijkt de oplossing namelijk nogal logisch: ga weg!
Maar als je zelf nooit de complexiteit van dit soort relaties hebt ervaren, dan kan het lastig zijn om je te realiseren dat deze mensen in een achtbaan van angst en verwarring zitten. Ze hopen dat het weer goed komt, tot die hoop opnieuw de bodem wordt ingeslagen.
Ik weet hoe het is om de vrouw te zijn die haar mond houdt en anderen ervan probeert te overtuigen dat alles goed gaat – terwijl het duidelijk niet zo is. Ik weet ook dat ik nadat ik geslagen was en toch in de relatie bleef, mezelf de schuld gaf en ervan overtuigd was dat ik het zelf had veroorzaakt. Zo werd het mijn schuld. Het was mijn schuld dat ik hem had geprovoceerd, dat ik hem niet beter had begrepen, dat ik het allemaal geheim hield, dat ik bleef.
Ik absorbeerde dat schuldgevoel als een spons. Jarenlang worstelde ik met het vinden van eigenwaarde, terwijl ik in een zeer chaotische, dramatische en zorgwekkende relatie zat. Ik probeerde zijn vertrouwen en respect voor mij te winnen, wat onmogelijk was. Toch bleef ik het proberen. Ik bleef proberen en falen, wat mijn onzekerheid alleen maar vergrootte. En elke mislukte poging bewees (irrationeel gezien) dat het mijn eigen schuld was. Elke mislukking wreef dieper in hoe imperfect, hoe minderwaardig ik was. Het leek gewoon alsof er géén uitweg was.
Weggaan is niet zo makkelijk…
Ik was niet in levensgevaar, zoals veel andere vrouwen dat wel zijn. Ik wil ook niet de indruk wekken dat ik dat wel was. De grootste schade was op emotioneel gebied. Ik moest me realiseren dat ik het nooit goed kon maken. Nooit. Dat het oké is om niet perfect te zijn. En dat het oké is om voor een tweede keer te scheiden, wat z’n eigen vorm van schaamte met zich meebrengt. En hoewel het al een hele tijd geleden gebeurd is, zal ik nooit vergeten hoe het voelt om die vrouw te zijn. Als je nooit in die situatie hebt gezeten, weet dan dat weggaan niet zo makkelijk is als het lijkt.
Zo ontstaat traumabinding
Jaren later begon ik te begrijpen dat deze dynamiek ‘traumabinding’ wordt genoemd. Dit ontstaat als het geweld zo vaak wordt herhaald dat de patronen van schaamte, verwarring, hoop, onzekerheid en schuldgevoelens elkaar voeden en elkaar versterken.
Ook spelen ongelijke machtsverhoudingen vaak een rol bij traumabinding. De misbruiker deelt beloningen én straffen uit die het slachtoffer het gevoel geven dat de situatie onvoorspelbaar en oncontroleerbaar is. En bovenal, hoe paradoxaal ook, dat het zijn of haar eigen schuld is. Het behouden van je eigenwaarde wordt steeds lastiger naarmate het geweld voortduurt. Dit zorgt ervoor dat het idee van uit de relatie stappen onmogelijk lijkt. Dit komt ook vaak voor in relaties met een narcist.
Zoek hulp
Maar het is niet onmogelijk! Het vergt de nodige inspanning en het is niet makkelijk om het in je eentje te doen, maar je kunt eruit stappen. Vraag om steun van mensen om je heen, zoek professionele hulp als dat nodig is en weet dat niemand het verdient om gekleineerd en vernederd te worden. Fysiek of seksueel geweld mag nooit gebruikt worden als een middel om iemand onder controle te houden of te onderwerpen. En hoe dan ook: het is niet jouw schuld!
Onzichtbare wonden van Kay Douglas helpt je wanneer je in een gevaarlijke relatie hebt gezeten of nog zit. Of het nu gaat om een verbaal overweldigende of fysiek gewelddadige partner, overmatige controle of emotioneel misbruik, dit boek kan je helpen je leven terug te winnen en te herstellen van de impact op je(mentale) gezondheid.
Een opgezette buik kan komen door een voedselallergie of intolerantie. Bij een voedselallergie kun je het product helemaal niet eten en kun je bij een paar kruimels al een heftige reactie krijgen. Voor mensen met een pinda allergie is het levensgevaarlijk om pinda te eten, want dan kunnen ze een anafylactische shock krijgen. Een intolerantie voor voeding komt veel vaker voor en kunnen vaak in een beperkte mate wel genomen worden.
Glutenintolerantie als voedingstrigger bij een opgezette buik
Eén van de meest bekende voedingstriggers is gluten. Dit is een eiwit dat voorkomt in meelproducten, zoals brood, pasta, crackers, koek, paneermeel en vele ongezonde snacks. Een glutenintolerantie (Coeliakie) komt voor bij ongeveer 1% van de Nederlandse bevolking. Je kunt dan zelfs heftige klachten krijgen na het eten van een paar kruimels gluten. De enige behandeling is een strikt glutenvrij dieet. Zonder deze behandeling tast de ziekte namelijk het slijmvlies van je dunne darm aan, dus het is belangrijk om dit te testen.
Het kan ook zijn dat je een bloedtest hebt gedaan en dat er uitkomt dat je geen glutenintolerantie hebt. Toch kan het zijn dat je niet goed reageert op voeding met gluten en hier een opgezette buik van krijgt. Dan spreken we van een glutensensitiviteit. Je kunt hier achter komen door zes weken lang strikt glutenvrij te eten en daarna opnieuw gluten te eten. Dit kun je doen onder begeleiding van een diëtist.
Tot slot zijn er ook mensen die het gevoel hebben dat ze een opgezette buik krijgen na het eten van brood of pasta met gluten, maar die het af en toe wel kunnen verdragen. In dit geval is het niet nodig om gluten helemaal te elimineren. Per persoon kan verschillen hoeveel je dan kunt verdragen. Zelf kan ik ongeveer één keer per dag een voedingsmiddel met gluten nemen zonder er klachten van te krijgen. Ik heb PDS (prikkelbare darm syndroom), een darmaandoening waarbij o.a. voeding en stress een trigger kunnen zijn.
Lactose is een bekende voedingstrigger bij een opgezette buik
Een andere bekende veroorzaker van een opgeblazen buik is lactose. Dit is een stof die in melkproducten zit, zoals yoghurt, melk, toetjes, ijs, witte sauzen en witbrood. Daarnaast zit het ook vaak als hulpstof toegevoegd aan gefabriceerde producten, zoals koek, snoep en taart. Mensen met een lactose-intolerantie kunnen lactose niet goed afbreken, doordat het lichaam te weinig van het enzym lactase aanmaken. Dit komt relatief vaak voor bij ouderen en getinte mensen. In de supermarkten kom je steeds vaker lactosevrije producten tegen, zoals lactosevrije melk, yoghurt, brood, roomkaas en toetjes. Er zijn ook tabletjes te koop met lactase die je kunt innemen, zodat lactose makkelijker kan worden afgebroken.
Sojayoghurt is ook een melkvervanger, maar wordt niet altijd door iedereen goed verdagen. Vaak is het niet nodig om nooit meer melkproducten te nemen en kun je dit prima een paar keer per week nemen. Daarnaast kun je ook gevoelig zijn van de melkeiwitten in voeding en dan is het belangrijk om geheel melkvrij te eten.
Gasvormende producten vaak de oorzaak van een opgezette buik
Een feit is dat gasvormende producten bij veel mensen kunnen zorgen voor een opgezette buik. Eet je bijvoorbeeld vaak bruine bonen of drink je frisdrank met koolzuur, dan is de kans groter dat je meer gassen in je buik hebt. Het kan wel verschillen per voedingsmiddel of je er gasvorming van krijgt. Zo ken ik mensen die prima linzen kunnen eten, maar van kikkererwten een enorm opgeblazen buik krijgen, met daarnaast gasvorming. Het betekent dus niet dat als één gasvormend product zorgt voor een opgezette buik, dat je de andere producten ook gelijk moet laten staan.
Sterke kruiden als voedselintolerantie bij een opgeblazen buik
Een opgezette buik ligt sneller op de loer als je veel sterke kruiden gebruikt. Misschien herken je wel dat als je naar een land gaat als Marokko of Turkije dat je dan vaker last hebt van je buik. Dit komt mede door de sterke kruiden, zoals knoflook in grote hoeveelheden. Door minder sterke kruiden te gebruiken, kun je je opgezette buik verminderen. Mijn favoriete veilige kruiden zijn: basilicum, oregano, peterselie, gember en kurkuma. Je kunt deze kruiden gedroogd of in poedervorm gebruiken. Ik maak er zelfs mijn vegetarische bouillon mee door er wat Keltisch zeezout aan toe te voegen.
Glutamaten als voedingstrigger bij een opgezette buik
Daarnaast kun je ook gevoelig zijn voor de glutamaten (smaakversterkers) in voeding. Ze geven een hartige smaak aan voedingsmiddelen als vlees, vis, kaas, champignons en hartige snacks. Dit staat op een etiket van een voedingsmiddel vermeld met de term ‘smaakversterker’ vervolgd door de naam van de stof of het E-nummer. Let op: Sommige fabrikanten willen geen glutamaat of het E-nummer op het etiket zetten. Ze voegen dan ingrediënten toe met een hoog gehalte aan glutamaat, zoals gistextract of zeewier bijvoorbeeld, om toch de umamismaak te krijgen.
Opgeblazen buik door verkeerde combinaties in voeding
Het zijn niet alleen bepaalde voedingsmiddelen, zoals gluten, lactose, bonen en sterke kruiden die kunnen zorgen voor een opgezette buik. Het maakt ook uit welke combinaties je gebruikt. Het eten van alleen een boterham met kaas is een groot verschil met of je eerst één boterham met kaas eet en daarna yoghurt met fruit en een snicker. Misschien kun je je wel voorstellen dat als alle drie deze producten in de maag komen er een heel andere chemische reactie plaatsvindt, dan dat je alleen die boterham met kaas eet. Eet of drink je veel dingen door elkaar, dan kunnen ze ook een reactie versterken.
Huisarts Tamara de Weijer deelt al haar tips voor een gezondere leefstijl: over bewegen, slaap en voeding, maar ook over zingeving en verbinding. Voor meer balans en een gezonder lichaam.
Start dan vandaag nog met de online cursus Zelfinzicht in je ziel van Rebecca Campbell. Ga met het interactieve werkboek aan de slag om steeds meer tijd met jouw ziel door te brengen en zo jouw hoogste potentie te behalen.
