Wie net als ik een burn-out achter de rug heeft, weet hoe je als het ware gekaapt kunt worden door de stresshormonen die door je bloedbaan racen. Hoe langer de overname door je reptielenbrein duurt, hoe schadelijker het is en hoe meer controleverlies je ervaart. Zelfs jaren na mijn burn-out blijft de snelheid van dit proces mij beangstigen.
Zo zat ik de voorbije twee weken in een vicieuze cirkel van ‘stress – slecht slapen – bezorgdheid (omdat ik weet hoe belangrijk een goede nachtrust voor mij is) – nog meer stress – nog slechter slapen…’ Ik besefte plots dat ik volledig opereerde vanuit mijn reptielenbrein en dat merkte ik aan volgende signalen:
1 Lichaamssignalen
Mijn lichaam was in verhoogde staat van paraatheid, het stond in ‘Fight of Flight‘ modus. Bij mij uitte zich dit onmiddellijk in hartkloppingen en spijsverteringsproblemen (lees: darmen in de knoop). In mijn boek ‘Burn-out het begin van verandering‘ kan je in het hoofdstuk over het stressmechanisme nog meer lichaamssignalen vinden.
2 Concentratieproblemen
Ik was er helemaal niet bij, leek afwezig te zijn in mijn hoofd, kon me niet focussen. Zo miste ik een paar keer de afslag waardoor ik kilometers moest omrijden, stond ik op het verkeerde adres voor een afspraak en moest ik de pagina’s uit een interessant boek meermaals herlezen omdat de boodschap niet tot mij doordrong.
3 Geen kwalitatieve slaap
Hoe moe ik ook was, ik kon geen diepe slaap vatten. Ik sliep wel, maar heel oppervlakkig en bij het minste geluidje schoot ik wakker en ging mijn hart als een malle tekeer. Het reptielenbrein is nu eenmaal gericht op gevaar. Wanneer er in de tijd van onze voorouders een beer rond het kamp dwaalde, was het immers niet verstandig om in een diepe slaap te vallen, dat zou je wel eens met je leven kunnen bekopen.
4 Emotionaliteit
De tranen schoten bij het minste in mijn ogen, ik werd buiten proportie emotioneel geraakt. Zelfs positieve boodschappen die ik hoorde op de radio, ontroerden mij zo dat ik ervan moest huilen. Je hormonen worden nu eenmaal grondig door elkaar geschud.
5 Negatief denkpatroon
Alles op mezelf betrekken, niet kunnen relativeren. Een vriendin die niet geantwoord had op een bericht (wat niets ongebruikelijk is, ook ik vergeet dit vaak) was voldoende om een mallemolen van negatieve gedachten op gang te brengen. Ook veel sneller dingen persoonlijk nemen en of in de verdediging schieten of mezelf opzadelen met schudgevoelens.
Daarnaast maakte ik me ook zorgen over de toekomst en mezelf en alles wat ik aan het doen.
Alarmbellen
“Ding, ding, ding…!!!” De alarmbellen klonken luid. Maar weten dat je reptielenbrein achter het stuur staat is één ding, terug vanuit het ‘mensenbrein’ gaan opereren is iets anders. Dit is wat mij heeft geholpen weer om te schakelen:
Extra rust
Ook al waren mijn rustmomenten niet kwalitatief, ik bleef ze toch voldoende inlassen. Ook al sliep ik slechts enkele uren, ik zorgde wel dat ik 8 uren in mijn bed spendeerde.
Ondersteunende supplementen
Ik nam natuurlijke supplementen in die mij, maar vooral mijn bijnieren en zenuwstelsel, ondersteuning boden in het omgaan met stress. Je drogist, dokter of apotheker kan je hier het best in adviseren.
De natuur in
Hoe verleidelijk het ook was om in mijn zetel te blijven liggen wegens de vermoeidheid en het grillige herfstweer. Ik dwong mezelf om naar buiten te gaan, ik maakte een stevige wandeling in het park en reed na het werk naar zee voor een korte surfsessie. Open landschappen met vergezichten zijn bijzonder goed om je zintuigen weer tot rust te brengen (een belangrijk onderdeel van oceaantherapie).
Meditatie/relaxatie
Ondanks dat ik er echt geen zin in had, zette ik mijn dagelijkse meditaties voort. Het was moeilijker om mezelf te ontspannen maar het hielp wel. Ik liet mezelf masseren en kwam tot rust tijdens een sessie holistic pulsing. Een nieuwe ontdekking die ik iedereen kan aanraden.
Inpraten op mezelf
De wanhoop nabij deed ik dit voor het eerst. Gezien het reptielenbrein gelooft dat je in een onveilige situatie zit, dat je leven in gevaar is, ging ik er als volgt tegen praten: “Het is oké, we zijn veilig, het is hier te vertrouwen, je mag loslaten…” wonder boven wonder heeft dit echt geholpen.
Ook op zoek naar minder stress en meer zin? Schrijf je in op mijn inspiratiebrief!
Schrijven is voor mij een manier om ervaringen te verwerken, verbanden te ontdekken, processen te duiden en inzichten te delen. Niet als coach, therapeut of academicus, wel als Mieke. Een mens die zich al (onder)zoekend een weg door het leven baant.
Hoi Mijn alarmbellen gaan af en gelukkig ken ik de signalen. Al ben ik hier mee bezig misschien dat jouw nieuwsbrief mij nog inspiratie geeft.