Geboortetrauma: hoe beïnvloedt jouw geboorte de manier waarop je nu in het leven staat?
Door Wendy Gillissen
Hoe verliep jouw geboorte? Het bepaalt hoe je nu in het leven staat. De vaak belemmerende overtuigingen die toen zijn ontstaan, draag je nog altijd met je mee. “Ze beïnvloeden jouw vermogen om het bestaan te creëren dat jij wenst,” zegt psycholoog Wendy Gillissen. Ze staat in dit artikel stil bij 4 soorten geboortetrauma’s en hun impact op jou.
De overtuigingen die bij de geboorte ontstaan, sla je op in jouw cellen en onderbewuste.
Uit de veilige baarmoeder
Iedereen gaat als baby door het heftige proces van de geboorte. Hoe dit verloopt, heeft grote invloed op de rest van je leven. Stel je eens voor: je gaat vanuit de rustige en veilige baarmoeder de grote wereld in. Daar word je onmiddellijk geconfronteerd met de invloed van mensen en hun emoties, energieën, gedachten, overtuigingen en overlevingsstrategieën.
Overtuigingen zijn opgeslagen in je cellen
De geboorte is het begin van je huidige leven. De overtuigingen die bij de geboorte ontstaan, sla je op in jouw cellen en onderbewuste. Net als de energieën, overlevingsstrategieën en andere programma’s die jij van je ouders of zelfs van het medisch personeel overneemt. Later spelen ze een rol bij elk nieuw begin.
Deze overtuigingen beïnvloeden jouw houding ten aanzien van het leven zelf en jouw vermogen om het leven te creëren zoals jij het wenst. Daarom zie je de manier waarop je dingen initieert, het nieuwe tegemoet treedt, vaak weerspiegeld in je geboorte. Wanneer je problemen hebt met het beginnen van iets nieuws – zoals een cursus, baan of project – denk dan eens aan je geboorte. Wat weet je er precies van?
Wat geboortetrauma’s met jou doen
Laten we ervan uitgaan dat alle betrokkenen hun best doen om een geboorte zo prettig mogelijk te laten verlopen. Iedereen hoopt op een soepele bevalling, zowel voor moeder als voor kind. Maar regelmatig gaat het anders dan verwacht of gewenst. Een kindje wordt te vroeg geboren en moet in de couveuse of heeft last van een navelstreng om z’n nek. En soms zijn medische ingrepen onvermijdelijk. Als jij de geboorte om wat voor reden dan ook als negatief hebt ervaren, kun je er een trauma aan overhouden.
Dit zijn 4 verschillende geboortetrauma’s. Zo beïnvloeden ze mogelijk jouw levenshouding.
• Navelstreng-omstrengeling-baby: ik ben bang om te leven
Bij mensen die met de navelstreng om de nek ter wereld zijn gekomen, zie je vaak angst om aan iets nieuws te beginnen. Vooral als ze het flink benauwd hebben gehad in het geboortekanaal. Ze associëren iets nieuws beginnen of zelfs het leven zélf onbewust met doodgaan. Ze schromen verandering zonder te weten waarom. Onbewust kunnen ze verandering en een nieuw begin afhouden.
Maar het leven is cyclisch van aard. We worden op allerlei manieren voortdurend geboren, we ontwikkelen iets nieuws, wat vervolgens afloopt en ‘sterft’, zodat er een nieuw begin kan plaatsvinden. We veranderen voortdurend. Elk project, elke levensfase, heeft een begin, een periode van groei en een einde.
Het is belangrijk om je te realiseren: een einde wordt altijd gevolgd door de geboorte van iets nieuws. Iets nieuws beginnen is veilig. Uit angst voor het nieuwe neig je naar stagnatie, maar stagnatie is juist dodelijk! Sterven en een nieuw begin zijn onderdeel van het natuurlijke proces en leiden tot groei.
• Couveuse-baby: ik sta er alleen voor
Gelukkig zijn er tegenwoordig steeds meer mogelijkheden voor ouders om contact te hebben met hun baby als die tijdelijk in een couveuse moet verblijven. Maar zeker in de jaren zestig, zeventig en tachtig was dit nog niet gemeengoed. Voor baby’s is de overgang van het warme, intieme contact met moeder in de baarmoeder naar de couveuse zeer groot. Ze begrijpen niet wat er aan de hand is en voelen zich vaak in de steek gelaten. Alle angst, vertwijfeling, eenzaamheid en pijn worden in hun cellen opgeslagen.
Voor couveuse-baby’s is de onbegrijpelijke overgang vaak zo traumatisch dat ze ‘uitchecken’: ze dissociëren. Ze hebben later in hun leven vaak moeite met intieme relaties, met vertrouwen, met aarding. Omdat ze gewend zijn ‘eruit te schieten’ als het spannend wordt. Ze dragen overtuigingen als ‘Ik sta er toch alleen voor’, ‘De wereld is kil en koud en iedereen laat me in de steek’ en zelfs ‘Ben ik niet goed genoeg?’ met zich mee.
Omdat overtuigingen als selffulfilling prophecies gaan werken, is het erg belangrijk om de baby uit de couveuse te halen, te koesteren en z’n vertrouwen te herwinnen. Gelukkig zijn er vele therapeutische manieren waarop je dit kunt doen.
• Keizersnede-baby: ik kan het niet zelf
Soms is het helaas nodig: een bevalling verloopt niet goed en dus is een ingreep van buitenaf noodzakelijk. De baby die bezig is met het naar buiten treden ervaart dat moeder niet echt bij de geboorte aanwezig is, bijvoorbeeld door medicatie of dissociatie. Je kunt hierdoor gaan geloven dat moeder er niet voor jou is als het erop aankomt. En dat je het zélf niet kunt. Dat je assistentie nodig hebt om te ‘overleven’ of iets voor elkaar te krijgen.
Afhankelijk van de reden van de keizersnede en de hoeveelheid angst, stress en onrust die eromheen ervaren wordt, kun je er als baby diverse overtuigingen aan overhouden. Soms neem je bijvoorbeeld een beladen overtuiging van een arts over die denkt: “Het moet nu, anders gaat het kindje dood.’’ Dat is een overtuiging die veel onrust en stress kan opwekken bij elk nieuw begin, maar jou tegelijkertijd kan lamleggen ‘want moeder/baby kan het niet zelf’.
Ook dit soort overtuigingen zijn gelukkig met diverse therapieën en transformatieprocessen aan te pakken. Dan kun je ervaren dat je het wel degelijk zélf kunt, in je eigen tempo!
• De opgewekte bevalling: ik word opgejaagd
Bevallingen worden regelmatig ingeleid met weeën-opwekkers. Bijvoorbeeld wanneer de bevalling te lang duurt en het gevaarlijk wordt voor de baby. Ook hier zie je soms, net als bij een keizersnede, dat de baby ervaart dat men geen vertrouwen heeft in z’n eigen vermogen om op het juiste moment te doen wat er nodig is. Dat er geen vertrouwen in het natuurlijke proces is.
Je kunt gaan geloven: “Mijn natuurlijke ritme wordt niet gerespecteerd, er is geen vertrouwen in mij, ik word opgejaagd… en dus is het niet veilig om dingen op mijn moment te doen, in de flow, op mijn eigen manier.”
De weeën-opwekkers gaan via de navelstreng de bloedstroom van baby’s in. Ze kunnen zich hierdoor opgejaagd voelen en stress ervaren. Deze onrust, vooral bij het initiëren van nieuwe dingen, kan mensen nog decennia na de geboorte achtervolgen. De energie van de weeën-opwekkers plus de eventuele stress van artsen, verpleegkundigen, vader en moeder ontladen in therapie geeft vaak rust én de mogelijkheid om in je eigen tempo aan het nieuwe te beginnen.
De oerkracht van een baby
Als baby sta je nog enorm open voor alle invloeden uit je omgeving: van de gevoelens en niet-opgeloste trauma’s van je moeder tot de onzekerheid van een coassistent die bij de bevalling aanwezig is. Daarom is het van groot belang om deze invloeden later los te laten en je weer te verbinden met je oerkracht als incarnerende ziel en als baby.
De kwaliteiten die je als ziel meebracht, kunnen soms achterblijven door een moeilijke bevalling waarbij je ‘eruit schiet’. Het is van groot belang deze terug te halen. Het terughalen van jouw oerkracht als baby, die heel goed weet wat hij of zij moet doen om ter wereld te komen, geeft jou de zekerheid die je nodig hebt om dit aardse leven aan te kunnen.
Vol vertrouwen aan het nieuwe beginnen
Juist omdat de geboorte zo’n belangrijk en bepalend moment in je nieuwe incarnatie is, is de manier waarop die wordt begeleid van het grootste belang. Gelukkig kunnen de effecten van een moeizame bevalling grotendeels worden geneutraliseerd door een liefdevolle opvang door de ouders erna. Daarnaast zijn er vele therapeutische en helende technieken om de geboorte alsnog goed te beleven en de effecten van een moeilijke bevalling te verwerken.
Baby’s zijn verbazingwekkend krachtig en veerkrachtig. Het opnieuw beleven van de geboorte, maar nu zoals je die als baby gewenst had – op eigen kracht, met liefdevolle begeleiding en een welkomstfeestje als afsluiting – is vaak alles wat je nodig hebt om voortaan vol vertrouwen aan het nieuwe te beginnen.
Ongeboren herinneringen
Ontdek en heel de gevolgen van een traumatische, embryonale ervaring in Ongeboren herinneringen van Stephanie Mines.
Lees verder over waar pijn opgeslagen is:
Het celgeheugen: de plek waar oude pijn, blokkades en trauma’s zijn opgeslagen
Het celgeheugen van je hart: aangestuurd door oude opgeslagen herinneringen
Het pijnlichaam: wat is het en hoe ontstaat het?
drs. Wendy Gillissen is psychologe, regressie-en reïncarnatietherapeute en auteur van de in de VS bekroonde spirituele avonturenroman ''De Vloek van de Tahiéra''. Het vervolg, ''De Zoektocht naar Tzanáta'' is in 2020 verschenen. Momenteel voltooit zij deel 3, ''Het Verloren Land''. Daarnaast schrijft zij een boek over entiteiten en niet-eigen energieën. Wendy blogt o.a. over spiritualiteit, reïncarnatie en narcisme. Veel hooggevoelige en creatieve mensen, en beginnend therapeuten vinden de weg naar haar praktijk. In haar vrije tijd speelt ze Keltische harp.
Ben na vroeggeboorte (bijna 2,5 maand te vroeg) doodverklaard en apart gelegd. Uren later huilend gevonden en na onderling overleg tussen de artsen ('heeft het nog zin?' (!)) toch in de couveuse terecht gekomen. Bijna 2 maanden in gelegen. Tweelingbroer ook. Mijn moeder had valium gehad na geboorte broer omdat ze dachten dat ik een dag later zou komen. Dat heeft me waarschijnlijk zo verdoofd dat ik geen teken van leven gaf. Pas na 2 weken voor het eerst vastgehouden door moeder... dit was eind jaren 70. Lichamelijk uiteindelijk niets aan overgehouden, wat al bijzonder is, maar qua angsten: talloze.
Heel interessant