We zijn zo bezig met ons aan te passen aan alles en iedereen om ons heen dat het weleens moeilijk is om je eigen verantwoordelijkheid te nemen. Je hebt het jezelf aangeleerd en het is door opvoeding en de maatschappij en omdat jij je verantwoordelijk voelt. Dat kan mede door je gevoeligheid (empathie) komen of door de situatie waar je in zit, zoals een relatie. Je gaat daardoor ook hetzelfde verwachten. Of je het nu bewust of onbewust doet, dat doet er niet toe. Wat er wel toe doet, is dat je verwachtingen krijgt van elkaar en je de verantwoordelijkheid op dat moment bij de ander neerlegt. Maar als je alle macht uit handen geeft en niet de verantwoording voor jezelf en je eigen leven neemt, loop je geheid een keer tegen de lamp. Niemand anders kan verantwoordelijk zijn voor jouw geluk! Niemand anders dan jijzelf! Ga daar nog maar eens een paar keer op kauwen en herkauwen.
We zijn zo bezig met de verantwoording bij een ander neer te leggen dat het wel een hele zware taak gaat worden dat er überhaupt wel aan die eisen wordt voldaan. Jij mag zelf je hand in eigen boezem steken als het om jouw leven gaat. Maar waar komt dan die drang vandaan om toch elke keer weer die verantwoordelijkheid bij de ander neer te leggen? Hebben we dan niet genoeg aan onszelf? Heeft het met de hoeveelheid zelfliefde te maken? Durven we niet de verantwoordelijkheid bij onszelf neer te leggen door het gebrek aan zelfvertrouwen? Waar ligt het bij jou? Waarom denk jij dat je de verantwoordelijkheid steeds weggeeft? Is het veiligheid? Niet uit je comfortzone durven? Het heeft er natuurlijk allemaal mee te maken, maar wat zijn jouw beweegredenen? Durf je daarnaar te kijken? Durf je daar wel de verantwoordelijkheid voor te nemen, zonder alles te veel te willen analyseren en het accepteren zoals het is. Dat overanalyseren hebben we nu al genoeg in ons leven gedaan en het heeft ons vaak niet veel verder gebracht. Het heeft ons vaak de situaties nog moeilijker doen maken en het probleem in ons hoofd groter gemaakt.
Ga ontdekken
Als we nu eens meer leren luisteren naar wat ons hart te vertellen heeft en stoppen met in ons hoofd alles te gaan analyseren.. Als we nu eens gewoon doen wat ons op dat moment aandient en op dat moment verantwoordelijkheid nemen over datgene waar jij je hoofd over wilt buigen. Welk probleem of uitdaging of dagelijkse gewoonte dat ook is. Kijk eens waar je op dat moment behoefte aan hebt, zonder de verantwoordelijkheid bij iets of iemand anders neer te leggen. Als je de verantwoordelijkheid bij een ander neerlegt, dan kan je een ander laten beslissen over datgene waar “JIJ” mee zit. Dus je geeft je verantwoordelijkheid wederom weg. Of als jij je over iemand voor wie je in relatie bent verantwoordelijk voelt, jij je gaat aanpassen aan diegene zijn of haar behoeftes. En dan doe je dat bijvoorbeeld zonder naar je eigen behoeftes te luisteren, dan geef je ook je verantwoordelijkheid weg. Als jij ergens geen zin in hebt, maar je wilt het omwille van iemand anders een plezier te doen wel doen, dan ben je toch al je eigen verantwoordelijkheid aan het weggeven? En dus je eigen geluk in iemand zijn of haar handen aan het leggen? Niemand kan aan die eisen en verwachtingen voldoen, want niemand is als jij. Jij zelf kent heel goed jouw eigen behoeftes, wat je wel en niet wilt of nodig hebt. Waarom ga je er dan ook niet naar leven? Waarom maak jij het jezelf zo moeilijk? Elk aangeleerd gedrag valt ook weer af te leren, maar het gaat erom of je bereid bent om die verantwoordelijkheid te nemen. Je hebt het uiteindelijk altijd zelf in de hand.
Niet meer aanpassen
In sommige gevallen zal je gerust een compromis mogen sluiten met een ander, maar heb het erover en blijf met elkaar communiceren wat ieders behoeftes zijn. En geef elkaar de ruimte om behalve samen genieten ook zelf te genieten en soms dingen voor jezelf te doen, om jezelf te ontdekken en je eigen behoeftes te erkennen. Je bent het niet verplicht aan elkaar om altijd maar te doen wat je altijd al deed, en om altijd maar alles samen te doen. Juist die momenten dat je alleen bent, kan je weer tot jezelf komen. Juist die momenten waarop je zelf verantwoordelijkheid neemt, zijn krachtig. En juist die momenten zorgen ervoor dat jij weer lekker in je vel komt te zitten en dat is alleen maar ten goede van jezelf en je omgeving. Want jij leeft, zoals jij het nodig hebt en wilt, en neemt totale verantwoordelijkheid over je eigen geluk. Niet meer aanpassen aan elkaar, maar doen waar jij behoefte aan hebt op dat moment. En juist als je dat doet, dan zal de wereld om je heen zich daarop aanpassen en voor je het weet, is het nooit anders geweest. Alleen ben je dan wel gelukkiger met jezelf, en de mensen om je heen ook gelukkiger met jou. En dat wilt toch iedereen? Dus neem jij weer het heft in handen, waardoor je weer in je kracht komt te staan? En neem je weer je eigen keuzes over jouw leven, waardoor jij weer je eigen verantwoordelijkheid neemt?
Love D
Zonder masker
Welke rol speel jij en wie gaat er schuil achter jouw masker? Steeds meer mensen hebben het verlangen om uit dit keurslijf te stappen. Wanneer je niet langer een rol speelt, leer je je echte verhaal kennen. Don Miguel Ruiz geeft je in deze masterclass inzicht in de rollen die je speelt in verschillende situaties en voor verschillende mensen, hoe je uit deze rollen kunt stappen en je authenticiteit kunt terugwinnen.
Diana heeft haar eigen holistische praktijk 'Amisha Glow' gevestigd in Heemskerk. Waar ze gespecialiseerd is in traumaverwerking en oplossen van blokkades, en gebruikt hierbij verschillende methodes zoals trauma release sessies, lichaamswerk en drukpunten-massage en coaching. www.amishaglow.com
Dag Diana, Zo heel eenvoudig ligt het niet met die verantwoordelijkheid wel of niet uit handen geven. Ten minste niet bij mij. Ik heb vanuit mijn opvoeding echt niets meegekregen waarmee ik voor mezelf heb leren opkomen. Er werd ook gezegd "jij kan niet voor jezelf zorgen". Er werd nog veel meer aan nare dingen gezegd en het heeft mij echt heel zwak en afhankelijk gemaakt. Ik heb heel hard mijn best gedaan om er niet aan toe te geven (ik had toen nog geen idee van persoonlijke groei of wat dan ook). Het lukte mij steeds goeie banen te krijgen, maar het voelde allemaal niet goed. Samenwonen was ook al een aantal keren mislukt en ook mijn koophuis voelde niet goed, ik was er domweg niet tegen op gewassen, met een hele stevige burn out als gevolg. Een emotionele speelbal was ik. En...ik gaf me over aan een prins die voorbij kwam. Met hem zou het sprookje wel lukken......dacht ik. Maar alles werd erger. Achteraf logisch want de verantwoordelijkheden (waar ik dus totaal niet tegenop gewassen was) waren in het kwadraat toegenomen. Ik begon mezelf te haten, waarom wist ik niet. En hij wilde me niet laten gaan, tot op de dag van vandaag niet. De reden dat ik niet wil doorzetten, is dat ik nog steeds bang ben dat ik niet de verantwoordelijkheid voor mezelf kan nemen. Geloof me, als ik eerder alle ellende had kunnen voorkomen, had ik het zeker gedaan. Ik vind het wat makkelijk om te spreken over 'niet buiten de comfortzone' te durven stappen, geen verantwoordelijkheid willen/durven nemen. Je weet immers niet wat iemands bagage wel of niet is. Het scheelt enorm of iemand van huis uit een gezonde dosis zelfrespect en -vertrouwen heeft meegekregen of juist een heel negatief zelfbeeld. Kijk...daar staat iemand in de min en dat is echt heel lastig en dat zorgt voor een alles behalve makkelijk leven. Praat dan niet over zelfliefde en dat soort dingen, want iemand die een negatief zelfbeeld heeft, weet niet eens wat dat is. ik hoop dat ik je een kant heb kunnen laten zien die jij je misschien niet eens kunt voorstellen. Het leven verloopt echt niet voor iedereen hetzelfde. hartelijke groet, Beetje
Beste beetje, ik sluit me helemaal bij jou aan. Lynn