Verbinden. Er wordt veel over geschreven en gesproken. Voor iedereen betekent verbinden wat anders, omdat je verbindt vanuit jezelf, wie jij op dat moment bent. Dat kan per dag al verschillen. Je bent niet iedere dag hetzelfde, je voelt je anders, je maakt andere dingen mee. Van daaruit reageer je ook steeds weer. Dat betekent dus ook dat de verbinding met de ander kan wisselen. Omdat je in het contact met de ander jezelf meeneemt; je eigen gevoelens en patronen.
Verbinden, wat is dat nu eigenlijk echt?
Simpel gezegd is verbinden contact maken, in verbinding zijn met de ander, samenzijn. Maar dit is voor mijn dan ook echt te simpel gezegd. Je neemt jezelf altijd mee in de verbinding met de ander. Dus op de eerste plaats gaat verbinden voor mij om zelfkennis.
Verbinden is iets heel groots. Ik krijg dat niet zomaar in een zin verwoord. Verbinding gaat over eerlijk zijn, je gevoel volgen en daarnaar handelen. Zuiver zijn.
Zuiver zijn in je woorden, in je handelen. Verbinden is afstemmen op de ander, luisteren, écht luisteren naar elkaar. Niet alleen horen wat jij wilt horen, maar echt voelen wat de ander zegt, of het nu leuk is of niet: dat is waar verbinden over gaat.
Ook gaat verbinden over grenzen aangeven en respecteren, emoties uiten en ontvangen.
Verbinden met de ander kan alleen als je in verbinding bent met jezelf
En dat is nog niet zo gemakkelijk. Echt verbinden met de ander – zodat er een zuiver contact ontstaat waardoor beiden zich kunnen voeden, opladen, zich geliefd voelen en erkend – betekent jezelf kennen.
Zelfkennis houdt in dat je niet alleen je mooie eigenschappen kent die je meeneemt in het contact, maar ook je schaduwkanten, je patronen. Het gedrag waardoor verbinding vaak juist pijnlijk kan zijn en soms zelfs stuk gaat.
Zelfkennis betekent dat je durft te voelen wat je tegenkomt in de verbinding met de ander. Ook wat je moeilijk en pijnlijk vindt. Dat je echt durft te zien wat jij doet in het contact, wat niet helpt. Waar jij verantwoordelijk voor bent.
Je kunt pas echt verbinden als je weet wat jouw aandeel is in het moeilijk verlopen of stukgaan van verbindingen. En dat is pijnlijk. Dat is een zoektocht naar wie je was als kind, hoe je hebt leren verbinden, een zoektocht naar je angsten, je verdriet.
In je kindertijd wordt jouw blauwdruk voor verbinding gemaakt
Als kind heb je van nature de behoefte aan contact en verbinding. Je ouders en verzorgers voorzien je in deze behoefte. Je leert dus via je ouders hoe je contact aangaat. Daarin kun je veel tegenkomen als kind. Dit gaat niet over goed of fout, of over schuld. Dit gaat over ‘waar kom je vandaan, waar kwamen je ouders vandaan, wat hebben zij geleerd in het aangaan van contact?’ Simpelweg gaat dit over wat je hebt meegekregen. En de een heeft daar meer last van dan de ander, de een heeft fijnere ervaringen meegekregen over verbinding dan de ander. Deze ervaringen, die je opgedaan hebt als kind, van daaruit heb jij je blauwdruk ontwikkeld. En die blauwdruk neem je mee in latere relaties en verbindingen die je aan wil gaat.
Onveilige hechting zorgt voor moeilijk verbinden met jouw kind
Wanneer je als kind ouders hebt gehad die verbinden en contact maken moeilijk vonden, dan is het lastig om veilig te hechten. Een ouder die bijvoorbeeld simpelweg veel ziek is, kan er niet altijd zijn voor zijn of haar kinderen. Of ouders die problemen ervaren in het leven en daar moeilijk mee om kunnen gaan, zijn vooral aan het overleven. Vanuit overleven kun je niet verbinden met de ander, laat staan je kind. Dan ervaar je als kind eenzaamheid. De verbinding met je ouders is niet veilig.
Je sluit je bijvoorbeeld af, of je gaat juist heel erg je best doen om ervoor te zorgen dat je ouders gelukkig zijn, zodat je wel contact krijgt. Daarbij ga je als kind, zo klein als je bent, al over je grenzen heen. Je leert om niet af te stemmen op jezelf: steeds ben je bezig om de aandacht te krijgen waar je behoefte aan hebt.
Dit noemen we vanuit de Innerscore ‘oude besluiten’, die je later herkent als je patronen, je overlevingsstrategieën, die je altijd inzet wanneer het moeilijk wordt voor je. Wanneer veilige verbinding in het gedrang komt. Vaak kom je dat tegen in je relatie met je partner en in vriendschappen. Gevoelens van angst voor verlies, angst voor afwijzing, niet goed genoeg te zijn, kom je dan vaak tegen. De wijze waarop je omgaat met deze gevoelens, maken of breken het contact met de ander.
Veilige verbinding met de ander ontstaat vanuit veilige verbinding met jezelf
Herken je wat ik hierboven schrijf? Ben jij iemand die bang is voor verlies, bang om er alleen voor te staan? Ervaar jij angst voor afwijzing in het contact met de ander? Kun je maar moeilijk verbinden omdat je het liever uit de weg gaat en je afsluit? Of ga je er veel te diep in steeds, verlies jij jezelf in het contact met de ander? Beiden reacties ontstaan vanuit angst voor verlies, je hebt alleen een eigen manier gekozen om daar mee om te gaan.
Wanneer je (weer) veilig wil leren verbinden met de ander, is het nodig dat je onderzoekt welke patronen je hebt meegenomen in je relaties en verbindingen. Wat is jouw blauwdruk? Wat heb je ervaren als kind? En wat doe jij altijd wanneer het moeilijk wordt, als iemand dichterbij komt, of als iemand juist ruimte wil voor zichzelf? Wat voel je dan? Dit zelfonderzoek helpt je zicht te krijgen op wat er speelt in jou. Van daaruit kun je verantwoording nemen voor wat je doet.
Wil je het echt doorbreken, dan is het nodig dat je het oud zeer dat opgeslagen ligt in je lijf opruimt. Want een strategie zet je altijd in wanneer je lichaam gevaar ruikt, en wanneer het ‘oude gevaar’, je vroegere pijnlijke ervaringen, nog in je lijf ergens zit weggestopt, dan zal jouw lijf altijd zijn strategie inzetten. Het is niks anders dan een paraplu die je opsteekt voor de regen.
Verbinden met de ander doe je dus door te werken aan jezelf. Hoe meer je vrij bent van oude pijn en oude niet helpende patronen, hoe meer jij vanuit je eigen liefdevolle kern contact kunt maken met de ander, zonder ruis, vanuit compassie voor jezelf en de ander.
Zonder masker
Welke rol speel jij en wie gaat er schuil achter jouw masker? Steeds meer mensen hebben het verlangen om uit dit keurslijf te stappen. Wanneer je niet langer een rol speelt, leer je je echte verhaal kennen. Don Miguel Ruiz geeft je in deze masterclass inzicht in de rollen die je speelt in verschillende situaties en voor verschillende mensen, hoe je uit deze rollen kunt stappen en je authenticiteit kunt terugwinnen.
Ik ben Nadine Carter, schrijver, therapeut, theatermaker, een verbinder. Ik ga voor eerlijkheid en zuiverheid in alles wat ik doe. Wanneer voelen, denken en handelen gelijk zijn, ontstaat er zuiverheid en eerlijkheid. Van daaruit kun je jezelf zijn in elke verbinding, je mooiste leven leven. Ik schrijf over alles wat jou hierin tegenhoudt, wat je belemmert en deel met je hoe je tot die eerlijkheid en zuiverheid kunt komen, weer kunt worden zoals je bedoeld bent te zijn.
Hoe precies ruim je dat oude zeer op?
Beste Ellen, Er zijn meerdere manieren waarop je dat kunt doen. Een heel effectieve manier is een diepgaande vorm van lichaamswerk. Hier lees je er meer over:http://nadinecarter.nl/innerscore-methode/ Dit artikel helpt je al een klein eindje op weg: http://nadinecarter.nl/persoonlijke-ontwikkeling/hoe-je-die-oude-patronen-eindelijk-echt-kunt-doorbreken/ Uiteindelijk moet oude pijn die zich heeft vastgezet via je lijf er ook echt uit. het lichaamswerk dat ik bied in mijn praktijk stelt je in staat om terug te gaan naar het moment waarop de pijn ontstaan is en deze letterlijk uit je lijf op te ruimen. Als je nog meer vragen hebt, mag je me altijd even mailen of bellen. Warme groet Nadine Carter