Soms moet je loslaten wat je lief is en waar je hart ligt. Omdat het niet meer bij je past, je niet meer dient op het pad dat jij aan het bewandelen bent. Dat kan doodeng zijn, maar ook verdrietig. Het lijkt makkelijker om dan vast te houden aan wat je had of om te blijven en je aan te passen zodat je geen mensen kwijtraakt die je lief zijn. Doen wat je kent, is gemakkelijker dan iets nieuws aangaan waarvan je nog niet weet hoe het moet of wie daar dan zal zijn. Verder gaan op je pad doe je dus niet alleen door los te laten. Het is vooral stoppen met aanpassen.
Als de mist optrekt in je leven
Dan ga je zien wat er is.
En waar je bent.
Wat je creëert.
Als het helder voor je voeten ligt
Dan ga je voelen wat je doet
Wat niet meer werkt
Waar je hart van open gaat
Als je eindelijk echt helder weet wat er nodig is
Dan kun je loslaten wat niet meer dient
Je vrijmaken van wat je tegenhoudt
En gaan doen wat echt voor je werkt
Zonder angst
Als je volledig doet wat goed is voor je
Dan ben je trouw aan jezelf
Eerlijk naar ieder ander om je heen
En krachtig genoeg om alles aan te kunnen
Dan ligt jouw wereld aan je voeten
Ik ben er voor jou, dus ik doe ertoe
Bij elke aanpassing die je doet in je leven, bij wie dan ook, raak je een stukje van jezelf kwijt. Je geeft als het ware jezelf steeds weer een beetje aan die ander, zodat het dan weer fijn is, omdat diegene het nodig heeft. En jij kennelijk ook.
Wanneer je dit herkent, dan doe je dit waarschijnlijk al vanaf dat je heel klein bent. Je weet niet beter dan dat dit is wat je doet: je aanpassen, jezelf steeds een beetje weggeven. Simpelweg omdat dit de manier was waardoor je kon zijn waar je was, je gezin van herkomst. Omdat je daardoor voelde dat je nodig en belangrijk was, gezien werd. Zo klein als je bent, heb je daar je bestaansrecht aan ontleend. Ik zorg, dus ik ben. Ik ben er voor jou, dus ik doe ertoe. Ik draag voor jou wat jij niet kan dragen en geef van mezelf aan jou wat je nodig hebt.
Voorwaardelijke liefde
Dit is de liefde die je kent. Je hebt je identiteit ontleend aan wat de ander van je vindt, hoe die over je denkt. Het is een voorwaardelijke liefde die je bent gaan herkennen als liefde. Als ik maar goed mijn best doe, doe wat ze zeggen, dan vinden ze me lief. Als ik maar gewoon steeds kom als ze het vragen, dan word ik gewaardeerd.
Op een gegeven moment moet je wel jezelf gaan uitschakelen, omdat je dit anders niet volhoudt. Dit kan heel lang goed gaan, gewoon omdat je het ervaart als liefde en waarschijnlijk wel een lange adem hebt, het je dient en je er blij van wordt. Liefde met een dubbele agenda, omdat je het nodig hebt voor jezelf (even los van de ander) is geen echte liefde, dat is liefde gebaseerd op angst.
Stel jezelf eens wat vragen:
- Is dit de manier zoals jij wilt verbinden met anderen?
- Is dit de manier zoals je echt wilt zijn?
- Voel je hoe je hierop leegloopt?
- Durf je los te laten wat je zo lief was, durf je over te gaan naar een onvoorwaardelijke vorm van liefde voor jezelf?
Onvoorwaardelijke liefde voor jezelf
Loslaten wat je lief is, dat kan alles zijn: een persoon, je werk, je partner, het maakt niet uit waar het over gaat. Wanneer je voelt dat het jou niet meer dient, dan is het tijd om te onderzoeken wat er nodig is om te doen wat jij nodig hebt. Je altijd maar aanpassen wordt uiteindelijk een vorm van vechten voor jezelf in een te krappe verbinding, in iets wat niet goed voelt. Het wordt een proberen ‘je zo te manoeuvreren dat je het nog wel even volhoudt’. Het lastige is dus vaak dat het dan ook echt wel weer even fijn is. Waarom denk je dat het zo lang kan duren soms voordat partners uit elkaar gaan?
Het is ook absoluut een eigen innerlijk proces dat zich heel lang onder water kan afspelen, of in de mist. Totdat je wakker wordt, de mist optrekt en je ziet wat er werkelijk gebeurt. Omdat het tijd is om jezelf de erkenning te geven die je werkelijk waard bent. Niet meer voldoen aan de verwachting van de ander om erkend te worden. Jezelf onvoorwaardelijk liefhebben en doen wat voor jou goed voelt.
Gaan doen wat jou dient, helpt ook de ander
Wanneer je je altijd maar aanpast aan de ander omdat je diegene wilt ontzien, omdat je draagt wat voor die ander te zwaar is, doe je niet alleen jezelf iets aan, maar zeker ook de ander. Je houdt namelijk zelf in stand dat jij het moet blijven dragen, want die ander kan het niet zelf gaan doen. Zo creëer je dus je eigen gouden kooi, verbindingen met mensen waarin je je niet fijn voelt of plekken die niet goed voor je zijn. Het ligt niet aan de ander, je hebt je eigen onbewuste keuzes gemaakt. Je staat zelf dus onbewust toe wat er gebeurt.
Het mooie van gaan doen voor jezelf wat nodig is en wat je verdient, is dat je tegelijkertijd de ander dient, maar nu op een zuivere manier, in wat er nodig is. En dit is een vorm van dienstbaar zijn die als vanzelf gaat, je hoeft er geen moeite voor te doen. Het is niet jouw verantwoordelijkheid, maar je creëert wat er nodig is. De ander doet daarmee wat diegene wil, wat diegene kan. Jij hoeft alleen maar je mooie zelf te zijn. Jij volgt je hart. Zet die stap die je te zetten hebt.
En ja, dat is echt lang niet altijd hetgeen wat meteen fijn voelt, je blij maakt of in een flow brengt. Je moet namelijk eerst ergens doorheen. Loslaten wat je hebt opgestapeld in je systeem. Verdriet, boosheid, niet te verwarren met dat je keuze wellicht niet goed zou zijn.
Tijd om je eigen weg te gaan
Nu is het tijd om te gaan staan voor jezelf, te voelen dat je het waard bent jezelf te geven wat je nodig hebt. Het is tijd om los te laten wat je niet meer dient en weg te gaan van wat jou klein houdt en steeds vaker ondermijnt, iets wat je telkens weer zelf laat gebeuren. Het is tijd voor jouw mooie en ware ik. Tijd om te beseffen dat je je eigen weg kunt gaan.
Stop met pleasen
Dit boek is het antwoord op een probleem waar ontzettend veel mensen mee worstelen: zij zetten altijd anderen op de eerste plek in plaats van zichzelf. Een vermoeiende manier van leven, die voor velen van ons helaas maar moeilijk te veranderen is. Dit nuchtere boek helpt je met helende inzichten, tips en technieken, zodat je leven weer van jou wordt. Je mag jezelf vanaf nu schaamteloos en zonder schuldgevoel op nummer 1 zetten!
Lees ook:
Waarom je als pleaser moeite hebt met grenzen en hoe je ze leert aanvoelen
Waarom hoogsensitieve personen vaak pleasen (dit zijn 3 oorzaken)
Hoe pleasen ontstaat en waarom het ongezond is (het is tijd om voor jezelf te kiezen)
Ik ben Nadine Carter, schrijver, therapeut, theatermaker, een verbinder. Ik ga voor eerlijkheid en zuiverheid in alles wat ik doe. Wanneer voelen, denken en handelen gelijk zijn, ontstaat er zuiverheid en eerlijkheid. Van daaruit kun je jezelf zijn in elke verbinding, je mooiste leven leven. Ik schrijf over alles wat jou hierin tegenhoudt, wat je belemmert en deel met je hoe je tot die eerlijkheid en zuiverheid kunt komen, weer kunt worden zoals je bedoeld bent te zijn.
Hey Nadine, Zoveel herkenning vind ik wanneer je het hebt over je kind willen helpen en tergelijkertijd weten dat “hem loslaten” voor hem het beste is. Het doet zoveel pijn. omdat ik niet weet hoe ik dat moet doen. Ik ben herborist, heb een boek geschreven “kindje gezond” zie www.gezondenenergiekleven.be en doe veel aan persoonlijke ontwikkeling. Ook ik help veel mensen naar de beste vorm van hunzelf. En nu zit ik vast... mijn zoon is 21 jaar, een prachtig getalenteerd kind, gevoelig en zo kwetsbaar. En ik wil helpen... en stoot op weerstand....het maakt me verdrietig en verward. Ik woon in Jabbeke in België. Jij zit heel ver van hier...Je spreekt van de innerscore methode. Ken je iemand die dit ook doet dichter bij huis? Ik sta er zeker voor open. Laat je mij iets weten aub Alvast bedankt en ook dank voor de superinspirerende artikels Warme groet, Tine Devliegher
Beste Tine, Wat mooi om steeds zo aan jezelf te werken, het is ook de enige manier om anderen goed te kunnen helpen. De wijze waarop ik doe wat ik doe, is inmiddels niet alleen maar Innerscore. Dat is de basis (het lichaamswerk) en dat heb ik aangevuld met nog meer wijsheid en kennis bijvoorbeeld familie-opstellingen. Wat ik schrijf en wat jou dus zo aanspreekt, dat vind je niet bij iemand anders. Mensen komen naar mijn praktijk vanuit Friesland en Durbuy, Ardennen, omdat het werkt en op dat moment goed voelt voor diegene. Je mag me altijd bellen voor een kennismakingsgesprek. Er zijn ook meerdere opties, bijvoorbeeld coaching via skype. Mijn inzichten en de wijze waarop ik in gesprek ga en oude patronen naar boven krijg, kan ook al heel veel doen. Warme groet, Nadine
Stop met aanpssen . ... Hoe / Wat met verantwoordelijk zijn enof voelen, met als gevolg je springt bij, je doet weer een aktie om toch goed te laten lopen. Bedoeld u dat misbruik wordt gemaakt van ....... juist daarom dus niets doen?! Derhalve je maakt en keuze uit .... Met je gevoel voor verantwoordelijkheid die steeds naar voren komt.
Dag Gijs, Ik kan je bericht niet helemaal goed volgen. Verantwoordelijkheid die te groot is geworden, is hier wel een onderdeel van. Als kind kun je je verantwoordelijk gevoeld hebben voor moeilijkheden in het gezin of een van je ouders, dat is een last die veel te groot is voor kleine kinderschouders. Ik ga niet zomaar uit van dat de ander ergens misbruik van maakt. Iedereen reageert vanuit eigen pijn en strategieën. Het is dan wel weer vaak zo, wanneer je zelf nooit nee zegt, een ander onbewust weet altijd bij je terecht te kunnen en dan ook steeds zal vragen. Je creëert uiteindelijk altijd je eigen ervaringen in het leven, dus wanneer je nooit nee zegt en je gaat er dan mee beginnen omdat je je niet langer wilt aanpassen, dan gaat je omgeving daar wel op reageren. Het komt dan altijd aan op volhouden en blijven doen wat goed voelt voor je. Warme groet, Nadine
Hallo Nadine, Ik zou graag in contact Met je komen. Kun je mij een bericht sturen? Groetjes
Geld dit volgens jou ook in een ouder/Kind relatie? Dan is er wel dprake van een verantwoordelijkheid die je niet kunt loslaten?
Dag Nieske, Je draagt zolang je kind nog afhankelijk is van jouw hulp/ondersteuning de verantwoordelijkheid. maar ook daarin is aanpassen niet het goede om te doen. Nu is dit gebied wel wat grijzer, hebben onze kinderen ons nodig, maar ook daarin is het belangrijk dat we laten zien dat je goed zorgt voor jezelf, dat je niet over je grens gaat. Een grens aangeven bij je kind is net zo belangrijk als bij iemand anders. Jezelf alleen maar wegcijferen is voor je kind niet goed, natuurlijk vragen kinderen veel van onze tijd en zijn we veel nodig, maar dat kan alleen wanneer we voor onszelf zorgen. Is dit een beetje een antwoord? Anders hoor ik het graag. Warme groet, Nadine