Iedereen wordt weleens geraakt, maar wat kan het soms toch zeer doen, zeker als het uit een onverwachte hoek komt. Je bent op een gezellig feestje waar iemand ineens denkt een grapje te maken, wat vast ook wel zo bedoeld is, maar helaas op jou niet zo overkomt. Of wanneer je moeder weer begint over wat zij denkt dat je kinderen nodig hebben, of je partner voor de zoveelste keer weer in de kantine blijft hangen met vrienden terwijl jij met een ziek kind thuiszit. Er zijn talloze ervaringen die je kunnen raken.
Wat is jouw strategie?
En wat doe jij dan? Dit zijn vaak van die momenten waarop je je in ineens verdrietig, boos, alleen of angstig voelt. Juist dan krijg je vaak ruzie, zeg je dingen die je helemaal niet wilt zeggen, of trek je je stilletjes terug. Je niet kunt zeggen wat je zo graag wilt zeggen, omdat je te bang bent voor ruzie. Ik leg je uit wat er nu daadwerkelijk gebeurt in je lichaam en geef je vervolgens 3 tips om dichter bij jezelf te blijven.
Het gaat om jou, niet degene die je raakt
Wanneer je pijnlijk of diep geraakt wordt, kun je de neiging hebben om het buiten jezelf te plaatsen om jezelf te beschermen. Je belt boos en verdrietig je vriendin op voor bevestiging. Je man had je helemaal niet alleen mogen laten zitten met een ziek kind, wat denkt hij wel! Je voelt je erkend, fijn, je ziet het dus niet verkeerd. Je zucht en gaat verder. Naar het volgende incident, waarbij dit zich weer herhaalt. Ondertussen bouwt, zonder dat je het meteen in de gaten hebt, zich stress, frustratie, verdriet en angst op in je lichaam, waardoor je steeds eerder geraakt wordt.
Besef dat het over jou gaat: irritatie over een ander zegt altijd juist iets over jezelf
Besef dat het over jou gaat. Hoe pijnlijker je geraakt wordt, hoe meer werk je zelf te doen hebt. Ja natuurlijk, echt netjes is het niet van je partner dat hij je alleen laat zitten met een ziek kind. Hij gaat daarmee over je grenzen, maar wat zegt dit over jou? Hoe vaak heb je dit al toegelaten? De oplossing in dit gevallen is dus om te kijken naar wat jij zelf creëert waardoor de situatie die je zo raakt, zich steeds weer kan herhalen. Waar ben je bang voor, wat zeg of doe je niet wat je zou moeten doen? Voel je je eigen grens wel aan? Je bewustzijn van deze vragen is de eerste stap richting jezelf.
Zelfbescherming werkt juist tegen je
Zelfbescherming op de momenten dat je geraakt wordt, werkt juist tegen je. Het houdt je op de plek waar je bent, je komt niet verder. Dit is namelijk absoluut het tegenovergestelde van zelfzorg. Zelfzorg is doen wat goed is voor jezelf. Het beschermingsmechanisme dat jouw lichaam inzet wanneer je geraakt wordt, was er ooit toen je klein was om je te helpen. Dat heeft heel lang voor je gewerkt, maar nu werkt het juist tegen je. Je kunt er niet door groeien, het houdt je stil, klein, of zorgt ervoor dat je steeds weer in conflict raakt en juist ook verder verwijderd raakt van diegene die je zo dierbaar zijn.
Je hebt dus de neiging om jezelf te beschermen als je geraakt wordt, logisch, alleen je hebt iets anders nodig indien je het echt wilt veranderen. Maar daarvoor moet je weten welke patronen je steeds inzet en je moet ze doorbreken.
Ga voor zelfzorg en doorbreek je patronen in plaats van jezelf maar steeds te willen beschermen. Voel maar dat je het lef hebt!
Het zijn je oude patronen, oude overlevingsstrategieën die je steeds op je plek houden, die jou steeds beschermen wanneer je het moeilijk hebt. Het zijn tegelijkertijd dezelfde patronen waardoor je steeds voelt niet te kunnen doen op zo’n moment wat je nu inmiddels graag zou willen doen. Dat moet dus op een diepe laag doorbroken worden. Dat gaat echt niet zomaar, daar ben ik heel eerlijk in, maar je kunt zelf al wel beginnen met jezelf de vraag te stellen waar het vandaan komt wanneer je zo geraakt wordt. Onderzoek waar je het van kent, dat gevoel dat je partner je in de steek laat, of dat iemand over je grenzen gaat, je baas zonder overleg dingen voor je bepaalt, je collega steeds maar werk afschuift naar je of iedereen maar naar jou toekomt voor hulp, en er eigenlijk ook gewoon vanuit gaan dat je het doet.
Hoe komt het dat jij dit nu nog steeds zo doet? Het mechanisme komt uit je kindertijd, vroeger was het nodig om zo te reageren. Wanneer je dit weet, ben je al aardig op weg. Door jezelf te begrijpen en ook serieus te nemen, kom je ook steeds dichter bij jezelf.
Omarm hetgeen je raakt en de persoon die je raakt
Wanneer je beseft dat het eigenlijk over jou gaat en je goed voor jezelf zorgt, kun je de patronen doorbreken. Dan is het tijd voor de laatste stap, de ander omarmen. De ander raakt je, de pijn gaat over jezelf. Maar er is ook die ander. Niet om naar te vingerwijzen en te veroordelen, want dat levert alleen nog maar meer frustratie op, maar om diegene te begrijpen. Wanneer je de ander echt probeert te begrijpen, waarom hij of zij doet wat diegene doet, dan ontstaat er compassie. Je weet dan dat wat diegene doet niet over jou gaat.
Je haalt daarmee 2 belangrijke dingen uit elkaar: je eigen pijn die geraakt wordt en de intentie van de ander. De compassie voor de ander verzacht je boosheid en dat maakt dat je je eigen pijn kunt gaan helen. Zolang je boos blijft, hou je ook je eigen pijn in stand. Zo wordt degene die je raakt je leermeester, want wanneer je niet meer boos bent op de ander, kun je dus echt gaan kijken naar je eigen pijn. Sterker nog, vaak kun je dat dan samen in verbinding doen en groei je samen weer verder.
Je kunt je eigen pijn pas helen wanneer je in staat bent de ander die je raakt echt te begrijpen
Daar waar je bij tip 1 naar jezelf keek waar jij vandaan kwam, doe je dat bij tip 3 bij de ander. Het jou alleen laten zitten met een ziek kind, gaat misschien wel over een dieperliggende onzekerheid geen goede ouder te zijn. Je moeder die zich steeds met jou bemoeit is mogelijk bang dat het niet goed gaat. Het gaat er dan even niet om of ze het recht heeft zich met je te bemoeien en het kan nog steeds grensoverschrijdend zijn en niet helpend, maar door te begrijpen dat het vanuit angst is (en dus vaak liefde), kun je er anders naar kijken. Jouw grens zal dan heel anders overkomen bij de ander omdat jij hem vanuit compassie kunt stellen. Automatisch ben je dan dichter bij jezelf.
Wil je dit niet alleen doen?
Is de pijn te groot wanneer je geraakt wordt en ervaar je dat je gewoon niet zelf deze tips kunt toepassen? Wees gerust, het is niet gemakkelijk wat ik hier neerzet, dat doe je echt niet zomaar even. Wil je het dus niet alleen doen? Kijk dan eens op mijn site wat ik voor je kan betekenen en vraag een gratis kennismakingsgesprek aan.
Ik voel me op mijn ziel getrapt
Kwetsing en afwijzing gaan tot diep in je ziel. Wil je meer inzicht in hoe dat precies werkt en zou je willen weten hoe je je er meer tegen kunt wapenen? Dan is Ik voel me op mijn ziel getrapt van Bärbel Wardetzki een aanrader.
Lees ook deze artikelen van Nadine Carter:
Jezelf helen van fysieke of emotionele pijn: hoe je kunt groeien naar zelfhelend vermogen
Stop met aanpassen en kies voor jezelf
Je hart volgen: doe jij nog wat jij zelf graag wilt?
Van een pijnlijke naar een helende verbinding in 3 stappen
Ik ben Nadine Carter, schrijver, therapeut, theatermaker, een verbinder. Ik ga voor eerlijkheid en zuiverheid in alles wat ik doe. Wanneer voelen, denken en handelen gelijk zijn, ontstaat er zuiverheid en eerlijkheid. Van daaruit kun je jezelf zijn in elke verbinding, je mooiste leven leven. Ik schrijf over alles wat jou hierin tegenhoudt, wat je belemmert en deel met je hoe je tot die eerlijkheid en zuiverheid kunt komen, weer kunt worden zoals je bedoeld bent te zijn.
