Waarom deze tijd ons vraagt getuige te zijn en spiritueel volwassen te worden
Door Thomas Hübl
“Waar we op dit moment behoefte aan hebben, zijn mensen die zien, mensen die aanwezig zijn en mensen die deelnemen aan het huidige proces. Daarmee bedoel ik wat we ‘Global Social Witnessing’ noemen: dat we getuige zijn van onze tijd.” Zo start Thomas Hübl, spiritueel leraar die zich bezighoudt met collectief trauma, zijn oproep aan ons om spiritueel volwassen te worden. In de transformatie van onze maatschappij dienen we behoedzaam te zijn om niet te vervallen in de automatismen van het ego. Hoe dat werkt? Dat legt hij uit in deze video, of lees de transcriptie onder de video.
Waar we op dit moment behoefte aan hebben, zijn mensen die zien, mensen die aanwezig zijn en mensen die deelnemen aan het huidige proces. Daarmee bedoel ik wat we ‘Global Social Witnessing’ noemen: dat we getuige zijn van onze tijd.
Getuige zijn van onze tijd
Getuige zijn van onze tijd betekent dat ik heel nauwkeurig oplet of ik me bewust ben van mijn gevoelens en of ik een verantwoordelijke burger van deze wereld ben. Als ik de huidige processen bekijk en voel wat ik voel of ik me bewust ben van het feit dat ik niets meer voel, dan ben ik me zeer nauwkeurig bewust van mijn innerlijke toestand. Ik ben namelijk van mening dat collectieve schaduwen en veel dingen die we op het moment in de wereld zien, het gevolg zijn van collectieve, onbewuste krachten die zich sterk doen gelden om aan het licht te komen.
Hoe het er nu ook uitziet — en het is belangrijk hoe het eruitziet, maar het is nog belangrijker of ik in staat blijf te reageren — mijn verantwoordelijkheid is mijn vermogen te reageren op de huidige omstandigheden waarin ik leef. Of dat ik zie dat ik me vanbinnen afsluit en ik niet verbonden kan blijven (of niet verbonden wil blijven) of me begin te verzetten tegen het huidige proces waar de wereld in zit.
Er staat momenteel veel op het spel en er zijn veel sterke krachten actief in de VS maar ook daarbuiten. Het is een cruciale tijd voor Europa en voor de mondiale gemeenschap. Tijdens de cursussen die ik geef, hebben we altijd twee dingen gezegd: Complexiteit is eenvoud in de juiste beker.
Complexiteit is eenvoud in de juiste beker
Iets wat een complex systeem lijkt, is complex als de beker te klein is. De complexiteit is eenvoud als de beker groot genoeg is. Dus als er zich te veel water in een buizenstelsel bevindt, ontstaat er te veel druk in het buizenstelsel of barsten de buizen. Als de beker te klein is en er te veel vloeistof wordt toegevoegd, zal hij overstromen en kan de container niet alle vloeistof vasthouden. Maar als de beker groot genoeg is, als de basis groot genoeg is, kan de complexiteit van het systeem worden vastgehouden en lijkt het minder complex en eenvoudiger.
Wat we vaak doen als we aan de basis en de fundering werken, is dat we de beker groter maken, een groter buizenstelsel, een grotere container of basis maken waarin de complexiteit van ons leven past.
Complexiteit in de wereld
Als een bedrijf sterk groeit, als de complexiteit groter wordt maar de basis niet, is dat ongezond. De basis moet dus meegroeien met het bedrijf. Anders zullen veel mensen gestrest raken, een burn-out krijgen en allerlei ziekteverschijnselen gaan vertonen.
Omdat onze maatschappij een transformatie doormaakt, zie ik dat er in de nieuwe periode veel informatie binnenkomt in de vorm van energie, in de vorm van licht: een toename in trilling. Deze informatie komt echter ook binnen via technologie, via de steeds sneller wordende bits en bytes in onze technologische systemen. In de communicatie- en hightechfaciliteiten en -capaciteiten groeien ze erg snel, dus dat zorgt voor veel druk op het menselijk systeem. Het beïnvloedt individuen, het collectief en het beïnvloedt momenteel talloze structuren wereldwijd.
We hebben mijns inziens te maken met veel onzekerheid over onze basisstructuren omdat de basis moet groeien. En als de basis moet groeien, zijn we sterk geneigd te vervallen in regressief gedrag.
Integratiestress en evolutionaire stress
We hebben dus te maken met twee stressoren: een sterke integratiestress en sterke evolutionaire stress omdat veel mensen druk ervaren doordat er steeds meer informatie vrijkomt. Als mensen zich bewust zijn van dit proces, kunnen ze deze energie via hun basis naar de wereld kanaliseren en het speelbord van de wereld vergroten. Als we dat niet doen, zijn we geneigd te vervallen in regressief gedrag en gaan we terug in ruimte en tijd en doen we de dingen zoals we ze deden in een eerdere ontwikkelingstoestand.
Dit geldt voor individuen, maar ook voor de collectieve systemen. Dan zullen we een sterke regressie zien. Daarom zullen vooral de mensen een toekomst hebben die:
- evenwichtig kunnen blijven;
- hun natuurlijke scherpzinnigheid behouden;
- het innerlijke vermogen bezitten dingen vanuit meerdere perspectieven te zien;
- verbonden kunnen blijven met hun omgeving;
- en volledig aanwezig zijn en verbonden blijven met innovatie.
Reageren vanuit een volwassen zelf
Dat moeten we op alle aspecten van ons leven toepassen om vanuit een volwassen zelf te kunnen reageren op de huidige levensomstandigheden. Als ons inkomen wordt bedreigd, als de basis van ons leven steeds onzekerder wordt, als de hoeveelheid onzekere factoren in de wereld toeneemt, zullen we in eerste instantie de neiging hebben te vervallen in regressief gedrag en proberen vroegere functies, structuren en bewustzijn in stand te houden.
De nieuwere bewustzijnsfuncties zijn minder stabiel dan de oorspronkelijke bewustzijnsfuncties. Mijn overlevingsinstinct is veel stabieler dan mijn inclusiviteit, mijn multiperspectiviteit en mijn tweede bewustzijnsniveau of hoe we het ook noemen. Mijn hogere functies van bewustzijn zijn evolutionair gezien nieuwer maar waarschijnlijk ook minder stabiel.
Daarom moeten we kolonies en gemeenschappen in de hogere sferen creëren om ze te stabiliseren, omdat alleen verbinding het stabiel maakt. Hoe meer gefragmenteerd de wereld raakt, hoe meer de hogere functies vervallen tot vroegere functies. Het is een slinger in de loop der tijd die heen en weer beweegt. In duizenden jaren zien we de slinger van vooruitgang en regressie. Vooruitgang en regressie.
Voorkomen dat we ten prooi vallen aan vooruitgang en regressie
Het enige dat kan voorkomen dat we ten prooi vallen aan de slinger is ten eerste een innerlijke toestand van aanwezig zijn, zodat ik de slinger door me heen kan laten bewegen. Ik blijf verbonden, maar laat me er niet negatief door beïnvloeden. En het tweede is: op het moment dat ik me samentrek en afsluit, heb ik geen toekomst. Want als ik afgesloten ben, sluit ik me ook af van mijn hogere creativiteit en kan ik alleen met de instrumenten uit mijn verleden reageren op het huidige moment. De instrumenten uit mijn verleden hebben me niet verder gebracht dan dit moment. Dus in onze tijd gaat het om aanwezigheid en om actieve deelname.
Ieder van ons moet een spiritueel volwassen burger van deze wereld worden. Dit betekent dat we niet meer wachten tot andere mensen, andere organisaties, andere structuren of regeringen de dingen voor ons gaan oplossen, maar dat iedereen zijn eigen script schrijft, zijn eigen blauwdruk maakt en zijn eigen uitdagingen aangaat. Ik hoef niet op zoek te gaan naar werk, want er komt toch wel iets op mijn pad. Als ik doe wat ik moet doen en als iedereen doet wat hij moet doen, zullen we veel gedaan krijgen.
Kan het systeem ons volwassen maken?
Ik vind nog steeds dat we niet in een echte democratie leven of hoe het systeem ook wordt genoemd, dat een volwassen zelf zal creëren. We zijn er nog niet, want we hebben teveel regressieve neigingen er is teveel naar buiten gerichte projectie van energie en macht. Dat leidt tot een externe uitkristallisering van macht. Het zorgt niet voor een gezond systeem voor iedereen.
En om dit alles samen te vatten: als ik begin om een mondiale sociale getuige te worden, een getuige van onze tijd, en weiger onverschilligheid in stand te houden waar ik wellicht deel van uitmaak — onverschilligheid die bijdraagt aan veel dingen die ik niet wil maar wel wilde vanwege mijn onverschilligheid — dat die onverschilligheid bestaat uit onbewuste gedachten waar ik me wellicht niet eens bewust van ben.
Ik kan zeggen: ik ben erg bewust en wil een bijdrage leveren aan de wereld. Dat kan zo zijn, maar op momenten zoals nu, als ik echt naar binnen ga, weet ik misschien niet altijd precies wat ik voel. Voel ik me afgescheiden? Heb ik het gevoel dat ik vast zit? Dat ik stilsta? Als we authentiek tevoorschijn treden is dat niet omdat ik iets moet voelen Als ik me verlamd, voel ben ik me er tenminste van bewust dat ik me verlamd voel en dat dat verlamde gevoel een functie is hetzij van een individuele, hetzij van een collectieve bewustzijnsfunctie die reeds deel uitmaakt van het collectieve karma.
Waarom het belangrijk is de collectieve onbewuste krachten te openbaren
Ik denk, dat als we er samen meer energie in stoppen (en dat is een belangrijk onderdeel van mijn cursus), als we meer energie stoppen in het openbaren van de collectieve onbewuste krachten, hoe we als cultuur hebben afgesproken enkele van de grootste trauma’s en schaduwen uit onze geschiedenis te onderdrukken, en dat ze nog steeds elk moment in ons voortleven, en welke gevolgen dat heeft – we deze slingerbeweging kunnen opheffen. Anders zal energie altijd zijn oorspronkelijke beweging volbrengen. Als er veel Holocaust-energie in ons zit, zal het zijn reis moeten volbrengen. En als er veel racisme- of slavernijtrauma’s of andere trauma’s zijn of andere diepe littekens of apartheid of de oorlog in Syrië: de vele collectieve littekens vormen ons weefsel.
Het weefsel van het leven zit vol collectieve littekens die pijnlijk zijn of die we soms zelfs niet eens meer voelen, wat nog erger is. Als gevolg van die individuele en collectieve dingen zijn we een ongezond huis gaan bouwen waar we in moeten wonen. En dat noemen we cultuur. Als we opstaan en die functies gaan ontmantelen, wat nu al gebeurt omdat wereldwijd steeds meer mensen geweldige dingen doen op het gebied van bewustzijn, creëert dat een sterke evolutionaire druk.
Ik denk dat wij die druk nu ervaren en dat het belangrijk is dat we allen bewust en aanwezig zijn en de dingen die uit ons innerlijk naar boven komen onder ogen zien om te weten wat we op dit moment moeten doen.
Helen van collectief trauma
Ben je benieuwd wat die collectieve onbewuste krachten zijn, hoe je ze kunt herkennen en integreren om zo bij te dragen aan een lichtere wereld? In Helen van collectief trauma geeft Thomas Hübl waardevolle inzichten op weg naar een hoopvolle toekomst.
Thomas Hübl is een mystieke en spirituele leraar die zich bezighoudt met collectief trauma. Hij leidt internationale workshops, meerjarige trainingsprogramma’s en grotere evenementen en festivals.
