Burn-out & de cyclus van vier seizoenen: burn-out is een winterfase in je leven
Door Mieke Lannoey
De voorbije weken merkte ik bij mezelf opnieuw een aantal burn-out symptomen op. In plaats van in paniek te schieten en te vrezen voor herval, dacht ik: ‘Maar natuurlijk, het is gewoon weer winter in mijn leven.‘ Ik herkende dat er een cyclus van vier seizoenen voorbij was. Die de voorbije vijf jaar van mijn leven in beslag nam. Ik neem je er kort even door mee.
De voorbije seizoenen
Mijn burn-out was de eerste winterfase in mijn leven (althans de eerste die ik bewust doormaakte). Ik keerde naar binnen, zorgde voor rust en ontspanning. Voedde mijn eigen wortels en leerde mij in vertrouwen over te geven aan het leven.
Langzaam maar zeker deed de lente zijn intrede. Ik begon met een nieuwe baan als reisleidster in het buitenland. Er ontstonden allerlei vruchtbare ideeën in mijn hoofd, ik werkte mijn eerste boek af, leerde een nieuwe liefde kennen en vatte een studie aan.
Toen werd het zomer. Mijn relatie liep lekker. Mijn ideeën werden concreet, zo startte ik bijvoorbeeld met het organiseren van therapeutische surfweken. Als kers op de taart huurde ik een huis aan de prachtige Noordkust van Spanje, waar ik al zolang van droomde om te wonen.
De herfst had ik niet zien aankomen. Enerzijds was er de oogst, die zich vertaalde in mijn onderneming die goed begon te lopen en mooie mensen op mijn pad bracht. Ook in het genieten van mijn nieuwe woonplek aan de Atlantische oceaan. Anderzijds was er verlies en afsterving. Mijn relatie liep onverwacht en bijzonder pijnlijk op de klippen. Dit luidde een periode van intens verdriet, diepe rouw en emotionele pijn in. Wat uiteindelijk leidde tot een terugkeer naar België.
Opnieuw winter
Vooraleer ik in de gaten had dat ik gewoon weer in de winter zit, ging ik door een ware hel. Die puur veroorzaakt werd door mijn eigen gedachten. Ik voelde mij gefaald en terug bij af, omdat ik opnieuw helemaal alleen in België stond. Ik zat in een vicieuze cirkel van negatieve gedachten, weinig energie, geen inspiratie, nergens zin in hebben noch van genieten. Wat een verademing was het om plots mijn eigen natuur weer te (h)erkennen! Om mij helemaal over te geven aan de noden van het winterseizoen. Ik hoef immers maar naar de natuur te kijken om te weten wat ik mezelf in deze fase mag geven.
Ik besefte ook dat de vele tranen die ik tijdens de herfst had gelaten, enkel gediend hebben om ruimte te maken voor het nieuwe. Hierdoor hervond ik opnieuw betekenis. En dat maakt een wereld van verschil.
Winterbehoeften
Een boom stuurt in de winter zijn energie niet naar zijn leegstaande takken, nee, hij trekt zijn levenssap naar binnen, tot diep in zijn wortels. Net zoals wij tijdens een burn-out of andere winterfase niet de antwoorden in ons hoofd moeten gaan zoeken. Zoals we helaas massaal trachten te doen. Nee, we dienen juist onze eigen wortels te voeden. Je dient op zoek te gaan naar wie jij bent en waar je blij van wordt. Jezelf de vraag te stellen: ‘Wat maakt mij juist mij?’
Ik weet dat ik tijdens mijn burn-out heel diep moest gaan graven om hier antwoorden op te kunnen formuleren. Het was toen ontzettend confronterend hoe ver ik was verwijderd van mezelf. Gelukkig sta ik intussen veel beter in contact met mezelf. Waardoor ik weet wat ik mezelf op dit moment dien te geven en vooral, dat dan ook effectief doe. Zodat de creatieve scheppingskracht in mij, alias het levenssap, weer volop kan gaan stromen. (En ik bijvoorbeeld deze blog kan schrijven.)
Bovendien is de winter een tijd van vreugdevolle verwachting. In de winter vertoeven betekent immers maar één ding: dat de lente er opnieuw aankomt! Ook al kan je het nog niet zien, alles vindt immers onder de oppervlakte plaats.
De natuur vertrouwen
Er is geen mens die er niet op vertrouwt dat na de winter de lente volgt.
Er is geen mens die in de herfst razend wordt omdat de bladeren van de bomen vallen.
Er is geen mens die verwacht dat de zomer eeuwig blijft duren.
En toch is dat exact wat we in ons eigen leven doen,
terwijl we deel uitmaken van dezelfde natuurlijke scheppingskracht.
Wat als ik de natuurlijke scheppingskracht even hard zou vertrouwen in mijn eigen leven, als in de natuur? Ik ben immers natuur! Het is iets waar ik mezelf voor uitnodig: om te leven in complete overgave. Om gewoon te zijn, net zoals de natuur. Wil je ook graag in je eigen scheppingskracht leren duiken (letterlijk en figuurlijk)? Dan ben je van harte welkom op mijn nieuwsbrief.
Nooit meer de oude
Nooit meer de oude van Mieke Lannoey is een boek over het leven na een burn-out. Waar velen het herstel van een burn-out als het eindpunt beschouwen, is het in werkelijkheid slechts het begin. Het begin van een nieuwe manier van leven en werken, die begint met te aanvaarden dat je nooit meer de oude wordt. Ze neemt je mee op haar persoonlijke zoektocht om vanuit de kern te veranderen en inspireert je met haar visie op wat wil ontstaan: een nieuwe maatschappij!
Lees ook deze artikelen:
Herstellen van burn-out: werken met nieuwe energie
HSP: YIN-meditatie die je helpt bij vermoeidheid, uitputting en een burn-out
Een relationele burn-out: gelijkaardige patronen
Groeiproces na burn-out: een eenzame reis
Waar een burn-out in essentie over gaat
Schrijven is voor mij een manier om ervaringen te verwerken, verbanden te ontdekken, processen te duiden en inzichten te delen. Niet als coach, therapeut of academicus, wel als Mieke. Een mens die zich al (onder)zoekend een weg door het leven baant.
De scheppingskracht maar ook de helingskracht van de natuur is magisch. Zelf heb ik dat vele jaren geleden ontdekt na het lezen van de Creatiespiraal van Marinus Knoope. Fijn dat je jouw ervaringen met ons hebt gedeeld.