Burn-out, echtscheiding, overlijden, ziekte, ontslag… Allemaal gebeurtenissen die een keerpunt in je leven kunnen zijn. Mieke Lannoey, schrijver van ‘Nooit meer de oude’, ontdekte dat deze wake-up call vaak tot dezelfde ervaringen leidt, zoals een grote interesse in persoonlijke groei. Misschien lees jij daarom wel dit artikel, dat ingaat op wat een persoonlijke crisis je brengt.
Voor veel mensen vormt hun persoonlijke crisis de aanleiding om de ware aard van zichzelf en het leven dieper te gaan onderzoeken.
Gemeenschappelijke kenmerken
In mijn eerste boek ‘Burn-out, het begin van verandering’ kun je lezen dat alles veranderde zodra ik mijn burn-out aanvaardde en het als een kans begon te zien, als een vriend op mijn pad. Door de jaren heen heb ik vele mensen ontmoet voor wie hun burn-out, net zoals bij mij, een belangrijk keerpunt is geweest in hun leven. Bij anderen was het geen burn-out maar een ongeval, echtscheiding, overlijden, ontslag, lichamelijke of psychische ziekte, of een andere intense gebeurtenis die hen wakker schudde. Hoewel de uiterlijke omstandigheden bij ieder van deze mensen verschillend zijn, zijn er onderliggend heel wat gemeenschappelijke kenmerken. Ik som ze hieronder op.
Interesse in spiritualiteit & persoonlijke groei
Tijdens mijn burn-out leek het of er een poortje naar een andere wereld werd opengezet. Het ene na het andere boek werd verslonden en er werden meerdere workshops, cursussen en opleidingen gevolgd. Ik had een honger naar weten en naar persoonlijke ontwikkeling, een honger die compleet nieuw was en nog steeds niet gestild is. Zodra ik deze zaken voor een tijdje loslaat, begint er iets in mij te knagen. Alsof mijn ziel om nieuw voedsel roept.
Voor heel wat mensen vormt hun persoonlijke crisis de aanleiding om de ware aard van zichzelf en het leven dieper te gaan onderzoeken. Gedreven door zingevingsvragen als ‘Wie ben ik?’ en ‘Wat doe ik hier eigenlijk?’. Ze beginnen met nieuwsgierigheid en oprechte interesse hun innerlijk landschap te verkennen.
Verbinding met de natuur
Net als vele anderen kan ik sinds mijn burn-out de natuur niet meer wegdenken uit mijn leven, omdat ze me telkens weer herinnert aan mijn eigen natuur. Mij in verbinding brengt met de wijsheid van mijn ziel en de bruisende wereld van Spirit, die levend en voelbaar is in zelfs de kleinste bloem. Door mijn hart te openen voor de natuur, open ik me voor het mysterie en het wonder van het leven en dus open ik mijn hart voor mezelf.
Als ‘hoofdmens’ heb ik de natuur hard nodig. Gelukkig heb ik een hond die me tot dagelijkse natuurtijd dwingt en een hobby (golfsurfen) waarin ik me helemaal kan overgeven aan de elementen. Vroeger was ik een echt zomermens, mijn hele leven was er rond geconcentreerd. Ik verwachtte bovendien ook dat het altijd zomer was in mezelf. Net zoals onze maatschappij verwacht dat we altijd aan staan en productief zijn. Sinds mijn burn-out ben ik de eigenschappen van elk seizoen gaan waarderen, zowel in de natuur als in mezelf.
Verdiepte relatie met lichaam & emoties
Voor mijn burn-out leefde ik volledig in mijn hoofd. Zelfs als ik iets voelde, voelde ik dat met mijn hoofd. Je moet er [ww] maar eens opletten hoeveel mensen zeggen ‘ik denk dat…’ wanneer ze het over hun gevoelens hebben. Ik stond totaal niet in contact met mijn lichaam en dus ook niet met mijn emoties.
Als ik terugblik, besef ik dat ik sinds mijn burn-out een indalingsweg heb bewandeld van hoofd, naar hart, naar buik en bekken. Een indalingsweg die vooral bestond uit ruimte maken, zowel op mentaal, emotioneel als op lichamelijk vlak. Door belemmerende overtuigingen aan het licht te brengen en te transformeren, gestagneerde emoties te doorvoelen en te laten stromen en traumatische stress en lichaamsspanningen tot op celniveau los te laten.
Dit proces van ruimte maken was bij tijd en wijle erg intens en confronterend. Maar dit proces was ook oh zo wonderbaarlijk, helend en bevrijdend. Het maakte mijn leven ontzettend veel lichter, speelser en weidser.
Toegenomen gevoeligheid & sterkere intuïtie
Veel ‘hoofdmensen’ blijken cognitieve problemen over te houden aan hun burn-out, zoals een slecht werkend geheugen en een onvermogen om te multitasken. Persoonlijk beschouw ik dit meer als een zegen dan als een vloek. Ik mag dan misschien minder kennis opslaan, mijn innerlijk weten en intuïtie werken bijna feilloos. En ik zet liever deze aan het roer van mijn leven dan een intern ingebouwde Google of Wikipedia.
Ook bij lotgenoten lijken de verminderde cognitieve vaardigheden te worden gecompenseerd door een sterker werkende intuïtie. Toeval? Als je het mij vraagt niet. Want om je intuïtie te kunnen horen, dien je in het Nu aanwezig te zijn en hoe minder er in je hoofd zit, hoe gemakkelijker dat lukt.
Daarnaast komen veel mensen er tijdens of na hun burn-out achter dat ze hooggevoelig zijn. Om eerlijk te zijn vind ik dit logisch. Een toenemend bewustzijn gaat nu eenmaal gepaard met een toenemende gevoeligheid. Je beseft immers dat je deel uitmaakt van het geheel, dat je met alles verbonden bent. Hierdoor word je gemakkelijker geraakt door het leed van anderen, dieren en de natuur. Krijgen waarden als rechtvaardigheid, gelijkwaardigheid, duurzaamheid en verbondenheid een meer prominente plaats, wat aanzet tot actie en positieve verandering. Te beginnen in je dagelijks leven. Er is een sterk verlangen om bij te dragen aan een betere wereld.
(Her)ontdekken van talenten & behoefte aan zelfexpressie
Het was tijdens mijn burn-out dat ik opnieuw begon te schrijven, iets wat ik sinds mijn kindertijd niet meer had gedaan. Wel meer mensen lijken hun kinderdromen onder het stof vandaan te halen tijdens een persoonlijke crisis. Je weet wel, de passies en activiteiten die je ergens onderweg naar het volwassen leven losgelaten hebt, omdat je daar ‘nooit de kost mee zou kunnen verdienen in het echte leven’ en ze daarom je tijd niet langer waard waren.
Daarnaast lijken er onder het transformatiepuin vaak nieuwe talenten en gaven te worden aangetroffen. Wat kenmerkend is voor zowel de talenten en interesses die herontdekt worden, als voor de gaven die plots naar boven lijken te komen (maar waarvan het potentieel eigenlijk altijd al aanwezig was), is dat de persoon het op een bepaald moment niet níet kan doen. To do or die, zo voelt het. Het is een bron van levensenergie geworden.
Niet zelden wordt er na de persoonlijke crisis dan ook voor een ander carrièrepad gekozen of wordt er aan een studie begonnen. Anderen verhuizen naar een nieuwe omgeving of richten een ruimte voor zichzelf in, waar hun ware natuur kan floreren en de groei van hun creatieve zelf gestimuleerd wordt.
Vrouwelijk bewustzijn ontluikt
Hoe komt het dat zoveel mensen, ongeacht hun persoonlijkheid of omstandigheden, eenzelfde soort ervaring delen? Wat ligt er aan de basis van deze shift? Het antwoord werd me tijdens het schrijfproces van mijn boek ‘Nooit meer de oude’ plots heel duidelijk: het vrouwelijk bewustzijn, zo lang onderdrukt, ontkend en genegeerd, begint eindelijk open te breken! Zoals de wortels van een boom het asfalt openbreken, zo is het vrouwelijk bewustzijn momenteel aan het ontluiken in onze maatschappij. Door ons wakker te schudden, individu na individu.
In mijn ogen zijn burn-outs en andere tijdgebonden ziektes, waardoor meer en meer mensen thuis komen te zitten, dan ook een waar geschenk voor onze maatschappij. Vrouwelijke intelligentie kan zich namelijk pas beginnen te ontwikkelen als je weg bent uit een mannelijk georiënteerd systeem.
Kijk voor meer informatie op: Miekelannoey.nl
Nooit meer de oude
Ben je benieuwd hoe je je leven na burn-out op een hele andere manier kunt bekijken? In Nooit meer de oude schrijft Mieke Lannoey over de boodschap van burn-out in onze hectische maatschappij en kom je tot de ontdekking dat je niet eens meer de oude zou willen zijn.
Lees ook deze artikelen van Mieke:
Waarom je na burn-out vaak niet meer terug kunt naar je oude werk
Nooit meer de oude: burn-out en de verbinding met emotionele stress
Je burn-out aanvaarden, hoe doe je dat?
Schrijven is voor mij een manier om ervaringen te verwerken, verbanden te ontdekken, processen te duiden en inzichten te delen. Niet als coach, therapeut of academicus, wel als Mieke. Een mens die zich al (onder)zoekend een weg door het leven baant.
