Emotionele verwaarlozing als kind: de 5 kwaliteiten die jij noodgedwongen ontwikkelde
Door Jonice Webb
Het klinkt raar, maar er zit een positieve kant aan opgroeien in een emotioneel verwaarlozend gezin. Jij hebt noodgedwongen 5 prachtige kwaliteiten ontwikkeld. Jonice Webb, psycholoog en auteur van Patronen van ongekende gevoelens doorbreken, zet ze op een rij. “Compassie is een krachtige, genezende en verbindende kracht. En jij hebt er heel veel van!”
Emotioneel verwaarloosden horen tot de sterkste volwassenen die ik ooit ben tegengekomen.
Veel liefde voor anderen, weinig voor jezelf
Het is misschien moeilijk te geloven, maar er is een positieve kant aan opgroeien in een emotioneel verwaarlozend gezin. Kinderen die op deze manier zijn opgegroeid, hebben een aantal bijzondere manieren geleerd om op emotioneel gebied voor zichzelf op te komen. Compassie, gulheid en flexibiliteit zijn enkele van de eigenschappen die deze mensen van zichzelf waarderen. Met opgeheven hoofd, maar met minder zelfvertrouwen dan zou moeten, zijn ze onder ons.
‘Ik hoef geen hulp hoor,’ zeggen ze met een glimlach. ‘Maar wat heb jij nodig?’ vragen ze de ander met oprechte interesse. Geliefd en gerespecteerd door hun omgeving, hebben ze moeite om zichzelf lief te hebben en te respecteren. Dit zijn mensen die emotioneel verwaarloosd zijn in hun kindertijd. Wat is emotionele verwaarlozing in de jeugd? Het gaat om opgroeien in een gezin waar je gevoelens er niet toe doen.
Sterke volwassenen
Meestal schrijf ik over de bijzondere uitdagingen die emotioneel verwaarloosden tegenkomen in hun leven, zoals zelfverwijt, op zichzelf gerichte woede en gebrek aan zelfcompassie. Dat doe ik omdat ik hen graag wil helpen deze uitdagingen te overwinnen. Maar het moet ook gezegd worden dat emotioneel verwaarloosden tot de sterkste volwassenen horen die ik ooit ben tegengekomen. Ze hebben verrassend krachtige kwaliteiten ontwikkeld.
5 Opvallende kwaliteiten van mensen die emotioneel verwaarloosd zijn:
- Onafhankelijk
Hoewel het waarschijnlijk nooit hardop gezegd werd, wist je als kind al dat je op jezelf aangewezen was. Had je een probleem met een docent? Dan loste jij het op. Ruzie met een vriend? Jij zorgde ervoor dat het weer goed kwam. Jouw kindertijd was een trainingsgebied voor zelfredzaamheid. En nu, als volwassene, regel je waarschijnlijk het liefst dingen helemaal zelf. En omdat je hier zo uitermate goed in bent, kun je dat (meestal) ook als de beste. - Compassievol
Als kind werden je gevoelens vaak genegeerd. Maar dat weerhield jou er waarschijnlijk niet van om met anderen mee te voelen. Onderzoek heeft aangetoond dat baby’s al empathie ervaren. Het is mij opgevallen dat veel mensen die emotioneel verwaarloosd zijn in hun kindertijd weinig in contact staan met hun eigen emoties, maar extra gevoelig zijn voor de gevoelens van anderen. Compassie is een krachtige, genezende en verbindende kracht. En jij hebt er heel veel van! - Gul
Doordat je een tekort aan emotionele erkenning en validatie in je kindertijd hebt gehad, heb je geleerd nergens om te vragen. Inherent verbonden aan onafhankelijk en mededogend zijn, is dat jij je meer bewust bent van andermans behoeften dan die van jezelf. Dus als volwassene vraag je niet veel, maar geef je wel veel. - Flexibel
Als kind werd er waarschijnlijk niet vaak naar jouw mening gevraagd. In plaats van te vragen wat jij wilde of nodig had, had je geen andere keuze dan je aan te passen aan de betreffende situatie. Dus nu, als volwassene, ben je niet veeleisend, opdringerig of overheersend. Je bent juist het tegenovergestelde. Je kunt veel beter met de stroom meegaan dan de meeste mensen. En dat doe je dan ook. - Sympathiek
Degenen die zijn opgegroeid met emotionele verwaarlozing in hun kindertijd, zijn vaak de meest sympathieke mensen die je tegenkomt. Mededogend, gul en onbaatzuchtig van aard ben jij vaak degene waar je vrienden bij aankloppen als ze hulp, advies of ondersteuning nodig hebben. Je staat klaar voor familie en vrienden en misschien ook wel voor vreemden. Anderen weten dat ze op jou kunnen bouwen.
Je grootste kracht
Vraag je jezelf weleens af waarom mensen je aardig vinden? Dat is omdat jij deze 5 onmiskenbaar beminnelijke kwaliteiten hebt. Veel emotioneel verwaarloosde mensen zijn zich stiekem wel bewust van hun grootste kracht en waarderen die van zichzelf. Ze zeggen:
Ik heb geen hulp nodig.
Ik heb niets nodig.
Ik kan het wel aan.
Ik regel het wel.
Wat jij ook beslist, ik vind het prima.
Ik ben sterk.
Als dit ook voor jou geldt, dan kan het idee dat je moet veranderen best eng zijn. Je wilt niet afhankelijk van iemand zijn, zoals een therapeut, vriend of partner. Je bent bang om behoeftig, zwak of hulpeloos over te komen. En je hebt een nog grotere angst om egoïstisch te worden.
Jezelf liefhebben en respecteren
Maar dit is de mooie kant van emotionele verwaarlozing in de kindertijd: jouw kwaliteiten zijn zo sterk, dat je ze zelfs nog krachtiger kunt maken door ze meer in balans te brengen. Je blijft onafhankelijk, maar bent niet meer bang om afhankelijk van iemand te zijn als dat nodig is. Je blijft zo competent als je altijd geweest bent, maar je kunt ook om hulp vragen als dat nodig is. Je blijft flexibel en gaat met de stroom mee, maar je bent je ook bewust van je eigen behoeften. Je kunt het nog steeds allemaal aan. Je bent sterker dan ooit. Meer in balans en meer open, je wordt nog steeds geliefd en gerespecteerd door de mensen om je heen. En het mooiste is nog wel dat jij jezelf nu ook liefhebt en respecteert.
Patronen van ongekende gevoelens doorbreken
Herken je een gemis in de emotionele opvoeding die je hebt gekregen? In Patronen van ongekende gevoelens doorbreken leer je jouw patronen te herkennen en te doorbreken. Je krijgt van Jonice Webb praktische tips en adviezen om dat wat zo zwaar op je drukt voor eens en voor altijd achter je te laten.
Lees verder:
Jonice Webb is gepromoveerd in de klinische psychologie, was directeur van een aantal poliklinieken en voert inmiddels dertig jaar haar eigen psychotherapiepraktijk. Ze heeft zich gespecialiseerd in het werken met jongeren en relatietherapie.
Au,....oke, nu is het mij wel duidelijk genoeg na het lezen van 3 items over opgroeien in en de gevolgen van een emotioneel verwaarlozend gezin. Ik heb ook altijd meegekregen dat ik onderaan sta, als achterste in de rij hoor, als laatste aan de beurt ben, het minst beteken en iedereen belangrijker is dan ik. En als ik ziek was of pijn had als klein meisje en dan een sip gezichtje durfde te hebben (proberend de pijn te verbergen ook nog..), dat kreeg ik ervan langs; 'hoe durfde ik mij zo egoïstisch op te stellen en zo gemeen te zijn om de aandacht naar mij te trekken! Hoe vreselijk kind ik was dat ik zo loog want ik had helemaal geen pijn, ik deed maar alsof voor de aandacht...want dat had mijn moeder heus wel door'... En zo werd ik weggeschoven, ontkend, onderkend en uitgegumd als kind, als mens... Als een vervelende vlieg achteloos weggewapperd... Leer jezelf dan maar eens groot te worden als een evenwichtige volwassene....haha vergeet het maar. Elke dag voel je de 'gebreken' van het niet bezitten van de eigenschappen hoe om te gaan met bepaalde situaties. Deels heb je wat geleerd en deels niet. En wanneer je met dat deel te maken krijgt kan het soms net zijn alsof er een vloedgolf recht op je af komt...ontwijken kan niet...je zet je schrap, zegt herhaaldelijk "doorademen, gewoon doorademen" tegen jezelf en hoopt dat de beproeving gauw over zal zijn. Geluk is iets buitengewoon....
Ja ik zie mezelf er helemaal in.en ik zorgde en nu nog voor de mensen om mij heen. Als steunpilaar mamma of omie diet het wel. Nog steeds niemand die mij troost of zo .maar ik word ouder en soms zo moe ervan.