Heeft je partner of familielid alzheimer? Zo kun je ermee omgaan (3 tips)
Door Martin Veul
Ben je mantelzorger voor je partner, familielid of iemand anders met alzheimer? Dan kun je waarschijnlijk wel een hart onder de riem en steun gebruiken. Martin Veul, Alzheimer als spiegel, heeft veel geleerd van de tijd dat hij zorgde voor zijn grote liefde Elisabeth die alzheimer had. In dit artikel lees je 3 van zijn tips voor mantelzorgers uit zijn boek.
Het vroeger zo normale en gewone, rationele contact met woorden is langzaam verdwenen.
3 ondersteunende tips voor mantelzorgers
1. Het hart kent geen alzheimer
Wat ik heb mogen ervaren is dat het hart geen alzheimer kent. Wel heb ik de taal van het hart moeten leren en wellicht ben ik ‘Alzie-fluisteraar’ geworden. Het vroeger zo normale en gewone, rationele contact met woorden is langzaam verdwenen. Eerst geleidelijk met steeds onverwachte sprongen en na de opname in het verpleeghuis lijkt het nog sneller te gaan. Wellicht komt dat omdat ik er meer van een afstand naar kijk.
Hoe erg is het dat de ander je (soms) niet meer herkent? Het is wel schrikken en een klap voor het ego, maar vertrouwdheid en nabijheid zijn gebleven, ook al zijn er boze buien en ‘wanen’ bijgekomen. De keerzijde is dat oude gewoontes en façades verdwijnen. Als partner heb ik geen andere keus dan te volgen.
Alzheimer helpt mij aan een nieuwe taal en nieuw gedrag: leven zonder enige vorm van verwachting, vol leren leven in het nu, stil naast elkaar samen op de bank, hand in hand of gearmd buiten wandelen.
2. Durf om hulp te vragen
Hoelang heb ik niet gedacht het zelf te moeten kunnen: Elisabeth heeft toch ook altijd voor mij gezorgd en wij hebben dat elkaar toch beloofd. Naast dit schuldgevoel duikt bij mij nog een oud, grotendeels onbewust, kinderlijk patroon op: ‘Zie je wel, ik moet het alleen doen, ze laten me allemaal in de steek’. Gelukkig zijn er haar vriendinnen die zien dat meer hulp nodig is.
Tot slot grijpen onze kinderen in terwijl ik het zelf nog moeilijk toe kan geven, namelijk dat het me te veel is geworden. Zij komen vanaf dat moment om het weekend. Hulp vragen aan familie, vrienden en buren durfde ik amper vanuit een oud patroon van eigen boontjes doppen en zelf doen. Dat had en heb ik nog steeds te leren.
3. Zoek hulp bij lotgenoten en meelevende medemensen
Vermijd gezelschap van mensen met uitgesproken meningen. Hoe erg alzheimer toch is, wat afschuwelijk dat er geen gesprek meer mogelijk is, hoe erg dat er nog geen medicijnen tegen Alzie zijn of nog erger, mensen die je ziet denken: God, wat ben ik blij dat ik dat niet heb!
Voor je eigen gemoedsrust en ter bescherming van je partner is het beter dergelijke mensen te mijden. Ik heb steun gevonden bij mensen die de stap weten te maken van medelijden naar mededogen. In essentie gaat het om mensen die je situatie herkennen en erkennen. Dat zijn er best veel en dan doet het er niet toe of ze ook geloven in de geleding van lichaam, ziel en geest.
Fragment uit: Alzheimer als spiegel
Alzheimer als spiegel
Het complete verhaal van Martin en Elisabeth lees je in het liefdevolle en eerlijke boekje Alzheimer als spiegel. Martin Veul biedt een waardevol perspectief op de ziekte van Alzheimer. Naast verdriet, wanhoop en boosheid kan alzheimer ook een les in liefde zijn.
Lees verder over Alzheimer:
- De spirituele dimensie van Alzheimer
- Leven in een andere dimensie: wijze levenslessen van iemand met Alzheimer
Martin Veul (1951) is geochemicus van opleiding en maakte zich op latere leeftijd de taal van het hart eigen. Hij ontdekte dat het proces van gestaag voortschrijdend verlies, door de ziekte van Alzheimer bij zijn vrouw Elisabeth, niet alleen maar voor boosheid, verdriet en wanhoop zorgde. Doordat contact via woorden niet meer mogelijk was, verdiepte zich het contact op gevoelsniveau. Dit bleek uiteindelijk een snelweg richting bewust leven vanuit het hart te zijn.
