Hoelang blijf je nog deelnemen aan dit theater? Vraag ik. Ze is 27 jaar. Ze is al een paar jaar moe. Onlangs is uit onderzoek gebleken dat haar schildklier te traag werkt. Via haar huisarts heeft ze medicatie gekregen waardoor de schildklierfunctie in het bloed verbeterd is. Ze voelt zich echter nog niet heel veel beter. Bij doorvragen blijkt dat ze al 8 jaar in een baan zit waar ze wel heel goed in is, maar waar ze het absoluut niet naar haar zin heeft. Eigenlijk wil ze iets heel anders…
Hoe lang blijf je deze rol nog spelen?
Hoelang blijf je deze rol nog spelen? De rol die je jezelf hebt eigen gemaakt. Mogelijk op advies en goedkeuring van anderen. Een rol waar je verdomd goed in bent geworden. Waarin je wellicht gezien wordt. Erkenning en waardering krijgt. Veel mensen nemen al jarenlang plaats in een toneelstuk, dat hen eigenlijk niet past. Stilletjes hopen ze dat het verhaal zal veranderen. Dat er andere medespelers op hun pad komen en dat er ander publiek komt kijken dat hen vroeg of laat gaat waarderen voor de persoon die ze in werkelijkheid zijn. Zich niet realiserende dat dit de huidige werkelijkheid ís. Dat iedere dag dat ze nog deelnemen in dit theater, ze vooral mensen aantrekken die zich interesseren voor het toneelstuk dat hier te zien is. Medespelers, producers, regisseurs, publiek… Je wordt omringd door mensen die zich laten amuseren, zich herkennen en goed voelen bij het verhaal dat hier verteld wordt. Zolang jij in dit theater jouw rol blijft spelen, zal daar niets in veranderen.
Het theater verlaten
Je zal dus op mogen staan. Het podium verlaten. Of beter nog: je mag het theater verlaten. Door de deur naar buiten stappen. Deze achter je laten dichtvallen en vervolgens komen in de open ruimte waarin je niet weet waar je naartoe mag gaan. En dat kan knap spannend zijn. Onzeker. Of eenzaam. En dat je besluit om je eigen toneelstuk op te gaan voeren. Nog niet wetende of het wel gewaardeerd gaat worden. Maar dat je plaats gaat nemen op jouw podium. Daar laat zien wat goed en kloppend is voor jou.
Weerstand
Ook wanneer andere mensen het niet met je eens zijn. En dat je langzaam tot de ontdekking gaat komen dat er mensen op je af komen die mee willen spelen, deel willen nemen, in jouw theater, in jouw verhaal. Je langzaam omringd gaat voelen met mensen die je voeden in plaats van leegtrekken. En dat de deuren van het theater open staan. Dat de mensen die zich ertoe aangetrokken voelen, welkom zijn. Plaats mogen nemen. Maar vooral ook vrij zijn om weer weg te gaan. Dat wanneer ze het niet kunnen waarderen, weerstand voelen of vooral commentaar blijven geven; dat je ze dan maar al te graag weer ziet vertrekken en hen de mogelijkheid geeft om hun eigen pad te vervolgen. Zodat er weer een stoel vrijkomt voor iemand die jouw verhaal wel kan waarderen. Je kan ondersteunen. Inspireren. Motiveren. Zodat het publiek langzaam aan deel wordt van het verhaal en er een energie in het theater ontstaat die elkaar naar een ongekend niveau toe weet te brengen, waarvan je van het bestaan nog niet eerder afwist.
Doen wat kloppend voelt voor jou
Hoe denk je dat je je gaat voelen als je dag in – dag uit, jaar na jaar, een rol blijft spelen met mensen om je heen die je eigenlijk niet passen? Zal het je meer of minder energie kosten? Zou het kunnen dat je schildklier na al die jaren zegt; “Alsjeblieft, ik kan niet meer…” Zou het kunnen?
Realiseer je dat door het corrigeren met medicatie, je energie geeft aan jezelf om deze rol maar vol te kunnen houden? Terwijl juist deze rol niet kloppend voor je is? De bloedwaarden misschien verbeteren maar je zelf steeds zieker en vermoeider wordt? Je lijf is slimmer dan je hoofd. Leer jezelf begeleiden in de lastigheid die je gaat voelen als je stopt met deze rol. Wanneer je de deuren van dit theater achter je sluit en je jouw eigen verhaal gaat schrijven. En eindelijk kan gaan doen wat echt goed en kloppend voelt voor jou.
Van klacht naar kans
In ‘Van klacht naar kans’ geeft Juriaan Galavazi, een trendsettende huisarts, zijn nieuwe visie op klachten. Voor een betere behandeling heb je een andere visie nodig. Een visie waarbij je oude denkpatronen loslaat, je lijf leert voelen, contact maakt met je innerlijke drijfveren, en waarbij je ongemak en pijn leert dragen. Huisarts Juriaan Galavazi leert je hoe je dat doet, wat daarbij komt kijken en waarom dit je leven verandert.
Lees ook dit artikel van Juriaan Galavazi:
Huisarts Juriaan Galavazi is gespecialiseerd in coaching en holistische geneeskunde. De reguliere geneeskunde is en blijft de basis van zijn praktijk, maar hij biedt de mogelijkheid om breder naar klachten te kijken. Met zijn coachingsprogramma’s helpt hij mensen om zich zowel lichamelijk als geestelijk fit te voelen.
Heftig voor mij jarenlange hoge bloeddruk door heftige spanningen in ons bedrijf nu te lage bloeddruk . Dit is misschien wel een waarschuwing. Ga het boek onmiddellijk bestellen