Je ergens thuis voelen. Hoe voelt dat eigenlijk? En wanneer weet je dat je thuis bent? Waar is dat ‘thuis’? Sommigen zeggen dat het in jezelf huist, dat thuis. Dat jij alleen dat gevoel van thuiskomen kunt ervaren. In jezelf. Dat er geen andere plek is om dat te ervaren dan in jezelf. Ik vraag me af wanneer je dat weet, dat je thuisgekomen bent. Is dat een gevoel van heelheid? Zo’n “aha moment” misschien. Een gevoel van algehele rust, tevredenheid en kalmte. Herkenning, dat vast ook. Iemand zei laatst tegen me dat ze in het huis, waar ze nu een aantal jaren woont, voor het eerst in haar leven een gevoel van thuis zijn heeft ervaren. Ze wist dat ze haar thuis gevonden had toen ze jaren geleden voor het eerst een voet over de drempel zette. In haar jeugd was ze maar liefst zestien maal verhuisd.
Nergens thuis voelen
Ik weet niet wat het is om mij ergens thuis te voelen. Ik voel mij nergens thuis. Niet in het huis waar ik nu woon, niet in mezelf. Ik voel dat ik mijn thuis (nog) niet gevonden heb. Dat is volgens mij de reden waarom ik het niet voel. Wel voel ik mij dichter bij huis wanneer ik ons prachtige huis met alle luxe verruil voor een tijdelijk, sober en primitief verblijf. Dicht bij Moeder Aarde. Dicht bij mezelf. Dan ervaar ik een bepaalde rust, nader ik de kalmte en is het de tevredenheid welke overheerst. Niets dat ontbreekt, niets dat mist. Geen gemis. Het eenvoudige leven dat ik dan leid zonder afleidingen, brengt mij dichter bij huis. Het huis dat vele kamers kent. En ik mag ze allen bezoeken, verkennen.
Kamperen
Zelf verblijf ik nauwelijks in ons tijdelijke optrekje van twee kamers; de voortent en het slaapvertrek. Er valt namelijk zoveel te beleven, te ontdekken en te verkennen. In mijzelf en buiten mijzelf. We kiezen graag voor een kampeerplek middenin of vlakbij het bos. Heerlijk om vanuit je tent zo het bos in te kunnen stappen. Verschillende wandelroutes worden aangegeven met naam en aantal kilometers.
Eigen pad
We volgen echter nooit. We kiezen ons eigen pad. Niet wetende wat we tegen zullen komen,waar het pad toe leidt. Geen bestemming. Enkel het vertrekpunt is belangrijk, want vanuit daar kun je altijd verder. Je kunt zelfs terug als je dat wilt. Terug naar het punt vanwaar je vertrokken bent om opnieuw te kiezen, maar altijd onze eigen route. Ik ben mijn eigen gids. Dat is mij de afgelopen dagen duidelijk geworden. In tijden dat ik mij verdwaald voelde, richtte ik mij nogal driftig op mogelijke wegwijzers. En verdwalen deed ik, geloof dat maar. Niet altijd werd mij de juiste weg gewezen.Vaak wel de juiste richting. Dan voelde ik mij nog wanhopiger en klampte ik mij vast aan alle pijlers welke ik onderweg tegenkwam.
Verdwalen
Ik voelde me vaak verloren. Zag niet meer waarvandaan ik vertrokken was en al helemaal niet waar ik naar toe ging.Dan voelde het vaak veilig om te blijven waar ik me op dat moment bevond. Stil verscholen in het groen als een schuchter, weerloos hertenjong dat zich compleet verloren voelt. Ik kan je zeggen; dat is de meest doodlopende weg die je maar kunt volgen.
Jouw thuis
Volg niet klakkeloos de weg die de ander je wijst, ga jouw eigen weg. Besluit nimmer je pad niet te vervolgen. Laat het idee van ‘moeten thuiskomen’ maar voor wat het is. Tenslotte zal niemand jou het antwoord kunnen geven. Het geeft niet om even ‘thuisloos’ te zijn, je ontheemd te voelen. Het is een teken en maakt dat je op zoek gaat. Op weg. Naar jouw plek. Jouw plek in het geheel. En ieder heeft zijn eigen plek, geloof dat maar. Jij past niet in dat van een ander, je zult je er nooit thuis voelen. Je zult jouw plek, jouw thuis herkennen. Je zult weten wanneer jij jouw thuis gevonden hebt. Dus ga op weg, verlaat je huis. Tijdelijk. Laat het je ontbreken aan van alles en verwelkom de soberheid. Dicht bij jezelf, daar voel jij je thuis. Daar is jouw thuis.
Nu even niets
In ‘het niets’ ontdek je wat je werkelijk bent. Om je bewust te worden van dat niets, moet je de stilte en de leegte opzoeken. In jezelf en om je heen. Te ontdekken dat daarin de vervulling ligt, is echt een van de mooiste dingen die je als mens kan overkomen. Het verlangen hiernaar noemt Jan Prins ‘spiritueel heimwee’. In 'Nu even niets' helpt hij je op weg om die stilte te zoeken en te vinden.
Als Medium en Holistic Healer maar vooral als Gids op jouw Zielspad schrijf ik bezield en bevlogen over diep transformerend zielswerk en over het pad van heling dat ik zelf ben gegaan. Je vind ons op Dé Plek van Aandacht en Bezinning in Spanje waar wij offgrid leven en wij jou met open hart en armen ontvangen voor een levensveranderende Inspiratieweek. Bekijk ook onze online events, reading & healing voor mens en dier en voel je welkom voor een sjamanistisch consult www.masiamalagana.com
Wauw, wat mooi. Ik voel mij niet thuis in mijn huis, en ook niet in de pakweg 15 huizen waar ik gewoond heb. Ik voelde mij thuis toen ik geen huis had. :)