Heb jij weleens te maken met een ‘emotionele dumper’? Iemand stort zijn frustraties en problemen bij jou en jij zit er vervolgens mee! Zelfonderzoeker Bo Janssen weet hoe uitputtend dit is en kwam tot een verrassende aanpak. “De emotionele dumper trekt zich niets aan van jouw grenzen en zet zodoende de relatie op scherp.”
In plaats van dichter tot elkaar te komen, ontstaat er juist afstand door emotioneel dumpen.
Je hart luchten
Ik zat laatst met Katrina, een vriendin en collega van mij, in de kroeg. We praten niet uitsluitend over werk, gelukkig niet, maar het is wel een dankbaar onderwerp. Ze liep helemaal leeg over het reilen en zeilen op de werkvloer. De situatie zat haar zo dwars dat er geen einde leek te komen aan haar beklag. Maar echt opluchten deed het niet, omdat ze direct zei dat ze helemaal niet zo’n klager wilde zijn.
Ik stelde haar gerust: als de emoties bij mij hoog oplopen, wil ik ook tegen iemand aan praten. Je hart luchten werkt beter als er een luisterend oor is. Dus geen aandacht schenken aan die innerlijke criticus. Leg je frustraties maar op tafel. En daar ging Katrina opnieuw, nog minder gefilterd dan eerst. En al gauw ging het over meer dan werk alleen. Ik voelde veel empathie voor haar. Ze heeft het moeilijk, dus natuurlijk wil ik er voor haar zijn.
Overprikkeld en uitgeput
Inmiddels vraag ik me af of ik niet te veel empathie voelde en haar niet te veel ruimte gegeven heb. Hoewel ik een leuke avond met haar had, kwam ik bekaf en overprikkeld thuis. Dat ik me zo voelde, had ik eerder niet opgemerkt, omdat Katrina mijn volle aandacht had.
Ik weet van mezelf dat ik me andermans zorgen en problemen erg kan aantrekken, maar deze keer ging het een stapje verder. Ik werd meegesleurd in Katrina’s verhaal. Zij liep helemaal leeg, maar ik werd leeggezogen. Er was geen sprake meer van ventileren, maar van emotioneel dumpen.
Katrina was ongelimiteerd aan het spuien zonder rekening te houden met mij. Het voelt goed als je alles even bij een ander kunt dumpen. Je bent het even kwijt. Ik doe het zelf ook weleens. Soms is het fijn om in de slachtofferrol te zitten en te zwelgen in je ellende. Alle stress die erbij komt kijken, vloeit weg.
Geef je grenzen aan!
Maar nu ik eens aan de ontvangende kant sta, realiseer ik me hoe heftig het eigenlijk is. Katrina gooide haar problemen en frustraties over de schutting, maar ik was degene die ermee bleef zitten. En dat terwijl Katrina zichzelf niet als klager wil zien! Ze bleef maar doorgaan en had niet door welke impact dit op mij had. Ze walste over me heen.
Ik had op het moment zelf ook niet door wat de impact was, tot ik afgepeigerd thuiskwam. De dag erna keek ik met gemengde gevoelens terug op onze avond in de kroeg. Ik was blij dat ik er voor Katrina had kunnen zijn, maar de manier waarop zat me niet helemaal lekker. Ze had alleen oog voor zichzelf, dacht ik, maar ík had mijn grenzen niet aangegeven.
Tegenspraak is niet welkom
Had dat wat uitgemaakt, dacht ik later, toen ik een soortgelijke situatie tegenkwam in de serie die ik aan het bingen ben: Six Feet Under. Twee prille geliefden, Brenda en Nate, raken verzeild in de zoveelste ruzie. Zij is erg van slag, maar wil slechts op één manier geholpen worden: ‘Ik wil alleen dat je naar me luistert.’ Nate wil niet alleen luisteren – hij wil helpen. Niet alleen door haar te kalmeren, maar ook door vragen te stellen. Hij stelt zich constructief op, maar zij duwt hem daardoor alleen maar verder weg. ‘Dit is dus niet hoe ik je nu nodig heb,’ zegt ze. Al snel ontspoort het gesprek: ‘Ik wil dit niet meer met je bespreken. Weet je wat? Waarom nemen we niet gewoon een break?’
Brenda duldt geen tegenspraak en wil alleen maar spuien, terwijl Nate zoiets heeft van: wacht even, ik ga hier niet in mee, je kunt niet zomaar alles bij mij dumpen en ook nog boos worden als jij je zin niet krijgt!
Zoiets had mij ook kunnen overkomen met Katrina. Als iemand om wie je geeft het moeilijk heeft, wil je er voor diegene zijn. Maar wat als juist die ander dat onmogelijk maakt? Brenda wil graag gesteund en gekoesterd worden, maar Nate krijgt dat niet voor elkaar, behalve als hij zich voegt naar haar behoeften. Als hij, met andere woorden, doet wat ik bij Katrina deed. Maar daar bedankt hij voor. Iets wat ook ik had moeten doen, maar niet deed.
Emotionele dumpplaats
De emotionele dumper trekt zich niets aan van jouw grenzen en zet zodoende de relatie op scherp. In plaats van nader tot elkaar te komen, ontstaat er juist afstand. Daar schiet niemand iets mee op en zeker niet op zo’n moment waarop je elkaar nodig hebt.
Als ik Katrina binnenkort weer zie, wil ik niet weer leeggezogen en afgemat thuiskomen. Hoe voorkom ik dat? Dat ik nu doorheb wat er laatst gebeurd is, is al een stap in de juiste richting. Misschien moet ik het er op voorhand eens met haar over hebben? Of zal ik haar de volgende keer een stapje voor zijn en zeggen: ‘Gebruik mij maar als emotionele dumpplaats’? Dan kan ze alsnog leeglopen, maar kunnen we het daarna over de term hebben en onze gezellige avond voortzetten.
Tot hier en niet verder
Wil je verder werken aan het bouwen van sterke grenzen? Dan is Tot hier en niet verder jouw ultieme gids. Rolf Sellin legt in dit boek uit wat grenzen precies zijn, waar ze liggen, welke weerstand je kunt ervaren en hoe je ze mentaal, fysiek, communicatief en energetisch stelt. Grenzen stel je niet alleen voor anderen, maar ook (juist!) voor jezelf.
Lees verder over het bewaken van je grenzen:
Laat jij over je heenlopen of kun je goed je grenzen aangeven? Doe de test!
HSP of paranormaal begaafd? Denk aan je energetische grenzen en je energieveld!
Ga jij vaak over je eigen grenzen? Deze eerste stap wordt vaak vergeten
Wanneer stap je uit je rol als heler? Zo bewaak je als lichtwerker je grenzen
Bo Janssen (1984) is een nieuwsgierige zelfonderzoeker. Ze werkt als freelance-tekstschrijver en staat, zo goed en zo kwaad als dat gaat, met beide benen op de grond. Ze laat zich in haar columns leiden door de vraag hoe ze haarzelf beter kan begrijpen.
