Waarom we vaak ongemerkt in de slachtofferrol kruipen & hoe dit je pijn alleen maar vergroot
Door Luis Angel Diaz
Laten we eerlijk zijn: allemaal kruipen we weleens in de slachtofferrol, al gaat het meestal héél onbewust. Kijk maar eens naar de 16 kenmerken… Luiz Angel Diaz, auteur van Het celgeheugen, stimuleert jou in dit artikel om uit deze rol te stappen. “Deze klaagtoestand put je levenskracht uit en verzwakt je enorm.”
Eigen verantwoordelijkheid is het tegenovergestelde van het kiezen voor de slachtofferrol. Het houdt in dat je het leven eert en dat je verbonden bent met je lichtlichaam.
Het leven als lijdensweg
Pijn hoort net zo goed bij het menselijk leven als plezier en vreugde. Het beste wat we kunnen doen om leed te voorkomen, is de dingen die gebeuren toelaten en ons leven omarmen. Maar toelaten dat dingen gebeuren, betekent niet dat we ze leuk vinden of ermee instemmen. Het betekent ook niet dat we niet moeten proberen om er iets aan te veranderen.
Toen we opgroeiden, zagen we dat deze optie vaak door andere mensen werd gekozen en we zien dat nog steeds overal om ons heen gebeuren. We hebben onze familie, leraren en een heleboel andere mensen zien lijden en niet van hun leven zien genieten, waardoor we ervan overtuigd zijn geraakt dat het natuurlijk en normaal was. ‘Het leven is een lijdensweg,’ zeggen ze, en we nemen het voor waar aan. We geloven het en we maken het tot de waarheid.
Herken je dit?
Het kan alleen natuurlijk en normaal zijn als we ons niet bewust zijn van wie en wat we werkelijk zijn. Als we geloven dat we zijn wat we niet zijn, liegen we tegen onszelf. En het natuurlijke gevolg van liegen tegen jezelf is lijden. Als we niet erkennen dat we kunnen kiezen tussen de verschillende opties en voortdurend dezelfde optie kiezen, namelijk slachtoffer zijn, dan is het bijna onmogelijk om vrede met onszelf te hebben. Met andere woorden, we kiezen er onbedoeld voor om te klagen en om angstig of bezorgd te zijn. We kiezen ervoor om wrok te koesteren, anderen te beschuldigen en verwijten naar anderen te maken, te liegen en ons te verstoppen. En we gebruiken nog een heleboel andere strategieën om geen verantwoordelijkheid voor ons leven te hoeven nemen.
In de slachtofferrol kruipen
De slachtofferrol aannemen is onderdeel van een cultureel model dat zo oud is als onze beschaving. We zien dit patroon in de gehele menselijke geschiedenis. In de huidige tijd zie je het ook terug in de boeken die we lezen, in de tv-programma’s waar we naar kijken, in het dagelijkse nieuws, in religies, binnen de nationale en internationale politiek, op scholen, in relaties, in families, in vriendschappen enzovoort. We zijn zo aan deze rol gewend geraakt dat het een verslaving is geworden.
Het is de schuld van anderen!
In feite is het een sociaal geaccepteerde verslaving waarbij veel fysieke, mentale en emotionele ellende in stand wordt gehouden. Een slachtoffer zijn is een cultureel spel dat al heel veel slachtoffers onder ons heeft gemaakt en dat nog steeds doet. Iemand die de rol van slachtoffer aanneemt, lijdt om verschillende redenen door verschillende oorzaken. Hij kan lijden doordat zijn basisbehoeften niet worden vervuld, door lichamelijke kwalen of ziekten, door gebrek aan energie, vermoeidheid, hulpeloosheid, wanhoop, onverschilligheid, niet verkregen erkenning, verwarring, verraad, fysieke of emotionele mishandeling of seksueel misbruik. Of omdat hij bijvoorbeeld gemanipuleerd, uitgebuit, onderdrukt, in de steek gelaten of vervolgd is.
De resonantie die in ons wordt geactiveerd als we ons slachtoffer voelen, wekt onbewuste gedachten en gedragingen op. We merken dat we in stilte of tegen iets buiten onszelf klagen, of dat we anderen, het leven of God de schuld geven. Deze aanhoudende klaagtoestand creëert innerlijke samentrekkingen die verhinderen dat essentiële energieën stromen zoals ze zouden moeten stromen. Bovendien putten ze onze levenskracht uit. Dit verzwakt ons enorm.
Gevangen in een vicieuze cirkel
Volgens de wet van aantrekkingskracht en de principes die eraan ten grondslag liggen, trekken we, als we de trilling van ‘het slachtoffer’ uitzenden, personen en situaties aan die ons zullen doen lijden. Bovendien kunnen we dan niet optimaal gebruikmaken van de ervaring die we beleven en zullen we dit soort ervaringen eindeloos op verschillende manieren blijven herhalen.
Het ‘slachtoffervirus’ leidt ertoe dat we onszelf waarnemen als een entiteit die afgescheiden is van het geheel en zich voortdurend moet verdedigen of voortdurend in de aanval moet gaan.
Dit ‘virus’ geeft ook aanleiding tot een chronische angst en zet een vicieuze cirkel in gang: hoe angstiger ik ben, hoe meer afgescheiden ik me voel; hoe meer afgescheiden ik me voel, hoe eenzamer ik ben; hoe eenzamer ik ben, hoe meer ik mezelf moet beschermen tegen wat anderen me kunnen aandoen, of tegen wat me kan overkomen; hoe meer ik mezelf moet beschermen en verdedigen, hoe meer ik verwijten maak; hoe meer ik de ander verwijt en beschuldig, hoe meer afgescheiden ik me voel; en hoe meer afgescheiden ik me voel, hoe angstiger ik ben. In deze vicieuze cirkel keert de basisoorzaak van het menselijk lijden terug naar zijn oorsprong.
Hoe weet jij wanneer je een slachtofferrol aanneemt? Dit zijn de 16 kenmerken!
Als we de rol van slachtoffer spelen:
1. Reageren we onbewust op alles.
2. Creëert onze geest voortdurend situaties vol angst of zorgen.
3. Denken, interpreteren en analyseren we (in onszelf of op iets buiten onszelf gericht).
4. Ontkennen we wat we voelen (alles is in orde, er is niets aan de hand…).
5. Onderdrukken we onze emoties (door verstarring, verkramping, spanningen en ziekten).
6. Hebben we de neiging ons in te laten met dramatische situaties en dramatische personen.
7. Praten we constant over wat ‘wel’ en ‘niet’ moet.
8. Klagen we over onszelf en anderen.
9. Oordelen we over iets of iemand, bekritiseren we iets of iemand en beschuldigen en verwijten we anderen.
10. Spelen we situaties uit het verleden steeds opnieuw in gedachten af.
11. Vinden we het heel moeilijk om te vergeven en houden we oude wrokgevoelens in stand.
12. Willen we wraak nemen en ‘schulden innen’.
13. Grijpen we terug op ons pijnlijke verleden als we in het heden moeten handelen of beslissingen moeten nemen.
14. Zijn we bang voor de toekomst en voor wat die voor ons in petto zou kunnen hebben.
15. Herhalen we voortdurend in onszelf wat we zullen doen of zeggen.
16. Zijn we ons niet bewust van het heden en negeren we het volledig.
Verbonden met je lichtlichaam
Eigen verantwoordelijkheid is het tegenovergestelde van het kiezen voor de slachtofferrol. Het houdt in dat je het leven eert en dat je verbonden bent met je lichtlichaam. Dat bereik je door:
· Te erkennen wat je voelt: ‘Ik ben/voel me bang, boos, verdrietig, opgewonden, enthousiast, aangetrokken door…’
· De gevoelens te lokaliseren: beseffen waar in het lichaam de gewaarwording precies zit.
· De gevoelens toe te laten: bewegen, schudden, strekken, geluiden maken enzovoort.
· De gevoelens te versterken: zo veel mogelijk versterken wat je voelt.
· Naar de gevoelens toe ademen.
Bron: Het celgeheugen
Het celgeheugen
Hoe wis je trauma’s en andere blokkades uit je cellen? Luis Angel Diaz heeft een proces ontwikkeld om onbewuste patronen, oude wonden en verdrongen trauma te wissen. Je leest erover in zijn boek Het celgeheugen.
Lees verder over in je kracht staan na zware gebeurtenissen:
Don Miguel Ruiz: je kunt kiezen voor levensgeluk (ondanks tegenslagen en trauma’s)
Chinese geneeskunde: zo kom jij in je kracht (ontdek de 3 belangrijke energiebronnen)
Doe de test: is jouw krijger-energie in balans? (Ontdek hoe jij in je helende kracht komt!)
12 tekenen dat je mentale inzinking in werkelijkheid een emotionele doorbraak is
Dr. Bruce Lipton over ‘giftige positiviteit’: waarom positief denken niet altijd helpt
Luis Angel Diaz is geschoold in oosterse geneeskunde, shiatsu, acupunctuur, voeding, kruidenleer, homeopathie, Touch for Health en neurolinguïstisch programmeren. Hij geeft wereldwijd trainingen over het CMR-Cellular Memory Release proces.
