En opeens val ik overal over. Zijn haar, zijn lengte, zijn rookadem. De jongen waarmee ik enkele dagen geleden nog volledig versmolt, kan ik nu amper zien of luchten. En waar ik voorheen de berusting kon vinden in ‘hij is het gewoon niet voor me’, weet ik inmiddels dat hier meer speelt. Ik ken dit patroon. Gevoelsmatig heb ik het al honderden keren doorleefd: als iemand afstandelijk is, zoek ik toenadering, wanneer iemand beschikbaar is, blokkeer ik en trek ik me noestig terug.
Liefdesdans
Ik was direct gecharmeerd. Zijn creativiteit, ondernemingszin en vastberadenheid prikkelden me en niet voor niks zocht ik hem dan ook regelmatig op. Een feestje hier, een koffietje daar, in alle vrijblijvendheid elkaar leren kennen. Genieten was het. Maar op een avond gebeurde het: opeens veranderde er iets in de dynamiek. Mijn toegankelijkheid laveerde in een afstandelijke houding met een hermetisch gesloten hart.
Kleffe danspartijtje
Maar op het moment dat ik met mijn tas op de rug mijn gebruikelijke escape naar buiten wil maken, gebeurt er iets. Het beeld van ons uiterst hartstochtelijke danspartijtje enkele dagen terug valt me opeens binnen. Want volledig in verbinding kon ik me een hele avond lang compleet voor hem openen. Wat is er veranderd? Waarom walg ik nu bijna van zijn toenadering? Hij is nog steeds dezelfde toch?
Bindingsangst
Hij komt dichtbij. Met zijn toenadering triggert hij angst bij me. Het wordt ‘te echt’. In plaats van vrijblijvend wat te snuffelen zijn er gevoelsmatig verwachtingen. Die maken dat voor mijn gevoel mijn gekoesterde vrijheid wordt ingeperkt. En dat benauwt me, dat blokkeert me dusdanig dat de angst het overneemt van de liefde. Ik voel niks meer. Geen aantrekkingskracht, geen genegenheid. Ik voel afkeer en unheimlichkeit, een gevoel waarvoor ik maar al te graag wil wegrennen.
Afhankelijkheid
Maar het is niet alleen dat. Ik voel zijn affectie voor mij en daardoor een bepaalde mate van afhankelijkheid. Ik zou, mocht ik willen, controle op hem kunnen uitoefenen. En het is die afhankelijk die me naargeestig bekruipt. Want ook papa was afhankelijk. Afhankelijk van mijn moeder, afhankelijk van haar bevestiging. Dat heeft ervoor gezorgd dat een traumadeel zich in mij heeft geworteld. Dit stuk zorgt ervoor dat deze fijne artistieke knul intern geen schijn van kans heeft.
Open sesame
Maar niet vandaag. Het heeft me al zo vaak weggehouden van liefde. Ik wil het aangaan. Ik wil voelen wat daar is. Dus ik blijf. Ik sluit m’n ogen en ik daal af. Ik ga opnieuw in verbinding met mezelf. Voorbij aan de woorden, voorbij aan de gedachten. Alleen maar ‘zijn’, samen met hem. En ik voel verdriet. Ik voel angst. Maar tezamen met die gevoelens wordt ook een sensuele levensstroom ontketend. Een stroom die mijn lichaam automatisch laat bewegen op de klanken van de muziek. We dansen samen. Subtiel. Zacht. En ondanks dat die fragiel is, voel ik een verbinding. Voel ik dat ik me open om zijn aanwezigheid toe te staan en te ontvangen. En zolang ik in die hartsverbinding ben, kan ik me blijven verbinden met hem. Maar het traumastuk is sterk, zodat ik regelmatig terug in mijn hoofd getrokken word. Terug in die neerhalende gedachten trekt. Maar ik blijf oefenen. Ik blijf het aankijken, omdat ik gewoonweg weet dat dit altijd zal terugkomen, bij iedere man die toenadering zoekt. Bij iedere man die dichterbij komt…
Liefdesbang
Wil je meer lezen over hoe je je verlatingsangst en bindingsangst kunt overwinnen? Dan is Hannah Cuppens Liefdesbang misschien wel iets voor jou.
Patronen ontmantelen, maskers afschudden, ego-stukken blootleggen. Dat is wat ik doe; dat is wat ik het allerliefste doe. De weg terugvinden naar die magische pit die ons toegang verschaft tot die eindeloze stroom creativiteit, liefde en levenskracht. En hoe dichter ik bij die pit kom, hoe meer er als vanzelf begint te stromen. Hoe meer kansen, ontmoetingen en ondersteuning ik mag ervaren op alle vlakken. Het is een feestje waarvan ik jullie, middels mijn verhalen, deelgenoot wil maken. Omdat we allen de potentie in ons dragen om te leven vanuit ons hart zodat we weer compromisloos kunnen varen op onze intuïtie. Naast mijn blogs voor Inspirerend Leven, schrijf ik tevens voor mijn eigen Vrouwenplatform.com en hoop ik zo vrouwen te inspireren om bewust op weg te gaan naar die pit. Want die pit, die pit is prachtig en geloof me als ik zeg dat je daar geen minuut van wilt missen! So tune in, break down your walls and enjoy the ride!
Dus dit is wat hij bedoeld met in gevecht met zichzelf.... Ik probeer te begrijpen, ruimte te geven, heel veel geduld.. Ben zelf hoogsensitief, het is zwaar!
Dit omschrijft tot de perfectie mijn proces met bindings/verlatingsangst. Confronterend en tegelijk hoopgevend. Ook ik ga niet meer rennen voor/door de angst. Het is tijd om het te doorbreken...
Hier een vrouw die een half jaar terug is verlaten door een man met bindingsangst. Er ging na 2 jaar een luik onder mij open en ik gleed daarin weg. Ik keek angstig omhoog en hij riep mij nog na....Dat het niet aan mij ligt. Nou....vertel het mij... als je in verbinding staat met iemand, intimiteit deelt.. .dan heb je toch ook communicatie nodig? De interesse wat er in hem omgaat heeft hem weggejaagd. Het heeft heel veel pijn gedaan.. ..... Dat koude kille probleem van bindingsangst....terwijl ik er alles aan gedaan heb. Maar sorry ik ben niet van steen en iemands behoefte aan vrijheid kan ik respecteren maar ik heb ook gevoel. Ik wil graag in contact komen met mensen met bindingsangst. Ik wil het begrijpen.! Maar ik heb het zelf niet en daardoor erg lastig om dit probleem te doorzien. Wie o wie kan mij in kennis verrijken???
Dag Bianca, ik heb zelf ook lang geworsteld met gevoelens van bindingsangst/verlatingsangst (het is nu gelukkig vele malen minder, al duikt het heeeel af en toe weer op). Kostte me wel 1 jaar lang elke week therapie, herbeleven van trauma’s, doorvoelen van heftige pijn alsof mn keel verstopt zit, tranen, veel tranen en ohja, ook heel wat spaargeld. :)) Waarvoor ik het allemaal heb doorstaan? Op een gegeven moment wist ik dat ik zelf de reden was van niet happy relaties. Wijzen naar de ander had geen zin. Totaal onverwacht is mijn huidige vriend 2,5 jaar geleden op mijn pad gekomen (we gaan volgend jaar trouwen ). Ik vond het heerlijk ‘safe’ 2,5 jaar geleden om te daten met hem omdat ik ‘wist’ dat ‘t toch niks zou worden op de lange termijn (hij heeft een kind uit een vorige relatie, dat wilde ik als happy single niet). Maar dingen veranderden, ik merkte dat hij super lief was, altijd eerlijk, vrolijk, een topvader voor zijn zoontje en ook zijn zoontje was altijd erg lief voor me. Dat had ik niet aan zien komen. Al mijn excuusjes dat mannen zus en zo zijn bleken een voor een niet meer stand te houden. Normale mensen zouden juichen, ik kreeg paniekaanvallen. Oprecht intense angst. Hij kwam te dichtbij, we gingen de next fase in en dat was eng. Eng om gekwetst, achtergelaten, bedrogen etc te worden. Achteraf allemaal onbewuste herinneringen die getriggerd werden. Ik werd ineens super onzeker (terwijl ik altijd masker had dat ik oooo zo stoer was).. voor mij was het boek ‘Liefdesbang’ van Hannah Cuppen een eyeopener. Aanrader als je je (nog) in het thema wil verdiepen ;)