Wil jij je voorouders beter leren kennen om oude pijn in de familielijn te helen?
Door Gastauteur
Dat je ouders invloed hebben op hoe jij gevormd bent, weten we intussen goed. Maar via de ouders van je ouders en alle voorouders daarvoor kunnen er ook zaken in jouw leven doorwerken zonder dat je daar erg in hebt. Daniel Foor, psychotherapeut en vooroudergerichte ceremonieleider, schreef met Het vooroudermedicijn over het helen van oude pijn in je familielijn. In dit artikel legt hij uit hoe je kunt starten met onderzoek naar je voorouders.
Lees ook: Waarom je een relatie met je voorouders zou willen
Het onderhouden van relaties met oude voorouders kent zo zijn uitdagingen. Misschien vertrouw je er niet op dat je veilig met hen kunt communiceren, heb je een negatief beeld van onze geschiedenis en wellicht kampen de voorouders zelf nog met onverwerkte problemen.
Maar weinig moderne westerlingen zijn opgevoed met een raamwerk dat hen in staat stelt relaties aan te knopen met voorouders. Ik krijg dan ook veel vragen in de trant van: ‘Hoe kan ik zeker weten dat ik het niet allemaal verzin?’ Dat is een belangrijke vraag. Zelfs mensen die regelmatig met de doden communiceren, erkennen dat je fantasie met je aan de haal kan gaan. Zo kun je denken dat je contact hebt zonder dat dit het geval is, of je intuïtie kan het mis hebben.
Mensen maken zich wel eens zorgen of ze het onderscheid wel kunnen maken tussen verbeelding, fantasie of dagdromen en contact maken ]met geesten. Ik heb zelf ervaren dat je dat onderscheid alleen leert maken door een balans te creëren tussen geloven in wat je doet enerzijds en gezonde scepsis anderzijds en dat te combineren door gedurende een langere periode veel te oefenen. Blijf vooral geduldig en leer te vertrouwen op je intuïtie in je contacten met onzichtbare werelden.
Met betrekking tot het communiceren met de doden bestaat bij veel mensen de angst dat eenmaal geopende deuren niet meer gesloten kunnen worden. Deze zorg wordt gevoed door de angst dat mensen denken dat je van lotje getikt bent als je met de doden communiceert of dat die communicatie je leven ondersteboven haalt. Ook al zijn het jouw doden, praten met dode mensen roept bij anderen gegarandeerd vragen op. En hoewel het niet vaak voorkomt, kán het zijn dat zulke activiteiten je leven uit evenwicht brengen.
Natuurlijk zijn er psychische aandoeningen of achtergronden die niet goed samengaan met voorouderwerk. Toch maak ik maar zelden mee dat mensen uit balans raken doordat ze hun voorouders vereren en hun liefdevolle voorouders leren kennen.
Pijnlijke episodes in de familiehistorie
Wie pogingen onderneemt om relaties aan te knopen met oudere voorouders kan zaken omhoog halen die generatieslang onbewust zijn weggestopt en pijnlijke episodes in de familiehistorie blootleggen. Als vergeving moeilijk of zelfs onmogelijk is, kan dit een afwaardering of zelfs complete afwijzing van je eigen verleden tot gevolg hebben. Je kunt negatieve beelden van voorouders (zoals misbruikers, strijders die aan de verkeerde kant – van wat door de geschiedschrijving als ‘goed’ is bestempeld – hebben gevochten, slavendrijvers, fanaten of veroveraars) beter zien als een uitgelezen kans om persoonlijke en culturele heling te realiseren.
Zoals eerder aangegeven is het heel goed mogelijk dat het inmiddels wel goed gaat met de geesten van voorouders die je nog steeds veroordeelt of misschien zelfs veracht. Als dat zo is, vergemakkelijkt dat het hele proces van vergeving en verzoening aanzienlijk. Mocht je vermoeden dat hun geesten nog steeds lijden, maak dan eerst contact met de liefdevolle en wijze vooroudergidsen.
Hoe merk je dat er verbetering komt in de relatie met je voorouders?
Waar kun je uit afleiden dat je relaties met de collectieve voorouders verbeteren en of er ook sprake is van heling? Om te beginnen merk je misschien dat je met meer mededogen en begrip naar de levens kijkt die ze geleid hebben. Zelf ervaar je misschien een hogere mate van steun van de voorouders dan voorheen het geval was. Mogelijk neemt je bereidheid toe om wonden in de familie en binnen het collectief aan te pakken en te helpen helen. Denk eraan: je liefdevolle en verheven voorouders hechten een groot belang aan jouw welbevinden. Hoe beter je leert om hen te vergeven, des te meer steun je van hen ontvangt.
Een van de beste manieren om die oudere voorouders te eren is door alle pijn en disfunctioneren dat je van hen erfde te transformeren en in plaats daarvan de belichaming te worden van de zegeningen en giften die je van hen ontving. Dit omvat eveneens het helen van collectieve wonden binnen je familie, je gemeenschap en de wonden in je eigen lichaam en ziel.
Wie zich al intensief bezighoudt met heling weet dat familiepatronen zich soms tot vervelens toe blijven herhalen en dat geldt ook voor de minder prettige varianten. Zo zijn de mannen uit mijn vaders familie niet echt de meest expressieve mensen die de aarde bewandelen en ik word er zelf ook soms aan herinnerd om mijn gevoel wat meer te uiten. Verslaving of gewelddadigheid wordt ook vaak van generatie op generatie doorgegeven. Als je voorouders alcoholproblemen hadden, is de kans groot dat jijzelf of familieleden daar ook mee worstelen (en het overwinnen of eraan onderdoor gaan).
Wie zijn de voorouders? Samenvattend zijn dat zowel de herinnerde doden en de voorouders van wie we de namen niet meer weten. Zowel de meer recente als de oudere voorouders zijn van invloed op onze identiteit en op de mate waarin we ons thuis voelen op de wereld: het zou ideaal zijn als we die twee zaken inzetten bij onze voorouderverering. Mijn boek Het vooroudermedicijn is primair gericht op relaties met familievoorouders, maar het blijft absoluut belangrijk om niet te vergeten dat we allemaal familie zijn van elkaar en dat al onze voorouders uit Afrika komen.
Oefening: Wat vind jij van jouw voorouders?
Bedoeling: persoonlijk of met een vriend(in) reflecteren op hoeveel je weet van je voorouders en wat je van hen vindt.
Wat heb je nodig: een dagboek, iemand om mee te praten of een andere manier om jouw reflecties te uiten.
Zorg voor voldoende tijd en ruimte om elk setje vragen grondig door te nemen. Gebruik pauzes om ruimte te maken voor gevoelens, intuïtie en het ontwikkelen van inzicht. Dit proces van reflectie en inventarisatie legt de basis voor eventuele latere contacten met je voorouders.
Weet je de namen van je voorouders? Hoeveel generaties ken je bij naam? Hoe ervaar je deze kennis (of het gebrek eraan)? Heb je de namen via familie achterhaald of door zelf onderzoek te doen?
Welke verhalen heb je gehoord over je recente voorouders? Welke familieleden hebben je die verhalen verteld? Hoe beïnvloeden deze verhalen het beeld dat je van je voorouders hebt?
Heb je graven bezocht van recente voorouders? Heb je hun laatste rustplaats bezocht? Zo ja: heb je geprobeerd om op dat moment geestelijk contact met hen te zoeken en hoe was dat?
Heb je nog spullen die aan hen toebehoorden? Is er in je huis of opslag iets te vinden wat je recente voorouders gebruikten? Zo ja, wat voel je met betrekking tot deze spullen en welke rol spelen ze in je huidige leven?
Hoe goed ben je bekend met je familiegeschiedenis van de afgelopen paar eeuwen? Heb je geprobeerd om een beter beeld te krijgen van de tijd waarin zij leefden? In hoeverre denk je dat jouw familiegeschiedenis jullie familie, omstandigheden en wereldbeeld heeft gevormd?
Moet er iets vergeven worden tussen jou en je recente voorouders? Koester je grotendeels positieve, negatieve of neutrale gevoelens voor je recente voorouders? Hoe zou het zijn om direct contact met hen te hebben? Moeten er tussen jullie nog zaken worden opgelost, vergeven of anderszins gerepareerd?
Het vooroudermedicijn
Ben je benieuwd naar hoe je contact kunt maken met je voorouders? Dit artikel komt uit Het vooroudermedicijn van Daniel Foor. In zijn boek legt hij uit hoe voorouderwerk in elkaar steekt en hoe je een relatie met je voorouders kunt opbouwen om oude pijn in je familielijn te helen.
Inspirerend leven werkt samen met experts om je te inspireren. Gastauteurs bieden ons hun verhalen aan om met jou te delen.
